محله دروازهغار در جنوب غربی تهران، محلهای با پیشینه تاریخی است. در ارتباط با وجه تسمیه این محله چندین نظر وجود دارد که برخی از آنها بیش از اینکه برخاسته از مبانی تاریخی باشند، برگرفته از شایعات فضای مجازیاند.
دروازه غار نتیجه مهندسی جدیدی بود که شکل محیطی شهر را از حالت ذوزنقه، با ۵ دروازه در دوره حصار صفوی، به شکل هشتضلعی، با ۱۲ دروازه در دوره قاجار، تغییر داد. دروازه غار، بهعنوان دروازه ورودی بازار و اتراقگاه مسافران، بر اساس همان مهندسی جدید تهران ساخته شد.
در زمان های بسیار دور به اراضی و روستاهای بین تهران و ری «بلوک غار» میگفتند که مشتمل بر ۴۰ پارچه آبادی بود و به دو بخش بلوک غربی و بلوک شرقی تقسیم میشد؛ بیشتر اراضی منطقه ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹ و بخشی از منطقه ۲۰ کنونی در این محدوده قرار میگرفتند.»
دروازه غار را نهتنها تهرانیها بلکه بیشتر ایرانیها میشناسند. محلهای که برخلاف نامش دروازه ندارد اما فقر در گوشه و کنارش به چشم میخورد. این محله اگرچه در قلب تهران یعنی منطقه ۱۵ قرار دارد اما همانند جزیرهای جدا افتاده میماند که محرومیتها در ابعاد مختلف