شاید «کمونیسم باستانی» اصطلاح چندان دقیق و درستی نباشد، اما واقعیت این است که یکی از جنبشهای فرهنگی و مذهبی ایران باستان، به دلیل تاکید زیادش که بر زندگی و اقتصاد «اشتراکی»، شباهت قابل ملاحظهای با آن چیزی داشت که ما امروزه به عنوان کمونیسم میشناسیم.
نامگذاری 25 اردیبهشت به عنوان روز بزرگداشتِ حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی و پاسداشتِ زبان فارسی نشان میدهد مهمترین وجه و ویژگی همان گزارۀ مشهور است و این که فردوسی زبان فارسی را زنده کرد و اگر او نبود ما نیز چون مصریان در پی ورود اسلام،به زبان عربی سخن
وزیر ارشاد گفت: اگر اسلام و فرهنگ اسلامی نبود ما خبری از فردوسی و نظامی نداشتیم، ما به گذشته پرافتخار فرهنگی خودمان در دوره ایران شهری نگاه مثبت داریم شاید اشکالاتی مثل هر حوزه فرهنگی به آن دوران وجود داشته باشد، اما هویت ایرانی ما هویتی متمایز و قابل افتخار
روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی در تقویم سال 1403به شمسی، قمری و میلادی همراه تاریخچه، علت نامگذاری و زندگی نامه شاعر توس را در این مطلب برایتان آورده ایم.
ایسنا نوشت: محمدعلی اسلامی ندوشن در معرفی سودابه مینویسد: او نمونه برجسته یک زن نابکار است، هم شهوتران است و هم حسابگر. در اظهار عشق خود به سیاوش هم نظر سیاسی دارد و هم قصد کامطلبی، تنها زن شاهنامه است که مانند هلن یونانی فاجعهآفرین است.
قربان صابر، بازیگر شناختهشده تاجیکستان میگوید به این اُمیدند که خطشان به فارسی برگردد. او ولی ادامه میدهد نمیشود یکباره بر سر زنان و مردان چهل، پنجاه ساله کاملا بیخبر، ریخت و گفت همانطور که فارسی حرف میزنید، باید فارسی هم بنویسید.
ایسنا نوشت: شاهنامهپژوهان میگویند بیتهای «زن و اژدها هر دو در خاک به...» و «زنان را ستایی سگان را ستای...» در هیچیک از نسخههای معتبر شاهنامه نیامده و از فردوسی نیستند.
ایسنا نوشت: محمدعلی اسلامی ندوشن میگوید: شاهنامه بر خلاف آنچه در نزد اشخاص ناآشنا معروف شده یک کتاب ضدّ زن نیست. در تمام دوران پهلوانی، از سودابه که بگذریم، یک زن پتیاره دیده نمیشود. اکثر زنان در شاهنامه نمونهٔ بارز زن تمامعیار هستند.
ایرنا نوشت: هرچند زادروز دقیق حکیم ابوالقاسم فردوسی، پاسدار گنج پارسی مشخص نیست اما گمانه یکم بهمن ماه به عنوان چشم گشودن این حکیم سخن به جهان؛ بهانهای است تا از پرچمدار خردورزی در فرهنگ و تمدن ایرانی نوشت که در گرامیداشت مقام و منزلتش، می توان هر روز تقویم
ایسنا نوشت: سعید حمیدیان «بسی رنج بردم...» را بیت جعلی میداند و برای بیت «چو ایران نباشد...» تردید دارد که برای فردوسی باشد یا نه. البته او با اشاره به فاصله زمان خلق شاهنامه و قدیمیترین نسخه خطی موجود از آن میگوید: در حدود دو سه قرن ممکن است خیلی بلاها
ایسنا نوشت: محمدجعفر یاحقی، استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه فردوسی، از ابیات سست و بیسروتهی بر وزن و در مضمون شاهنامه میگوید، آنها را تهمت میخواند و بیان میکند: «بترسیم از روزی که این افتراها همهگیر شود و بزرگان ما در خشم ناشی از آن بسوزند که آن
مدیر روابط عمومی و امور فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی گفت: دریافت هزینه ورودی به آرامگاه فردوسی مربوط به قوانین مجموعههای تاریخی و فرهنگی است و هیچ ربطی به تدفین استاد شجریان ندارد.
رئیس کمیسیون ویژه توسعه و بهسازی توس شورای پنجم توس در مورد دلایل روی زمین ماندن طرح راهبردی منطقه توس و جلسه اخیر شورای عالی معماری و شهرسازی در این زمینه توضیحاتی داد.
بقعه فردوسی و شهر تاریخی توس نهتنها از منظر تاریخی از ارزش بالایی برخوردار است بلکه میتواند جایگاهی برای توسعه گردشگری در مشهد باشد و گردشگران و ادیبان زیادی را از سرتاسر جهان راهی خراسان کند، اما با سپری شدن ده سال از معرفی آرامگاه فردوسی و شهر تاریخی توس
پیشینه جشن مهرگان به هزاره دوم پیش از میلاد بر میگردد و بیش از چهارهزارسال قدمت دارد دیرینگی جشن مهرگان دستِکم تا دوران شاهان باستانی و بزرگی چون فریدون بازمیگردد فردوسی در شاهنامه به روشنی به این جشن کهن و پیدایش آن در دوران پادشاهی فریدون اشاره کردهاست
امروزه کشورهایی که دارای مستنداتی به عنوان میراث فرهنگی هستند، به سادگی میتوانند دم از پیشینه غنی و هویت ریشهدار فرهنگی خویش زده و آن را به جهانیان ارائه دهند .