فصل اول «زیرخاکی» با تلاش ناکام فریبرز برای خروج از کشور همزمان با آغاز جنگ تحمیلی به پایان رسید. در فصل دوم مخاطبان شاهد دردسر‌های فریبزر، بداقبالی و خوش شانسی هایش خواهند بود. بلندپروازی‌های فریبرز باغبیشه یا همان «فری خاکی» با بازی قابل اعتنای پژمان جمشیدی و سودای یافتن گنج و دغدغه‌های او برای پولدار شدن یک شبه در فصل دوم ماجرا‌هایی را رقم می‌زند. این دردسر‌های فری و دغدغه هایش گریبان اطرافیان او از جمله همسر (ژاله صامتی) و ... را هم می‌گیرد.
فریبرز در فصل اول داستان، ناخواسته درگیر مبارزات انقلابی و مواجهه با نیرو‌های ساواک و این بار هم به یکباره درگیر جنگ تحمیلی شد. حضور فریبزر در مرز و فرار او از دست نیرو‌های بعثی و تجربه در میدان نبرد صحنه‌های بسیار جالبی را خلق کرده است.
حضور اشتباهی فریبزر در نبرد میان نیرو‌های ارتش و بعثی‌ها و صحبت هایش با ستوان ارتش (هومن برق نورد) آغاز خوبی را برای فصل دوم سریال رقم زد. واکنش‌های فریبرز در میدان نبرد بسیار طبیعی و جذاب است فریبزر با دیدن لکه خون سرباز زخمی روی پیراهنش و واکنش اش به این موضوع که احساس کرد خود زخمی شده بسیار جالب و کاملا طبیعی است.
ترس و آشفتگی فریبرز قابل درک است فردی که هیچ ذهنیتی از جنگ و جبهه ندارد به یکباره خود را در فضای جنگ می‌بیند که با صحنه پردازی و کارگردانی خوبی در این صحنه‌ها روبرو هستیم.
جلیل سامان در سریال زیرخاکی، با شناختی که از جامعه در قبل و بعد از انقلاب اسلامی ایران و دوران جنگ تحمیلی دارد تصویری پذیرفتنی از نوع زندگی مردم و ارتباط آن‌ها با وقایع انقلاب اسلامی ایران و پس از آن با جنگ تحمیلی ترسیم کرده است. در فصل اول به خوبی شکاف میان تفکرات گروه‌های سیاسی مبارز با اندیشه‌های التقاطی را با جامعه و مردم کوچه و بازار بیان می‌کند.
او با «زیرخاکی» نشان داد که با نگاه طنز و تسلط به اوضاع و احوال جامعه می‌توان به خوبی اثری درخورتوجه مخاطب ساخت به گونه‌ای که علاوه بر این که مخاطب خود را درفضای آن سال‌ها احساس کند و مسایل مهم روز آن دوران را مرور کند.
«زیرخاکی» به خوبی از طنز موقعیت بهره برده و همین امر، آن را از دیگر کمدی‌های رسانه ملی جدا می‌سازد. اما متاسفانه در زمان پخش آن با توجه به پخش مناظره‌های انتخاباتی، رقابت‌های فوتبال و والیبال آنگونه که شایسته زحمات گروه سازنده است دیده نمی‌شود که نباید سازندگان این اثر را دلزده کند.
