علی امام مدیرعامل شرکت مترو تهران در خصوص بازخورد‌ها و دستاورد‌هایی که تولید قطار ملی به همراه خواهد داشت و نیز ظرفیت‌هایی که تحقق این پروژه برای حمل و نقل عمومی فراهم می‌کند به میزان گفت: از زمانی که قطار‌های مترویی برای کشور ساخته شده بخش مهمی از قطعات از خارج وارد می‌شد. یعنی تا به حال هفتاد درصد این قطعات از خارج وارد می‌شده و حداکثر سی درصد از آن هم محصول تولید داخل کشور بوده است. حالا، اما تولید قطار ملی اتفاقی است که این سی درصد ساخت داخلی قطعات را به هشتاد و پنج درصد ارتقا داده است.
وی با بیان اینکه درحال حاضر فعلا یک قطار ساخته شده که به عنوان نمونه است افزود:، اما بر اساس بررسی‌هایی که همکاران ما کردند وقتی قطعات داخلی سازی شده انبوه سازی شود بین بیست تا سی درصد امیدوار هستیم در قیمت‌ها کاهش هزینه داشته باشیم. این به آن معناست که یک صرفه جویی اقتصادی قابل توجهی هم رخ خواهد داد. چنین اتفاقی آن طور که پیش بینی می‌شود نسبت به قبل که هفتاد درصد تجهیزات از خارج می‌آمد هم بی سابقه است.
وی ادامه داد: در نظر داشته باشید امروز ما در مترو تهران برای تجهیز هفت خطی که در حال تکمیل و بهره برداری هستند به حدود هزار و پانصد واگن نیاز داریم. دیگر کلانشهر‌های کشور را هم باید در نظر بگیریم که چنین نیازی را آن‌ها هم دارند. با تحقق این پروژه از همین الان یک بازار تامین واگن‌ها یا قطار‌های مترویی برای سال‌های آینده دایر شده است. این مساله نیازی است که وجود دارد.
مدیرعامل شرکت مترو تهران اظهار داشت: بر همین اساس هم در برنامه پنج ساله ششم دولت از طرف قانونگذار مکلف شده تا دوهزار دستگاه واگن را تا پایان برنامه در سال ۱۴۰۰ تامین کند. آن چیزی هم که مد نظر بود و وزارت کشور هم به عنوان متولی اش تعیین شده بود این بود که اول اینکه با فاینانس خارجی انجام شود و دوم بر همین اساس که حداکثر داخلی سازی اش را امیدوار بودند تعداد کمی از آن را به پنجاه و پنج درصد داخلی سازی برسانند. تفاوت را می‌توان به خوبی در همین پنجاه و پنج درصد دید. درحالی که این قطار تولید ملی با بهره گیری از ظرفیت‌های بسیار خوب مهندسی کشور که در این پروژه مورد اعتماد واقع شد و این ظرفیت‌هایی که در داخل کشور هست در این پروژه به منصه ظهور رسید تولید داخلی را به هشتاد و پنج درصد رسانده است. در نتیجه ما به حداقل وابستگی رسیده ایم.
وی افزود: در مواردی هم که باقی مانده قطعاتی را شامل می‌شود که دارای صرفه اقتصادی نیست. در کشور‌های دیگر هم که قطار مترویی تولید می‌کنند مثل کشور چین که کارخانه‌های بزرگ انبوه سازی دارد همه قطعات را در داخل تولید نمی‌کنند، چون بعضی از قطعات واقعا صرفه اقتصادی ندارد که بخواهند در داخل خط تولید راه اندازی کنند. برای همین چنان قطعاتی را از کشور‌های دیگر تامین می‌کنند. ما هم همین شرایط را داریم و آن پانزده درصدی که از خارج وارد خواهد شد قطعات و تجهیزاتی را شامل می‌شود که به صرفه اقتصادی ما نیست که خط تولیدش در داخل کشور راه بیفتد. در این پروژه مهمترین اتفاق مساله خودباوری است که رخ داده و ما توانسته ایم به ظرفیت و توان صنعتی و مهندسی خودمان در داخل تکیه کنیم که این بالاترین ارزش محسوب می‌شود. از نظر اقتصادی هم نیازی که کشور به واگن‌های مترویی از همین الان تا سال‌های آینده خواهد داشت تامین می‌شود و توان داخلی به منصه ظهور خواهد رسید.
