جوانان فوتبال ایران چشمه های همیشه جوشان

رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: بازیکنانی که هرکدام می توانند آینده ساز فوتبال ایران و حتی تیم ملی شوند. البته مسیر راه یابی این ستاره های نوظهور به تیم های بزرگسالان چندان هموار نیست. نگاهی به شرایط باشگاه هرکدام از آن‌ها ناامیدکننده است. این که هیچ کدام در تیم های مدعی قهرمانی به میدان نمی روند. از این جمع تنها آرشا شکوی دروازه‌بان اصلی تیم هوادار در لیگ برتر به شمار می رود. رزاقی‌نیا نیز یکی از مهره‌های ثابت گل‌گهر محسوب می‌شود. محمد دیندار از هوادار با 29 بازی، رضا غندی‌پور از ملوان با 23 بازی، مبین دهقان هافبک خیبر با 20 بازی، امیرمحمد رزاق‌نیا بازیکن جوان گل‌گهر با 14 بازی و ابوالفضل زمانی بازیکن جوان استقلال با 13 بازی تنها نفراتی هستند که بیش از 10 مسابقه در لیگ انجام دادند. در دوره گذشته رقابت‌ها، تیم جوانان ایران با حضور صمد مرفاوی به عنوان سرمربی، در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل عراق حذف شد و آخرین مرتبه که تیم زیر 20 سال ایران توانست به رقابت‌های جام جهانی جوانان راه پیدا کند، در سال 2016 رخ داد که جوانان ایرانی تا مرحله نیمه‌نهایی پیش‌روی کرد که از سال 2000 تاکنون بهترین عملکرد تیم جوانان ایران در این قرن محسوب می‌شود. از تیم جوانان ایران در دوره گذشته، بازیکنانی از جمله محمدامین حزباوی، محمدجواد حسین‌نژاد، سعید سحرخیزان و محمد خلیفه به فوتبال ایران معرفی شدند و حال در این دوره، چشم‌انتظار پیشرفت بازیکنان جوان ایرانی بیشتر هم شده است. تیم جوانان ایران آخرین مرتبه در سال 1976 مشترکا با کره‌شمالی قهرمان آسیا شد و اگر چه با 4 قهرمانی، پنجمین تیم پرافتخار مسابقات محسوب می‌شود اما 3 قهرمانی به صورت مشترک به دلیل تساوی در بازی فینال، ثبت شده است و شاگردان حسین عبدی باید تلاش کنند تا به این طلسم 49 ساله پایان دهند تا حسرت قهرمانی جوانان ایران، به نیم‌قرن نرسد. آن‌ها اگر این طلسم را بشکنند کاری کارستان انجام داده‌اند و شاید همین کار منجر به شکستن قفل هایی شود که سال‌ها سد راه آن‌ها شده است. قفل هایی که بازیکنان مستعد ایرانی را به نسل‌هایی سوخته تبدیل کرده است. کافی است نگاهی به میانگین سنی تیم ملی بیندازیم تا عمق فاجعه ای که در سال‌های گذشته رخ داده را بیشتر درک کنیم. این که هیچ پشتوانه سازی صورت نگرفته و تیم ملی بازیکن جایگزین ندارد. ستاره های فعلی در بهترین حالت شاید تا یکی دو سال آینده بتوانند پیراهن تیم ملی را بر تن کنند و با عبور از مرز 30 سالگی عملا دیگر کارایی چندان نخواهند داشت. در این میان تنها راه حل باقی مانده تکیه بر همین تیمی است که حسین عبدی ساخته و پرداخته کرده است. تیمی که اسکلت اصلی اش را نوجوانی شکل داده که سال پیش در جام جهانی شگفتی ساز شدند. شرط تحقق چنین هدفی هم حضور این بازیکنان جوان در تیم های مدعی و آب دیده شدن آن‌ها در میدان‌های بین‌المللی است. ایکاش تیم های چون تراکتور، سپاهان، پرسپولیس و استقلال به این جوانان توجهی ویژه‌ای نشان دهند تا فوتبال ایران هم از استعدادهای فراوان موجود نهایت بهره را ببرد. فوتبال ما باید به این چشمه های جوشان و خودرو اعتماد کند تا از این بن بستی که در آن گرفتار شده رهایی یابد.