ملکالشعرای بهار در جوانی در کنار کبوترهایش؛ بهار در تمام عمر به نگهداری از کبوتر علاقه داشت و شعری طولانی هم در اینباره گفته بود که دو بیت اول آن اینچنین بود:
بیایید ای کبوترهای دلخواه
بدن کافورگون، پاها چو شنگرف
بپرّید از فراز بام و ناگاه
به گرد من فرود آیید چون برف . . .
معرکهگیری در تهران، سال 1337
خیابان جمهوری، سال 1325
میدان فردوسی، سال 1352
مرغفروش دورهگرد عهد قاجار در کنار الاغ پیر و خستهاش
منبع: faradeed-203708