فوتبال پرچاله ایران و مربیان میلیون دلاری

رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: این که باشگاهی از داشتن زمین اختصاصی محروم است اما برای مربی خارجی‌اش چنین هزینه‌ای می کند. مسئولان فدراسیون فوتبال بعد از رشد غیرمنطقی ارقام قرارداد بازیکنان و مربیان، به سراغ احیای قانون سقف بودجه رفتند تا از ورشکستگی احتمالی باشگاه‌ها جلوگیری شود. دستورالعمل حاکم بر قراردادهای ورزشی و سقف بودجه در فصل گذشته در شرایطی تنظیم شد که رعایت و یا عدم رعایت این قوانین از سوی همه تیم‌ها در فصل گذشته چالش‌آفرین شد و حتی در مقطعی، از تیم‌های سپاهان و پرسپولیس کسر امتیاز صورت گرفت اما درنهایت امتیازهای کسر شده بازگشت. اعضای کارگروه نقل‌وانتقالات پیش از شروع لیگ بیست‌وچهارم جلسات پرشماری را برگزار کردند تا معایب قوانین فصل گذشته اصلاح شود. بااین‌وجود، درخواست برخی باشگاه‌ها، افزایش مبلغ پایه سقف بودجه در مقایسه با فصل گذشته بود که این درخواست موردپذیرش قرار نگرفت و در ادامه راه، یک راه‌حل جنجالی برای دور زدن قانون حواشی پرشماری را به وجود آورد. دستورالعمل حاکم بر قراردادهای ورزشی و سقف بودجه در شرایطی تنظیم شده که یکی از بندهای آن مرتبط با اعمال 100 درصدی پاداش‌های آسیایی در رقم سقف بودجه است. عدم تعیین مدت زمانی در زمینه اعمال پاداش‌ها در سقف بودجه یک تیم برای یک فصل، زمینه‌ساز ایجاد این حواشی شد. البته این مشکل چند سال اخیر باشگاه‌های ایرانی نیست و دهه‌هاست که باشگاه‌ها از بودجه عمومی ارتزاق می‌کنند. از سوی دیگر خرج و دخل‌های ناهمگون ازجمله مشکلات ساختاری باشگاه‌های ایرانی است. هزینه‌های آن‌چنانی در مقابل درآمدهای اندک موجب شده تا همواره تراز تجارتی اغلب باشگاه‌های ایرانی نابرابر باشد. در این میان تلاش مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ برای محدود کردن دست مدیران باشگاه‌ها هم با ناکامی مطلق روبرو شد و ره به‌جایی نبرد. بر اساس قانون تجارت که باشگاه را هم شامل می‌شود اگر یک شرکت یا باشگاه سه سال متوالی زیان‌ده باشد باید آن را به انحلال رساند زیرا کاملا زیان‌ده بوده و صورت‌هایشان در بحث مالی مردود است. این در حالی است که در همه دنیا منابع تامین مالی باشگاه‌ها عمدتا از طریق حق پخش تلویزیونی است و حق پخش اینترنتی هم اخیرا به آن اضافه‌شده است، فروش مجوز پخش دیدار به‌صورت مستقیم و یا غیرمستقیم به شبکه‌ها و تلویزیون‌ها یکی از راه‌های کسب درآمد باشگاه‌ها است که در ایران این مشکل هنوز حل‌نشده است. به‌هرحال فدراسیون فوتبال عزم خود را جزم کرده بود تا انضباط مالی لازم را در باشگاه‌ها برقرار کند اما این قانون سقف قرارداد نتیجه معکوس داد. در حقیقت ساختارپرایراد باشگاه‌های ایرانی که از حرفه‌ای بودن تنها نام آن را یدک می‌کشند تااندازه‌ای پیچیده است که برای رسیدن به حداقل‌ها باید حداقل چند سال لیگ را تعطیل کرد و همه‌چیز را از نوساخت. البته بدون تعطیلی لیگ و تکیه بر تهدید و ارعاب صرف بعید است حاصلی به دنبال داشته باشد چرا که اگر چنین بود در چند فصل اخیر حداقل وضعیت بهتر می‌شد نه این که هفته به هفته حاشیه‌ها افزایش پیدا کند. به هر حال هنوز مشخص نشده که این مربیان میلیون دلاری با کدام ساز و کاری به فوتبال ایران وارد شده و چگونه با چنین پرداخت هایی سقف بودجه ترک برنداشته است.