پد چربی به مجموعه در هم تنیده‌ای از بافت‌ها چربی و غضروف اطلاق می‌شود که در زیر بخش پنجه و پاشنه پا قرار دارد. این پد چربی وظیفه کاهش فشار و جلوگیری از شکستگی استخوان در زمان راه رفتن را دارد.
پوشیدن کفش پاشنه بلند، ایستادن بلند مدت در سطح سفت و برخی حرکات خاص مانند چمباتمه زدن، و جهیدن می‌تواند فشار بیشتری به پنجه وارد کرده و باعث بروز آتروفی پد چربی شود. اصطلاح دیگری که برای این بیماری در زمانی که پنجه پا را درگیر کرده استفاده می‌شود، متاتارسالژی است.
در واقع بیماری آتروفی پد چربی زمانی بروز می‌کند که به مرور پد چربی پاشنه یا پنجه پا از بین می‌رود. این شرایط با نازک شدن پد چربی که مانع از فشار و آسیب به بافت‌ها می‌شود، بروز می‌کند. در نتیجه، التهاب رخ داده و بافت آب می‌دهد.
بیمار در این حالت دچار علائم مختلفی مانند درد شدید و ناخوشی می‌شود. از دیگر علائم این بیماری می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
۱- درد در پا و تشدید آن به ویژه در زمانی که فرد از کفش پاشنه بلند استفاده می‌کند و یا بر روی سطوح سفت و صاف راه می‌رود.
۲- درد شدید در زمانی که فرد به مدت طولانی سرپا بایستد.
۳- احساس بروز ورم در پنجه پا و پاشنه
۴- تشکیل پینه در بخش پاشنه باعث می‌شود فرد احساس ضخیم‌تر شدن پا پیدا کند.
به طور کلی این بیماری ممکن است در هر فردی رخ دهد. یافته‌های محققان نشان داده است بروز این بیماری به یک میزان در هر دو جنس است. با این حال، برخی متخصصان بر این باورند زنان به دو دلیل ذیل بیشتر از مردان احتمال دارد که به آتروفی پد چربی مبتلا شوند:
۱- پوشیدن کفش پاشنه بلند
۲- پوشیدن کفش تنگ و نامناسب
با این حال، عوامل ذیل می‌تواند خطر ابتلا به آتروفی پد چربی را در هر دو جنس به یک میزان بالا ببرد:
۱- سن: با افزایش سن ساخت بافت چربی و غضروف کند می‌شود.
۲- کفش: همانگونه که پیشتر ذکر شد پوشیدن کفش تنگ و نامناسب می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
۳- جراحت: جراحت وارده به فرد پس از یک حادثه یا تصادف و یا عمل جراحی سنگین بر روی پا
۴- سابقه خانوادگی
۵- آرتروز
۶- دیابت
۷- مصرف دارو‌های خاص مانند کورتیکواستروئید‌ها
