از سویی اظهار نظرات متفاوتی نسبت به زمان و چگونگی بازگشایی سینماها اعلام می‌شود، هر چند در حال حاضر بیشترین تمرکز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی معطوف به جبران خسارات به وجود آمده برای سینماگران و اهالی سینما بوده اما این اتفاق نباید عاملی برای نبود دورنمایی مشخص برای بازگشایی سالن‌های سینما باشد.
برخی از اهالی سینما بازگشایی سینماها در وضعیت فعلی را خطرناک و غیر قابل قبول دانسته اند، آنها این بازگشایی زودهنگام و بدون برنامه ریزی را ریسکی بالا در قبال جان مردم اعلام کرده اند، البته آنها نیز در پاسخ به سوال اینکه چگونه باید سینماها بازگشایی شوند جواب را به نهادهای درمانی و سینمایی ربط می دهند.
از سویی برخی دیگر با توجه به شروع چرخه اکران آنلاین آثار سینمایی معتقدند که شرایط بوجود آمده ظرفیت تازه‌ای را برای اهالی سینما به وجود آورده و نباید به راحتی از آن گذشت، شاید چرخه اکران آنلاین در شرایط فعلی بتواند علاوه بر ادامه دار شدن روند حرکت سینما بتواند نگاه تازه‌ای را به تماشاگر و سازنده تزریق کند.
البته در این میان استقبال از طرح‌های جدید اکران آثار سینمایی همچون اکران آنلاین و سینما ماشین به خوبی صورت گرفته و مخاطب نشان داده که در صورت نیاز می‌تواند نگاه خود به تماشای آثار سینمایی را تغییر دهد. اتفاقی که شاید در صورت استمرار بتواند مشکلات فراوانی را در زمینه اکران آثار سینمایی مرتفع سازد.
به صورت سالانه چرخه اکران دچار گلایه و شکایت‌های فراوانی در قبال نبود عدالت در آن بوده است، اکثر صاحبان آثار از سانس و ساعات اکران آثارشان راضی نیستند، از سویی به دلیل کمبود سینما و افزایش تولیدات اکثریت آثار با چند ماه و یا چند سال اختلاف زمان از برهه تولید روی پرده نقره ای میروند، اتفاقی که شاید اثر را از حال و هوا انداخته و به نوعی بیات کند.
اما فارغ از تمام بحث‌های بوجود آمده نهادهای اصلی جریان سینما، همچون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان سینمایی و خانه سینما هنوز هیچ راهکار و یا پیشنهادی در قبال چگونگی و زمان آغاز دوباره فعالیت سینماها ارائه ندا‌ده‌اند، اتفاقی که می‌تواند از نبود تصمیمی واحد در این نهادها حکایت داشته باشد.
سینماها نزدیک به سه ماه تعطیل بوده اند و طبیعتا این زمانی کافی برای به دست آوردن یک راهکار درست بوده است، اما تاکنون هیچ نهادی نظری رسمی و قطعی در این باره ارائه نداده است، هر چند بیماری کرونا بحرانی بزرگ در سینمای ایران و جهان محسوب می شود اما مشخص نیست که چرا نهادهای مربوطه سینمایی برای چنین بحرانی هیچگونه راهکار خروجی ندارند و مهمتر آنکه آیا در نهادهایی چنین عریض و طویل حتی پیش از بروز بحران هیچ پروتکی برای مقابله با بحران در نظر گرفته شده است یا خیر.
اتفاقی که با شرایط موجود مشخص می نماید که این نهادها هیچ گونه آمادگی برای مقابله با وضعیت کنونی را نداشته اند و اتفاقاتی همچون اکران آنلاین و سینما ماشین هم بدعت سازندگان آثاری همچون «خروج» و «طلا» بوده و ربطی به چاره اندیشی مسئولین نداشته است.
