که وقتی با چهره پر از تعجب خبرنگار از شنیدن این جواب مواجه می‌گردد ادامه دهد: این لحظه‌ها و ثانیه‌ها هستند که دارایی‌ها را افزایش می‌دهند بنابراین در هیچ برهه از زمان نمی‌توانم جواب این سوأل را به‌طور دقیق بدهم. او که صاحب بزرگترین شبکه کسب و کار نوین جهان است به‌راحتی توانسته ظرف کمتر از ربع قرن همه ابعاد زندگی خود را متحول سازد همچنان که هنوز هم پس از گذشت سه قرن از حضور رسانه‌های مکتوب در غرب اما همچنان با تیراژ قابل‌توجه و درآمدی کلان و بدون هیچگونه دغدغه خاطری به کار خود ادامه می‌دهند تا روزنامه ژاپنی آساهی سه نوبت در روز به چاپ برسد و شمارگان آن ظرف بالای10 میلیون نسخه باشد ! هر آنچه در غرب و یا دیگر کشورهای مدعی تمدن می‌گذرد منفی و یا معیوب نیستند که اکثر اقدامات پیرامون ارتقاء وضعیت جامعه‌ای است که مالیات می‌دهد و در مقابل پرداخت آن توقع حمایت دارد. بنابراین بر اساس فرمایش معصوم برای کسب تجربه و علم باید از دریاها گذشت و از میان آن‌ها بهترین را گزینش کرد که بهره جستن از نقاط مثبت پیشرفت در هر مقطع و نقطه از دنیای پیرامون را نمی‌توان خلاف اعتقاد دانست. آیا همین یک نکته کافی نیست تا ادعا شود متولیان حفظ و حراست از رکن چهارم یک نظام یعنی رسانه‌ها و بخصوص از نوع مکتوب و مستقل آن‌ها که به نحوی دستشان در سفره بیت‌المال نیست و روزگار ناهنجار و بدی را سپری می‌کنند که اگر همچنان ادامه یابد شرایط لازم را به‌منظور بهره جستن از اعتبارات یارانه‌های معیشتی حائز شده‌اند؟! آیا سهم این رسانه‌ها در رکن چهارم همین است که در کویر و به امید باران ادامه دهند؟! زهی تأسف از اینکه هر دم از این باغ بری می‌رسد/ تازه‌تر از تازه‌تری می‌رسد! تا همین هفت هشت سال پیش یعنی تا پایان دولت دهم اگرچه شمارگان های ششصد هزار نسخه بعضی از جراید در روز به چهارصد هزار نسخه تقلیل یافته بود اما محتوای 90 درصد آن‌ها همچنان از بیش از شانزده صفحه آگهی به چهل و بیشتر هم می‌رسید که یکی از محلی‌های آن‌ها نسخه‌هایی را با بیش از یکصد صفحه راهی دکه‌ها کرد اما امروز آن ۹۰ درصد بالای شانزده صفحه جایشان را با ده درصد پایین عوض کرده و تنها در 8 صفحه آنهم با روی جلد و پشت جلد رنگی صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارند که انگار یکی از هدف‌های از پیش تعیین‌شده با رمز کلید به زمین زدن اصل چهارم نظام با پیشینه دویست سال حضور در کشور بود که از نقاط مثبت موفقیت در انجام رسالت دولت متکی به کلید و مدعی تدبیر و امید است! آیا این‌ها هم چوب فقدان رانت را می‌خورند که هرروز ساز تازه‌ای برایشان کوک می‌شود یا کسانی که سالانه 45 هزار میلیارد تومان مالیات حقه بیت‌المال را پرداخت نمی‌کنند قسمتی از درآمد خود را به‌جای هزینه به‌منظور کوتاه کردن دست واسطه‌ها صرف حذف رسانه‌ها نموده تا میدان بازتری به‌منظور عرض‌اندام داشته باشند؟! چه نهاد یا مقامی مسئول تأمین زیرساخت‌های ادامه حیات رسانه‌های مکتوب است که تنها در این کشور با بحران روبرو هستند و در دیگر نقاط جهان روزبه‌روز ارتقاء می‌یابند؟! دیواری کوتاه‌تر از رسانه‌ها سراغ ندارند که در پشت درهای بسته به قلع‌وقمع آن‌ها با چراغ خاموش پرداخته و سرها را با پنبه می‌برند؟! یک روز سراغ حذف رپرتاژ می‌روند و روز دیگر دم از دریافت مالیات از کسانی می‌زنند که هشتشان گروی نه آن‌هاست و روز دیگر نوبت انتقال آگهی‌های دستگاه قضایی به صفحات مجازی فرار می‌رسد که قبل از آن یارانه کاغذ و مرکب چاپ آن‌ها با افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها حذف و به فراموشی سپرده می‌شود! مرکز آمار کشور کجاست که نموداری برای این صنف ازهم‌پاشیده ترسیم نماید تا آن‌هایی که نمی‌دانند و خود را به خواب‌زده و پنبه در گوش‌هایشان فروکرده‌اند بدانند ساختمان سه‌طبقه یک روزنامه که تا هشت سال پیش هفتادوپنج خانواده را اداره می‌کرد امروز تخلیه‌شده و مدیر و یکی دو تن از اعضاء خانواده مسئولیت تأمین محتوای صفحات محدود کمتر از انگشتان دودست را در خانه مسکونی خود به همراه اعضا خانواده و چند نیروی پروژه‌ای به‌وسیله شبکه اینترنت عهده‌دار شده است. اگرچه خوردن نان و پنیر با هزینه دل‌دردش به قیمت چلوکباب درخواهد آمد تا ارتفاع دیوار کوتاه رسانه برای تخریب هرروز بیشتر کاهش یابد!
