در محله‌های ارمنی‌نشین همچون دروازه قزوین و در محدوده سنگلج و مکان‌هایی که ارمنی‌ها ساکن بودند قبرستان‌های کوچکی وجود داشت که با توسعه شهر و ساخت‌وساز‌های جدید از بین رفت. دفن اموات ارامنه تهران از همان ابتدا در محدوده شهری ماجرا‌های خودش را داشت؛ به‌خصوص در دوران سلطنت ناصرالدین‌شاه.
به گزارش همشهری آنلاین، در سندی که در موسسه تاریخ معاصر ایران نگهداری می‌شود، نامه‌ای از ناصرالدین‌شاه وجود دارد که خطاب به وزیر خارجه خود نوشته است: «پروتستانیها ما بین دروازه قزوین و گمرک احداث قبرستانی کرده‌اند در داخل شهر؛ سه هزار زرع زمین را دیوار کشیده‌اند؛ چند اتاق ساخته، اموات را آنجا دفن می‌کنند. ایجاد قبرستان جدید در داخله شهر عموماً برای مسلمان‌ها غدغن است تا چه رسد به فرنگی و ارمنی. چه شده است؟ به اجازه کی این کار شده است، یعنی چه؟ و می‌گویند که در اینجا کلیسایی هم بنا خواهند کرد. درست از کنت و ... تحقیق کرده به عرض می‌رساند و باید منع شدید کرد.»
گورستان ارمنی‌ها در ونک، عکس از دکتر منوچهر ستوده
سال ۱۳۵۳ قبرستانی در حومه شهر تهران به نام آرامستان بوراستان در جنوب شرقی تهران ساخته شد که همچنان ارامنه تهران اموات خود را آنجا به خاک می‌س‍پارند.
در محدوده ده ونک نیز قبرستانی مختص ارامنه وجود داشت که بعد از تغییر کاربری و ساخت ورزشگاه آرارات در زمین‌های آن سنگ‌قبر‌های باارزش به قبرستان دولاب منتقل شد.
منبع: fararu-698880
