رویداد امروز-امیرحسین احتشامی: به طور مثال در گزینش مربیان خارجی برای تیم های باشگاهی عموما هیچ متر و معیار مشخصی وجود ندارد. تنها رجوع به مارکتینگ موجود و البته نقش پررنگ دلال‌هایی که به گونه ای قارچ وارد هرروز هم بیشتر می شوند. همین فصل جاری پرسپولیسی‌ها پس از کناره‌گیری یحیی گل محمدی سراغ گزینه‌های مختلف خارجی برای انتخاب سرمربی رفتند. آن‌ها سرانجام به یک مربی اسپانیایی رسیدند و خوان کارلوس گاریدو را برگزیدند. نکته جالب اینکه گاریدو پنجمین سرمربی اسپانیایی فوتبال ایران در دو سال اخیر بود که همانند چهار سرمربی قبلی، سرنوشت خوبی نداشت و بعد از مدت کوتاهی از کار برکنار شد. درست دو سال پیش و اواخر آذرماه ۱۴۰۱ بود که پاکو خمس هدایت تراکتور را بر عهده گرفت تا اولین سرمربی اسپانیایی فوتبال ایران لقب بگیرد. خمس در طول دوران ۱۶ ماهه حضور در تراکتور تنها موفق به کسب رتبه چهارم در فصل ۰۲-۱۴۰۱ شد و اواخر فصل قبل به علت کسب نتایج ضعیف برای همیشه ایران را ترک کرد. کارلوس هرناندز جوان نیز دومین سرمربی اسپانیایی فوتبال ایران لقب گرفت که چند ماه بعد از حضور خمس راهی ایران شد و هدایت نساجی را بر عهده گرفت. حضور او روی نیمکت نساجی اما تنها دو ماه به طول انجامید و مهدی رحمتی جایگزین این سرمربی نه چندان مطرح اسپانیایی شد. ایگناسیو مارتینز، سرمربی سابق لوانته و آلمریا، سومین سرمربی اسپانیایی فوتبال ایران بود که سال گذشته و بعد از جدایی علیرضا منصوریان از فولاد، هدایت این تیم را بر عهده گرفت اما او نیز بعد از کسب نتایج ضعیف با پایان نیم فصل از هدایت فولاد برکنار شد و جای خود را به عبدا... ویسی داد. تا پیش از ورود گاریدو به پرسپولیس نیز کارلوس آلکاراس، چهارمین سرمربی اسپانیایی فوتبال ایران بود که جانشین مهدی رحمتی در نساجی شد و بعد از کسب نتایج بسیار ضعیف، در عرض دو ماه ایران را ترک کرد و جای خود را به ساکت الهامی داد. بر این اساس اگر مدیران باشگاه پرسپولیس به همین نکته توجه می‌کردند که مربیان اسپانیایی به درد فوتبال ایران نمی‌خورند و چهار مربی قبلی نتوانسته‌اند با شرایط موجود کنار بیایند شاید سراغ گاریدو نمی‌رفتند. این در حالی است که جدای از هزینه صرف شده جهت استخدام این مربی 13 هفته طول کشید تا آن‌ها به این باور برسند که گاریدو باید نیمکت تیمشان را ترک کند. البته این یک بیماری مزمن است که فوتبال ایران را فرا گرفته و باشگاه‌ها بدون توجه به همه جوانب و در اغلب موارد عجولانه سراغ انتخاب مربی غیربومی می روند. این در حالی است که با توجه به تنوع اقلیمی ایران به راحتی می شود مربیان خارجی را با در نظر گرفتن همین موضوع به انتخاب کرد و از آن‌ها جهت توسعه فوتبال بهره برد. خوزستان، مازندران، آذربایجان، تهران، اصفهان، بوشهر و خراسان که جزو استان های فوتبال خیر کشور محسوب می شوند هرکدام یک مدل بازیکن پرورش می دهند و اگر حساب و کتابی وجود داشت این تنوع اقلیمی از سوی باشگاه‌ها رعایت می شد و بدون شک حاصل آن چیزی غیر از شرایط فعلی بود.
