متداول ترین علت ابتلا به شپش های ناحیه تناسلی از طریق مقاربت جنسی است. در کودکان، شپش های پوستی ممکن است در ابرو یا مژگان آنها دیده شود و می تواند نشانه سوء استفاده جنسی باشد. با این حال ، ممکن است پس از به اشتراک گذاشتن لباس ، ملافه و یا حوله با شخص آلوده ، گرفتن شپش های تناسلی انجام شود.
شپش های تناسلی از خون شما تغذیه می کنند و نیش آنها می تواند باعث خارش شدید شود. درمان شامل استفاده از کرم های بدون نسخه و لوسیون هایی است که انگل ها و تخم آنها را از بین می برد.
علائم شپش ناحیه تناسلی:
اگر شپش ناحیه تناسلی (خرچنگ) دارید ، ممکن است دچار خارش شدید در ناحیه تناسلی خود شوید. شپش ناحیه تناسلی می توانند با موهای درشت بدن از مناطق دیگر پخش شوند ، از جمله:پاها
سینه
زیر بغل
ریش یا سبیل
مژه یا ابرو، بیشتر در کودکان
متداول ترین علت ابتلا به شپش های ناحیه تناسلی از طریق مقاربت جنسی استچه زمانی برای شپش ناحیه تناسلی به پزشک مراجعه کنید :
در صورتی که:محصولات بدون نسخه شپش ها را از بین نمی برند
دوران بارداری
هر نوع ساییدگی یا خراش پوستی دارید
علل بروز شپش ناحیه تناسلی:
شپش ناحیه تناسلی بیشتر در حین انجام فعالیت جنسی منتقل می شوند. همچنین ممکن است شپش ناحیه تناسلی را از ملحفه های آلوده ، پتو ، حوله یا لباس به دست آورید.عوامل خطر درباره شپش ناحیه تناسلی:
افرادی که سایر عفونت های مقاربتی دارند، احتمال ابتلا به شپش ناحیه تناسلی را نیز دارند.
آلودگی به شپش ناحیه تناسلی معمولاً می تواند با یک لوسیون یا ژل برطرف می شودعوارض شپش ناحیه تناسلی:
آلودگی به شپش ناحیه تناسلی معمولاً می تواند با یک لوسیون یا ژل برطرف می شود. با این حال ، آلودگی به شپش های ناحیه تناسلی گاهی منجر به عوارضی مانند:تغییر رنگ پوست: لکه های آبی کم رنگ ممکن است در جایی که شپش ناحیه تناسلی به طور مداوم تغذیه می شوند ، ایجاد شود.
عفونتهای ثانویه: اگر نیش شپش باعث خراش پوست شما شود ، این زخم ها می توانند آلوده شوند.
سوزش چشم کودکانی که در مژه های خود شپش ناحیه تناسلی دارند ، ممکن است به نوعی چشم صورتی (ملتحمه) مبتلا شوند.
شپش های تناسلی از خون شما تغذیه می کنند و نیش آنها می تواند باعث خارش شدید شودجلوگیری از ابتلا به شپش ناحیه تناسلی :
برای جلوگیری از ابتلا به شپش های ناحیه تناسلی ، از تماس جنسی نامطمئن و یا به اشتراک گذاشتن رختخواب یا لباس با هر کسی که آلوده باشد ، خودداری کنید. اگر به دلیل شپش ناحیه تناسلی تحت درمان قرار می گیرید ، باید شریک جنسی نیز تحت درمان قرار گیرند.تشخیص شپش ناحیه تناسلی:
شما یا پزشکتان معمولاً می توانید از طریق معاینه بصری در ناحیه تناسلی خود ، آلودگی به شپش های پوستی را تایید کنید. وجود شپش های متحرک ، آلودگی را تأیید می کند.تخم های شپش (گره ها) همچنین ممکن است نشان دهنده هجوم باشد. با این حال ، گره ها می توانند به موها چسبیده و حضور داشته باشند ، اگرچه دیگر زنده نیستند ، حتی پس از درمان موفقیت آمیز.
اگر نیش شپش باعث خراش پوست شما شود، این زخم ها می توانند آلوده شونددرمان شپش ناحیه تناسلی :
اگر لوسیون یا شامپو بدون نسخه (نیکس ، رید و غیره...) شپش ناحیه تناسلی شما را از بین نبرد، پزشک شما ممکن است روش های درمانی قوی تری را تجویز کند ، مانند:مالاتیون (اویید): شما این لوسیون را در ناحیه آسیب دیده اعمال می کنید و بعد از هشت تا 12 ساعت آن را بشویید.
ایورمکتین (استرومکتول): این دارو به عنوان یک دوز واحد از دو قرص مصرف می شود ، در صورت موفقیت آمیز بودن درمان ، در طی 10 روز یک بار دیگر دوز مصرف شود.
لیندان : به دلیل سمیت آن ، معمولاً لیندان تنها در صورت عدم موفقیت سایر درمانها تجویز می شود. شما لیندان را در ناحیه آسیب دیده قرار داده و بعد از چهار دقیقه آن را بشویید. برای خانم هایی که باردار یا شیرده هستند ، نوزادان یا کودکان خردسال ، افراد مسن یا هر کسی که وزن کمتر از 110 پوند دارد توصیه نمی شود.
درمان مژه و ابرو: اگر شپش ناحیه تناسلی در مژه ها و ابروها یافت می شود ، می توانید با استفاده از پنبه ژله های روغنی را در شب به مژه ها بمالید و صبح بشویید. این درمان ممکن است لازم باشد برای چند هفته تکرار شود و در صورت استفاده نادرست باعث تحریک چشم ها می شود.
اگر فقط چند شپش و گره زنده یافت شود ، ممکن است با استفاده از یک شانه نی و یا ناخن هایتان آنها را از بین ببرید. در صورت نیاز به درمان اضافی ، پزشک ممکن است یک پماد موضعی تجویز کند.
تمام نواحی موی بدن باید کاملاً بررسی و درمان شوند زیرا شپش ها می توانند از مناطق تحت درمان به سایر قسمتهای موی بدن منتقل شوند. با تراشیدن موها از شر شپش ناحیه تناسلی خلاص نمی شود.
