جانشین های ناموفق ستاره های یاغی پرسپولیس

رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی فر بازیکنانی بودند که به تراکتور پیوستند و به طور ناگهانی جای آن‌ها خالی شد. با این وجود مسئولان باشگاه الکسیس گندوز دروازه‌بان الجزایری را جذب کردند به این امید که او بتواند جای خالی بیرانوند را پر کند. همچنین استخدام فرشاد احمد زاده ترفند دیگری بود که آن‌ها به کار گرفتند تا جدایی ترابی چندان به چشم نیاید. ایوب العملود مراکشی هم آمد تا در به جای دانیال اسماعیلی فر انجام وظیفه کند. برآیند این اتفاقات سبب ضعیف‌ترین بازیکنان در دسترس کادر فنی جدید پرسپولیس شد و هنوز هم با وجود جذب بازیکنان مختلف این ضعف مشهود است. در مصاف با الهلال وقتی ستاره‌های این تیم در روز اشتباهات سریالی بازیکنان پرسپولیس بر تعداد گل‌هایشان می‌افزودند، علاوه بر تصمیم‌های عجیب کارتال در انتخاب ترکیب و استراتژی، ضعف نیروی انسانی سرخ‌ها هم به چشم آمد و بار دیگر عملکرد جانشینان ترابی، بیرانوند و دانیال مورد توجه قرار گرفت. با مرور اتفاقات این مسابقه می‌توان از واکنش گندوز روی شوت کانسلو از پشت محوطه جریمه انتقاد کرد. یا به فرشاد احمدزاده ایراد گرفت که هنوز نتوانسته نقش خود را در قامت یک مهاجم اثربخش ایفا کند. البته که حضور او در نیمه دوم تقویت‌کننده عملکرد سرخ‎‌پوشان در فاز دفاعی شد. همچنین هواداران پرسپولیس فقط چند خاطره خوش از ایوب‌ العملود مدافع مراکشی تازه‌وارد خود دارند. در این شرایط پرسپولیسی‌ها به صورت ناخودآگاه در ذهنشان تصور می‌کنند حضور مهدی ترابی به عنوان یکی از بازیکنان شاخص فوتبال ایران چقدر می‌توانست در برخی از دقایق مسابقه به کارشان بیاید تا از هوش این بازیکن در ایجاد موقعیت‌های گلزنی، یا فرارها و شوت‌هایش برای کسب نتیجه در ریاض بهره ببرند. یا اینکه شاید علیرضا بیرانوند روی شوت دوم مغلوب نمی‌شد و چندین و چند خیال‌پردازی و تصور دیگر برای کاستن از فشار یک شکست سنگین بین‌المللی. به هر ترتیب چنین قیاس‌هایی در دنیای فوتبال همواره وجود دارد و توسط هواداران و رسانه‌های مختلف انجام خواهد شد. اما آنچه در بازی الهلال و پرسپولیس در ورزشگاه کینگ‌دام آره‌نا به چشم آمد، تفاوت کیفیت نیروی انسانی دو تیم بود و اثبات این موضوع که اگر تصمیم‌سازان ورزش دوست دارند شاهد موفقیت تیم‌های ایرانی در سطح آسیا و حتی جام باشگاه‌های جهان باشند، چاره‌ای جز تغییر نگاه موجود به فوتبال ندارند. به هر ترتیب یک تیم قوی‌تر می‌توانست ایده‌های پرمخاطره کارتال را در نیمه اول به شکل کارآمدی به اجرا دربیاورد تا این مربی در نیمه دوم مجبور به متمرکز کردن بازیکنانش در نیمه خودی برای سنگین‌تر شدن این شکست نشود. البته کارتال اشتباه کرد و این واقعیتی تلخ است. او احتمالا فریب دو بازی پرسپولیس مقابل تراکتور و فولاد را خورد. بیشتر فریب سکوهای پرشور آزادی و فولاد آره‌نا را که تصور می‌کرد این شور نزد همه بازیکنان ایرانی است. برای پی بردن به همین اشتباهش، نیاز به زمان زیادی نبود. دقیقا بعد از ثبت یکی از سنگین‌ترین شکست‌های پرسپولیس در آسیا، اسماعیل از خواب بیدار شد. او حالا دیگر خوب می داند با همین نیروی انسانی موجود باید تیمش را در مسابقات پیش رو هدایت کند و چاره‌ای جز این ندارد.