بیوگرافی نسیم ادبی از بازیگری تا شهرت و فوت همسرش با حواشی

نمی دانم! طور خاصی نیست! یعنی برای من وقتی وارد چهل سالگی شدم، اینگونه نبود که خیلی دغدغه خاصی داشته باشم. نظر من این است که زندگی هر آدمی از سی سالگی به بعد تازه شروع می شود و به همه می گویم ازبیست تا سی سالگی انگار یک شوخی است و از سی سالگی به بعد تازه زندگی شروع می شود. دهه چهل می تواند زمانی باشد که تمام زحمت هایی که کشیده اید، به ثمر بنشیند و انگار بخواهید نتیجه این زحمت ها را از این به بعد ببینید.

این زحمت ها برای شما به ثمر نشسته است؟

من واقعا در دهه سی زندگی ام خیلی زیاد کار کرده ام. شاید حتی بیشتر از آن حدی که هر کسی می تواند کار کند و فکر می کنم بله، برای من خیلی خوب بوده است. الان که وارد دهه چهل زندگی ام شده ام، این برای من خیلی قشنگ است و دارم یکسری چیزهایی که کاشته ام را برداشت می کنم.

پس از آنچه امروز هستید، راضی هستید؟

آدم هیچ وقت نمی تواند بگوید ازآنچه امروز هستم، صد در صد راضی هستم یا راضی نیستم، چون آنقدر در زندگی مشکلات و موارد و مسائل وجود دارد که حتی اگر برای خودتان هم نباشد، برای دیگران است که این باعث می شود شما هیچ وقت احساس رضایت کامل نکنید. اگر بخواهم از نظر شخصی بگویم، بله راضی هستم،  به خاطر زحمت هایی که کشیده ام و جایی که الان ایستاده ام. البته به نظر من همیشه آدم می تواند خیلی بهتر و عالی تر از جایی که قرار دارد باشد، ولی من در حال حاضر از جایگاه خودم در شغل خودم راضی هستم.

شما با سریال «شهرزاد» چهره شدید یا با تئاتر؟

من با تئاتر خیلی شناخته شدم، مخصوصا با نمایش های خیلی خوبی که روی صحنه داشته ام، ولی به قول معروف همیشه تلویزیون و سینما ستاره ساز هستند. تئاتر بستری است که شما بخواهید در جایگاهی که هستید، محکم باشید و درسی را که می خوانید، دائم تمرین کنید و امتحان بدهید تا از آن امتحان خیلی خوب و سربلند بیرون بیایید.

پس تئاتر خیلی در این راه کمک کننده بوده است؟

در حقیقت تئاتر باعث می شود که یکسری آدم های خاص، چهره های تئاتری و هنرمندان شما را بشناسند و به عنوان بازیگری که خوب هستید، قبول کنند. من به خاطر نمایش های خیلی خوب و عالی که همیشه روی صحنه داشته ام و روی صحنه برده ام و بعد از مدتی چون جوایز متعددی در تئاتر گرفته ام، همچنین به خاطر کارگردان های خیلی خوبی که این افتخار را داشته ام تا با آنها کار کنم، به عنوان یک چهره شناخته شده ام و بعد از آن شروع به کارگردانی کرده ام.

 پس شروع این شهرت با تئاتر بوده است؟

در حقیقت اولین کار تصویر خودم را با آقای حاتمی کیا در حلقه سبز شروع کرده ام. آنجا نقش دو را بازی می کردم و نقش خوبی داشتم که جالب است به شما بگویم آن نقش را با تست قبول شدم، دوستان آمدند و یکسری از بچه های تئاتر را، نه به عنوان بچه های تازه وارد، بلکه به عنوان بچه های خوب تئاتر انتخاب کردند و من و چند نفر از دوستان عزیزم که کاندیدا بودیم، رفتیم و تست دادیم و در نهایت من برای آن نقش انتخاب شدم. با حلقه سبز خیلی ها در آن دوره من را شناختند و در آن دوره خیلی پیشنهاد کار داشتم، ولی چون عاشق تئاتر بودم و تئاتر برای من در اولویت بود، در نتیجه تصویر آنقدرها برای من اهمیت نداشت. حس می کردم تئاتر چیزهایی دارد که من هنوز نشناخته ام و هنوز نقش هایی در تئاتر هستند که من بازی نکرده ام. دلم می خواست همیشه در تئاتر خیلی قدرتمند شوم و بعد وارد تصویر شوم. می گفتم یا باید تبدیل شوم به یک بازیگر تئاتری درجه یک یا یک بازیگر سینمایی و تلویزیونی درجه یک. آدم نمی تواند نصفه نیمه باشد. برای من تئاتر خیلی اهمیت داشت و برای همین سعی می کردم کمتر کار تصویر کنم و ترجیح می دادم اوایل بیشتر تئاتر کار کنم. خیلی خوشحال هستم که همیشه روی پای خودم ایستاده ام.

چگونه برای نقش حمیرا در سریال شهرزاد انتخاب شدید؟

قبل از سریال شهرزاد من چند فیلم سینمایی کار کرده بودم و آن موقع نمایشی داشتیم به اسم «عامدانه عاشقانه قاتلانه» که من روی صحنه نقش شهلا جاهد را بازی می کردم، آقای فتحی آمدند و آن کار که کار خانم ساناز بیان بود را دیدند و من را برای نقش حمیرا انتخاب کردند.

این تئاتر چه ویژگی دارد که بازیگران اینگونه با شور و شعف از آن حرف می زنند؟

نمی شود گفت تئاتر چه چیزی دارد. تئاتر برای همه آنهایی که آن را شروع کرده اند، عشق عجبیی دارد. صحنه یک جادوی عجیبی دارد که فقط کسانی که روی صحنه رفته اند، می توانند این را درک کنند. انگار همه کسانی که روی صحنه پا گذاشته اند، خاک صحنه آنها را گرفته است و دیگر نمی توانند از روی صحنه پایین بیایند. واقعا دلتنگ آن می شوند و من در این دوره کرونا از دوری تئاتر دارم دیوانه می شوم. تئاتر جادو می کند.

این روزها از فعال ترین بازیگرها هستید، شما سلبریتی هستید؟

نه، من خودم را سلبریتی نمی دانم، من یک بازیگر هستم که کار خودم را بسیار دوست دارم و سعی می کنم در جایگاهی که هستم، خیلی خوب و درست عمل کنم.

در میان فیلم های ایرانی نقشی بوده که دوست داشته باشید شما آن را بازی کنید؟

همیشه می گویم نقش های خیلی زیادی وجود دارد که آدم ها دوست دارند آنها را تجربه کنند. من تدریس می کنم و همیشه به شاگردانم می گویم به اندازه تک تک آدم هایی که در این دنیا وجود دارند، نقش وجود دارد. ما همه کاراکترهایی هستیم که می شود بازی کرد. هر آدمی کاراکتری است که می شود او را بازی کرد و بازی نشده است. مطمئن هستم سال های سال جا دارد برای اینکه آدم بخواهد نقش های متفاوت را بازی کند.

سوال اول را حالا می پرسم، چرا از این همه هنر، سمت بازیگری آمده اید؟

در مورد کمپین metoo که این روزها به شدت در فضا مجازی وایرال شده، صحبت کنیم؛ بحث حمایت از خانم ها در فضای جامعه هنری. آن را چگونه می بینید؟

نمایشی داشتم که همین چند وقت پیش روی صحنه اجرا رفتیم و اتفاقا قصه اش در مورد همین مسئله بود. قصه زنی بود که در نهایت مورد تعرض قرار می گیرد و کشته می شود. اتفاقا من می خواهم  نه از نگاه کمپینی که راه افتاده، بلکه از این باب به این مسئله نگاه کنم. این کمپین حرکت درستی است و به هر حال اتفاقات زیادی سال ها در جامعه ما افتاده و حالا درپوش آن برداشته می شود و مشخص می شود چه اتفاقی واقعی بوده و چه اتفاقی واقعی نیست، اما مسئله این است که ما به عنوان یک هنرمند چه وظیفه ای در این زمینه داریم؟ ما به عنوان سینماگر و کسانی که این ممیزی را قائل شده ایم، باید چکار کنیم؟ یادم می آید زمانی که آن تئاتر را روی صحنه داشتیم و می خواستیم اجرا برویم، اجازه نمی دادند و ما می پرسیدیم چرا به این نمایش اجاره نمی دهید که روی صحنه برود؟ زنی وارد این جامعه شده و این اتفاقات برای او افتاده است. انگار حتی جامعه هم دلش نمی خواست که خیلی راجع به این مسئله بحث شود. در فیلم هایی که ما می بینیم، خیلی ریز به مسئله تجاوز پرداخته شده است؛ زن هایی که در جامعه قربانی می شوند و چنین فیلم هایی همیشه دچار ممیزی هستند. این باعث می شود که حالا یک چیزهایی باز و مشخص شود و ما بگوییم که چرا قبلا راجع به این مسائل صحبت نشده است؟ شاید اگر صحبت می شد، واقعا به اینجا نمی کشید، مثل فیلمی که می گوید «هیس دخترها فریاد نمی زنند» و آن زمان که خانم درخشنده راجع به این موضوع فیلم ساخت، اگر اجازه می دادند همان زمان راجع به خیلی چیزها فیلم ساخته شود، الان زن های ما خیلی راحت تر از این، آزادی بیان داشتند و راحت تر و بدون ترس می توانستند صحبت کنند. من فکر می کنم الان وظیفه ما به عنوان هنرمند، بازیگر و کارگردان این است که خیلی راحت تر بتوانیم راجع به این مسائل در حرفه خودمان حرف بزنیم.

 خوش چهره بودن چقدر در پیشنهاد نقش تاثیر دارد؟

شما جذاب هستید؟

نمی توانم بگویم جذاب هستم یا نیستم، مردم باید نظر بدهند، اما سعی می کنم به عنوان یک بازیگر، درون خودم را خیلی قوی کنم و تبدیل شوم به یک بازیگر خیلی قدرتمند که تماشاچی بیشتر من را به عنوان بازی و ویژگی های من و بعد چهره دوست داشته باشد.

اگر با خودتان ملاقات کنید، از خودتان خوشتان خواهد آمد؟

من آدم صبوری هستم که خیلی با حوصله به حرف آدم ها گوش می دهم، از این نظر بله.

مافیا چقدر در تصویر وجود دارد؟

مافیا در همه جا وجود دارد و نمی توانیم بگوییم فقط در تصویر وجود دارد. من وقتی با خیلی از مشاغل برخورد می کنم، مافیا در آن وجود دارد و در شغل ما هم به همان شدت مافیاست. بازیگر باهوش، بازیگری است که کار و تلاش خودش را بکند و خودش را وابسته به هیچ پارتی و مافیایی نکند، سعی کند با پاهای خودش بالا بیاید. ما بازیگرهای زیادی داریم که با پای خودشان بالا آمده اند و بدون هیچ حمایت و هیچ مافیایی الان درجه یک و ماندگار هستند.

الان بازیگری داریم که ماندگار شود؟

بازیگرهایی که بتوانند ماندگار شوند خیلی ها هستند، مگر اینکه خدایی نکرده اتفاقی در زندگی آنها بیفتد که نتوانند ادامه دهند. ماندگاری خیلی به کاراکتر آن بازیگر بستگی دارد که چقدر بتواند ماندگار بماند یا نماند.

اگر دوباره متولد شوید، چه شغلی را انتخاب می کنید؟

خیلی به آن فکر نکرده ام که چه شغلی داشته باشم، ولی بازیگری را انتخاب نمی کنم، چون واقعا کار سختی است. همانطور که به شاگردهای خودم می گویم بازیگری به شدت کار سختی است، به آن اعتقاد دارم، برای اینکه بازیگری مستقیم با روح و جسم و مغز تو در ارتباط است و شما با بازی کردن نقش های متفاوت یک بخشی از خودتان را جا می گذارید و بخشی از آن نقش را با خودتان همراه می کنید. بعضی وقت ها دچار گم کردگی کاراکتر و شخصیت واقعی خودتان می شوید. ما بازیگرها خیلی نیاز به تراپی داریم و نیاز داریم که هر چند وقت مشاور داشته باشیم و کارهایی کنیم که بتواند ذهن ما را از فضای شلوغی که در آن هستیم، رها کند. شاید اگر دوباره بخواهم شغلی را امتحان کنم، به طور مستقیم به سراغ کارگردانی بروم.

قبل از مصاحبه که صحبت می کردیم، گفتید اگر اراده کنم، همین الان می توانم بازیگری را کنار بگذارم، واقعا می توانید؟

بله، کنار می گذارم، ولی می روم سراغ کارگردانی. بازیگری را دوست دارم و خیلی برای من جذاب است، ولی اگر بخواهم همین الان آن را کنار بگذارم، می توانم و خیلی برای من سخت نیست، به شرط اینکه سراغ کارگردانی بروم و البته این را هم بگویم که منظور من کنار گذاشتن بازی تئاتر نیست، بازیگری در تصویر منظور من است، چون تئاتر به شدت عشق من است.

  بیشترین دایرکتی که دارید، چه موضوعاتی دارد؟

بیشتر از من می پرسند چطور می توانیم بازیگر شویم؟ خیلی ها دلشان می خواهد بازیگر شوند و می پرسند کلاس های بازیگریتان را کی و کجا برگزار می کنید؟ خیلی دوست دارند برای این موضوع بیایند.

کامنت جالبی هم داشته اید که در خاطرتان مانده باشد؟

چند نفر که لذت می برید شماره هایشان در گوشی تان است؟

هیچ وقت این حس را نداشته ام، همه شماره های من دوستان من هستند و همه آدم های بزرگی هستند، با تک تک آنها خیلی کیف می کنم، ولی خوشحال هستم که شماره پدر و مادرم هنوز در گوشی من است، زنده هستند و می توانم به آنها زنگ بزنم.

چهار شخصیت که دوست دارید از نزدیک ببینید؟

دوست دارم فروغ فرخزاد را از نزدیک ببینم و با او حرف بزنم. دلم می خواهد شهلا جاهد را ببینم برای اینکه خیلی سوال ها از او دارم، نقشش را بازی کرده ام و هنوز که هنوز است خیلی گره ها از او در ذهن من وجود دارد. خیلی زیاد دلم می خواهد مادربزرگم را ببینم و از او بپرسم به چه شکل مرد؟ چون مرگ او به این شکل بود که دو سه روز در خانه مانده بود و بعد ما رفتیم و پیدایش کردیم. و دلم می خواهد مریل استریپ را ببینم، چون بازیگر مورد علاقه من است.

دوست دارید در کنار کدام بازیگرها و با کدام کارگردان کار کنید؟

دوست دارم کنار «مریل استریپ» و «آل پاچینو» و هزاران بازیگر درجه یک دیگر بازی کنم وکارگردان هم «کریستوفر نولان» و هزاران کارگردان درجه یک دیگر.

شهرت را دوست دارید؟

شهرت چیزی است که هر کسی آن را دوست دارد. خیلی از دوستانی که از من می پرسند چطور می توانیم بازیگر شویم، وقتی می پرسم چرا می خواهند بازیگر شوند، جواب می دهند که عاشق شهرت هستند و دوست دارند دیده شوند. شهرت خیلی قشنگ است، به شرط اینکه اذیت کننده نباشد.

نظر شما در مورد پوشش سلبریتی ها مخصوصا در جشنواره ها چیست؟

نظر شخصی نمی توانم بدهم، چون از نظر من لباس پوشیدن یک سلیقه است و هر بازیگر برای خودش سلیقه خاصی دارد، مثلا من یک بازیگر را می شناسم که سلیقه اش این است که لباس ساده بپوشد، ولی مثلا بازیگرانی هستند که دوست دارند رنگی بپوشند، سنتی بپوشند یا حتی کت و شلوار. به نظر من لباس پوشیدن بازیگرها به نوعی نشان دهنده مدل و ویژگی های درون آنهاست، مثلا بازیگرهایی که رنگی می پوشند، شاید بازیگرهای شادتری هستند. من خودم از بازیگرهایی  که شکل های متفاوتی لباس می پوشند، خوشم می آید و لذت می برم.

ویژگی های خاص نسیم ادبی چیست؟

مهمترین ویژگی که از خودم در این سال ها شناخته ام، صبر بوده است. خیلی دختر صبوری هستم و اینقدر صبر من زیاد است که فکر می کنم به هر چیزی دلم می خواسته، رسیده ام یا از این به بعد خواهم رسید.

موافق هستید تلویزیون ریزش مخاطب داشته است؟

بله، ریزش داشته است، دلایل آن هم کاملا مشخص است، به خاطر یکسری ممیزی های خیلی زیادی که روی فیلم ها و بازیگرها زده می شود. اینکه چرا خیلی از بازیگرها دلشان نمی خواهد در تلویزیون کار کنند، به خاطر این است که شاید آن آزادی عمل را آنجا ندارند. من خودم اینگونه نیستم که بگویم دوست ندارم تلویزیون کار کنم، چون مخاطب با تلویزیون شما را می شناسد. مخاطب های تلویزیون  ریزش کرده اند، اما هنوز این رسانه بیشترین مخاطب را دارد. آن آزادی عملی که شاید در سریال های نمایش خانگی وجود دارد، در تلویزیون کمتر است، ولی من معتقد هستم تلویزیون همچنان مخاطبانش حتی از سینما هم بیشتر است.

خواننده محبوب دارید؟

آقای شجریان راخیلی دوست دارم.

خط قرمزهای شما چیست؟

خط قرمز من در زندگی زیر آب زدن است.

 این زیر آب زدن و حسودی چقدر در حرفه شما وجود دارد؟

در حرفه ما خیلی زیاد است و من همیشه تلاش می کنم هیچ وقت راجع به هیچ بازیگری حرف نامربوطی نزنم که خدایی نکرده بخواهد کارش را از دست بدهد. یکی از خط قرمزهای من تحقیر کردن است و حتی با شاگردهای خودم با احترام برخورد می کنم.

در ادامه آخرین مصاحبه وی را به تاریخ مهر سال 1400 با برنامه دید آرت مشاهده می کنید.

پرسش های متداول