احمد زیدآبادی تحلیلگر مسائل سیاسی درخصوص چالش‌های پیش روی کشور در سال جاری و راهکار حل این چالش‌ها عنوان کرد: سال جاری پر از چالش است. در هیچ زمینه‌ای ما بدون چالش نیستیم. از مسائل زیربنایی و حیاتی مثل وضعیت آب، فرونشست زمین و محیط‌زیست و جنگل‌ها تا مسائل اقتصادی، سطح دستمزدها، ادامه رکود و تورم و مشکلاتی که حوزه اقتصادی با آن درگیر است تا مسائل اجتماعی مثل دوقطبی‌هایی که در مورد مسأله حجاب و برخورد با آن پیش می‌آید که می‌تواند به لحاظ اجتماعی خیلی تنش‌زا باشد و تداوم برخی تنش‌ها در روابط خارجی و ادامه تحریم‌های بین‌المللی از جمله این چالش‌ها است.
به گزارش ایلنا، بخش هایی از گفت و گوی زیدآبادی را در ادامه می خوانید:
- برای هر کدام به طور تک‌تک نمی‌شود راه‌حل ارائه داد و همه به یک طریق به هم پیوند خورده‌اند. زیرا این چالش‌ها نتیجه یک نگاه به سیاست در داخل و خارج هستند و تا آن نگاه دستخوش تغییر نشود و مراکز اصلی قدرت احساس نکنند که آن سیاست‌های قبلی مسبب بروز آن مشکلات بوده و با آن سیاست‌ها مشکلات حل نمی‌شود بلکه تداوم پیدا می‌کند، هیچ راه‌حلی نمی‌توان به ویژه از بیرون ارائه کرد، چون مقدار زیادی از آن مشکلات درون‌سیستمی بوده و منشأ آن هم در سیاست‌هایی بود که اعمال شده است.
- هنوز ترکیب دقیق مجلس دوازدهم روشن نیست اما برخی از نیروهای تندرویی که در تهران و برخی شهرهای بزرگ دیگر انتخاب شدند، یک اعتماد به نفس بالایی پیدا کردند که می‌توانند ابتکار عمل را به دست بگیرند. به نظرم اگر هم بر مجلس مسلط نشوند که نمی‌شوند، نیروهای پرسروصدا و در عین‌حال نترسی هستند که سعی می‌کنند با طرح شعارهای مورد پسند رای دهندگانشان، اولا به مسأله حجاب هرچه بیشتر دامن بزنند و آن را به یک معضل و بحران تبدیل کنند و خودشان را عدالتخواه معرفی کنند و با برخی سرمایه‌های داخلی و ملی شروع به تنش کنند و همه را از سرمایه‌گذاری و خرده‌سرمایه‌گذاری‌ها بترسانند و سبب فرار سرمایه از کشور شوند.
- در حوزه خارجی هم تلاش خواهند کرد که اساسا برجام به طور کامل کنار گذاشته شود و راه گفت‌وگو بسته شود. اگر لازم باشد، در واقع این افراد احتمالا برای اینکه این سیاست‌ها را پیش ببرند، خودشان را پشت مفاهیم تهی از تعریف مانند عدالت و مبانی دینی پنهان کنند. یکی از چالش‌های اصلی حاکمیت همین افراد هستند که می‌خواهد با آنها چه کار کند؟
- قاعدتا این افراد تابع هیچ‌کس و هیچ‌جا نیستند و یک وضعیت روانشناسانه خاصی پیدا کردند که فقط از کسی که فرمان آتش و برخورد می‌دهد، اطاعت می‌کنند. چون هویت‌شان در وضعیت‌های تنش‌آلود و برخوردی است و این افراد دردسر بزرگی محسوب می‌شوند که باید ببینیم حکومت چه کار می‌کند آیا در مقابل این افراد تسلیم می‌شود یا یکبار برای همیشه نافش را از آنها جدا می‌کند؟
- فعلا نه سیاست دولت مشخص است و نه سیاست مجلس. معلوم نیست دعواها سر چیست و انگار همیشه کسی که در پاستور است با کسی که در بهارستان حضور دارد، دعوایی با هم دارند. احتمالا این دعواها هم سر انتخابات آینده ریاست جمهوری است. به هرحال مجلسی‌ها دوست دارند بگویند ما به نفع همه گروه‌ها و به ویژه طبقات محروم کار می‌کنیم و طبیعی است که بودجه‌ها را بر این اساس بالا و پایین کنند. دولت هم که مسئول تأمین بودجه‌ها است و دچار فشار و بدبختی است، سعی می‌کند بگوید مجلس در کار من اثر می‌گذارد.
- اساسا در فقدان یک فضای کارشناسی و حضور نیروهای تحصیلکرده و متخصص که بتوانند حرف عمیق و اصیل بزنند تا مردم را متقاعد کنند که تأثیر هریک از این رفتارها و تعیین بودجه‌ها برای جامعه چیست، یک دعواهای عوام‌پسندانه راه می‌افتد. به خصوص اینکه نمایندگان می‌خواهند خودشان را خیلی در چشم رأی‌دهندگانشان آدم‌های موجهی جلوه بدهند، برای همین شلوغ‌کاری زیادی می‌کنند. دولت هم از بدنه کارشناسی جدی خالی است و آدم‌های ضعیفی را آورده است.
- خلاصه این هم یکی از چالش‌هایی است که احتمالا خودش را نشان می‌دهد. احتمالا یک تنش درون مجلس و یک تنش بین مجلس و دولت خواهد بود اما این یکی کنترل‌شده خواهد بود زیرا اگر بخواهند از یک حدی جلوتر بروند به آنها تذکر داده می‌شود که این کار را نکنند.
منبع: etemadonline-655752
