هرمزگان| زباله گردی برای یک لقمه نان

زباله گردها که در میان آن ها از ایرانی گرفته تا غیر ایرانی، کودک و بزرگسال و زن و مرد دیده می شود از ساعت های اولیه صبح تا پاسی از شب با در دست داشتن چهار چرخ و گونی محله به محله می چرند تا نان و خرجی شان را از لابه لای چیزهایی به دست آورند که دیگران آن ها را دور می ریزند.
این افراد به قصد جمع آوری اشیای پلاستیکی، کارتن و کاغذهای قابل بازیافت، شبانه روز در خیابان ها و کوچه و پس کوچه های شهر بندرعباس پرسه می زنند و سطل ها و کیسه های زباله را وارونه و در اطراف محیط پراکنده می کنند که نه تنها سلامت خود را به خطر می اندازند بلکه حامل انواع بیماری های واگیر و غیر واگیر و آلودگی های زیست محیطی هستند.
این وضع زندگی رنج‌ دیدگانی است که برای یافتن لقمه ‌نانی، ناچارند خود را در معرض آسیب ها و بیماری‌ هایی هم چون هپاتیت، تیفوس و حصبه قرار دهند.
گویا این افراد که برای افراد دیگری کار می کنند مجبورند هر روز در زمستان و تابستان به این کار ادامه دهند تا لقمه نانی بخورند و صاحب کار آن ها جای خوابی به آن بدهد که بعضا خبری از حمام و سرویس بهداشتی مناسب نیست.
این افراد چه ایرانی باشند چه تبعه خارجی، انسان‌ هایی هستند که رسیدگی به وضع زندگی فاجعه بار آن ها، وظیفه همه کسانی است که در فراهم کردن این شرایط برای زباله‌ گردها دست داشته‌ اند.
آن ها نه تنها از ماموران پسماند و عوامل شهرداری و افراد سودجو هراس دارند بلکه خود را از انظار نیروهای انتظامی نیز دور می کنند، چرا که بیشتر زباله‌ گردها مهاجران غیر قانونی بوده و هر روز را در اضطراب دستگیر شدن به شب می ‌رسانند.
از سویی دیگر این افراد از منظر اقتصادی و درآمدی به این شغل می نگرند، چرا که اگر تقاضایی برای خرید این گونه کالاهای دور ریختنی نبود، افرادی نیز به دنبال جمع آوری آن نبودند.
این را باید اضافه کرد که فرهنگ جامعه ما نیز چندان با نگاه مطلوبی به این افراد که مجبورند برای تامین نیازهای خود به این شغل روی آورند، نگاه نمی ‌کند و خود این انسان‌ ها نیز سعی می‌ کنند از دید مردم مخفی باشند به خصوص افرادی که از قبل شغل دیگری داشته اند و در نهایت به اجبار به این کار روی آورده اند.
این صحنه های دردآور و چِندش آور که چهره شهر را نازیبا و زشت جلوه می دهد، زنگ هشدار و تلنگری برای مسئولان عالی رتبه هرمزگان و نهادهای حمایتی و مردمی است که برای ساماندهی آن ها چاره ای بیاندیشند.
البته در این میان رهاسازی فاضلاب به دریا، زباله و نخاله های ساختمانی در گوشه و کنار معابر عمومی و محله های مسکونی، گدایان و متکدیان سر چهار راه ها، پهن شدن بساط دستفروشی و مزاحمت های فالگیرها و رمال ها از دیگر معضل هایی است که مردم شهر بندرعباس را رنج می دهد و نباید به سادگی از کنار آن ها گذشت.
مسئولان حوزه سلامت، شهرداری ها، بهزیستی، کمیته امداد، نیروی نظامی و انتظامی و دفتر ساماندهی اتباع بیگانه از جمله دستگاه هایی هستند که انگشت اشاره جمع آوری و ساماندهی زباله گردها و دیگر معضل های شهری ابتدا به سمت آن ها نشانه می رود.
استان هرمزگان برخوردار از ظرفیت ها و قابلیت های ویژه در حوزه دریا، ساحل، جزیره های 14 گانه، گردشگری، صنعتی، معدنی، شیلاتی، کشاورزی، خدماتی و دیگر زمینه هاست که حتی نباید نامی از فقر و بیکاری در آن برده شود و از قِبَل این مواهب و نعمت ها می توان شغلی پایدار را برای کودکان خیابانی، زباله گردها و افرادی جویای کار فراهم کند.
شهرنشینی و احترام به حقوق شهروندی از حلقه های مفقوده ای است که در شهر بندرعباس به واسطه برخوردهای ضعیف مدیران امور شهری و نیز تخلف های گسترده برخی شهروندان رنگ باخته است.