رویداد ایران-امیر اکبری: ایران به‌عنوان کشوری با اقلیم خشک و نیمه‌خشک، در دهه‌های اخیر با بحران فزاینده کم‌آبی مواجه بوده است. کاهش بارندگی، افزایش دما و تبخیر، رشد جمعیت، توسعه نامتوازن شهری و صنعتی، و مدیریت ناپایدار منابع آبی، از جمله عوامل اصلی تشدید این بحران به‌شمار می‌روند.
در حال حاضر، فشار مضاعفی بر منابع آب‌های سطحی و زیرزمینی کشور وارد آمده و بسیاری از دشت‌ها دچار افت شدید سطح آب، نشست زمین و شور شدن منابع آبی شده‌اند. این وضعیت نه‌تنها امنیت غذایی و سلامت عمومی را تهدید می‌کند، بلکه چالش‌های امنیتی، اقتصادی و اجتماعی در پی دارد.
در مواجهه با بحران کم‌آبی، کشورهایی در سطح جهان راهکارهایی مؤثر به‌کار گرفته‌اند که می‌تواند الگوی سیاست‌گذاری در ایران نیز قرار گیرد. بازچرخانی فاضلاب تصفیه‌شده برای مصارف صنعتی و کشاورزی، استفاده گسترده از سامانه‌های آبیاری هوشمند و قطره‌ای، آموزش عمومی و فرهنگ‌سازی درباره صرفه‌جویی، اصلاح الگوهای کشت، و اعمال قیمت‌گذاری واقع‌گرایانه برای آب، از جمله این راهکارهاست.
برای بهبود شرایط زیست‌محیطی کشور، ایران نیازمند تدوین و اجرای سیاست‌های جامع و هماهنگ در سطح ملی است. تقویت همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، حمایت از تحقیقات علمی و فناوری‌های نوین، مشارکت دادن بخش خصوصی در سرمایه‌گذاری‌های آبی، و افزایش ظرفیت نظارتی نهادهای متولی، از جمله اولویت‌هایی است که می‌تواند روند فرساینده فعلی را متوقف و مسیر پایداری را پیش روی کشور قرار دهد.
بحران آب در ایران، گرچه پیچیده و چندبعدی است، اما با اراده ملی، هماهنگی نهادی، و بهره‌گیری از تجربیات موفق جهانی، می‌توان آن را مهار و به فرصتی برای تحول در سیاست‌های محیط‌زیستی و توسعه پایدار کشور تبدیل کرد.
