افسردگی در افراد مسن به طور فزاینده‌ای رایج است و مهم است که درک کنیم افسردگی در سنین بالا اجتناب‌ناپذیر نیست. برای ما عادی است که هر چند وقت یکبار احساس درماندگی و غمگینی را تجربه کنیم؛ اما زمانی که این احساسات برای مدت طولانی باقی بمانند ممکن است یک علامت هشداردهنده از افسردگی باشند.
بسیاری از فرزندان اغلب مبارزه والدین سالخورده خود را با افسردگی نادیده می‌گیرند و آن را به‌عنوان بخشی از پیری اشتباه می‌گیرند یا تصور می‌کنند که این احساسات موقتی هستند. بااین‌حال در واقع افسردگی با افزایش سن همراه نیست؛ بنابراین برای ما مهم است که دلایل بروز افسردگی در سالمندان را درک کنیم تا بتوانیم به عزیزان خود حمایت لازم را ارائه دهیم.
دلایل رایج افسردگی در سالمندان
1- چالشهای سلامت جسمانی
با بالارفتن سن عزیزان شما بدن آنها بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های مزمن و محدودیت‌های فیزیکی می‌شود مواجهه با درد، بیماری یا ناتوانی می‌تواند طاقت‌فرسا باشد و منجر به احساس ناامیدی درماندگی و ازدست‌دادن استقلال شود. بیماری‌های مزمن مانند آرتریت، دیابت، بیماری‌های قلبی و مشکلات حرکتی می‌توانند فعالیت‌های روزانه را محدود کرده و منجر به کاهش رفاه کلی و افزایش خطر ابتلا به افسردگی شوند. به‌عنوان‌مثال سالمندانی که خود را بیش‌ازپیش قادر به انجام کارهای ساده روزانه که زمانی در انجام آنها مشکلی نداشتند ناتوان می‌بینند ممکن است احساس بی‌فایدگی و ناامیدی داشته باشند که بر سلامت روانی آنها تأثیر می‌گذارد.
۲ ازدست‌دادن و اندوه
شهروندان سالخورده اغلب در زندگی خود چالشهای قابل‌توجهی را تجربه می‌کنند. ازدست‌دادن همسر، دوستان نزدیک یا اعضای خانواده می‌تواند ویرانگر باشد و باعث ایجاد احساس تنهایی، غم و اندوه شود. اگر والدین شما اخیراً اخبار بدی در مورد بیماری‌های عزیزانشان دریافت کرده‌اند هر از چند گاهی آنها را بررسی کنید تا مطمئن شوید که آنها به‌خوبی با این مسئله کنار آمده‌اند.
۳-انزوای اجتماعی
ارتباطات اجتماعی نقش حیاتی در حفظ رفاه عاطفی و روانی ایفا می‌کند. متأسفانه بسیاری از سالمندان در حفظ روابط اجتماعی با چالش‌هایی روبرو هستند. بازنشستگی ازدست‌دادن شریک یا دوستان، روابط خانوادگی ضعیف و محدودیت‌های فیزیکی ممکن است منجر به انزوای اجتماعی و تنهایی شود. کاهش تعاملات اجتماعی می‌تواند خطر افسردگی را افزایش دهد؛ زیرا ممکن است افراد احساس کنند ارتباطی با هم ندارند، بی‌ارزش هستند یا حمایت نمی‌شوند. سالمندانی که تنها زندگی می‌کنند و اعضای خانواده‌شان را ملاقات نمی‌کنند ممکن است بیشتر وقت خود را دور از بقیه افراد جامعه بگذرانند و در نتیجه سیستم حمایت اجتماعی نداشته باشند و این عوامل خطر افسردگی را افزایش دهند.
۴-انتقال در دوران بازنشستگی
نقل‌مکان به یک منطقه مسکونی یا مراکز مراقبتی جدید یا تجربه تغییرات در ترتیبات زندگی می‌تواند برای سالمندان ناراحت‌کننده باشد. تطبیق با روال‌های جدید محیط‌های ناآشنا و ازدست‌دادن آشنایی می‌تواند منجر به احساس اضطراب و افسردگی شود.
برای مثال خانه‌دارانی که تمام زندگی خود را صرف مراقبت از فرزندان خود کرده‌اند ممکن است احساس کنند که هدف زندگی خود را ازدست‌داده‌اند. بزرگسالان شاغل که معنای زیادی از کار خود می‌گیرند ممکن است در هنگام نزدیک‌شدن به بازنشستگی هویت خود را از دست بدهند. علاوه بر این افراد مسن ممکن است احساس کنند هدف خود را از دست می‌دهند یا برای یافتن فعالیت‌های معنادار تلاش می‌کنند که به احساس بی‌ارزشی و غم کمک می‌کند.
۵-فشار مالی
نگرانی‌های مالی می‌تواند یک عامل استرس‌زا برای سالمندان باشد بسیاری از آنها به درآمدهای ثابت صندوق تأمین مرکزی یا پس‌انداز متکی هستند که ممکن است همیشه برای پوشش نیازهای آنها کافی نباشد. نگرانی در مورد هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی هزینه‌های غیرمنتظره یا ترس از تبدیل‌شدن به سربار شما و بقیه خانواده می‌تواند منجر به اضطراب و افسردگی شود.
۶-شرایط سلامت روان از قبل موجود
افسردگی در میان سالمندان را می‌توان به شرایط سلامت روانی از قبل موجود مانند اضطراب یا سابقه افسردگی نسبت داد این شرایط می‌تواند با افزایش سن افراد مشخص‌تر شود و به طور بالقوه منجر به دوره‌های افسردگی شدیدتر گردد. اگر والدین مسن یا عزیزانی دارید که می‌دانید ممکن است با افسردگی دست‌وپنجه نرم کنند هرگز دیر نیست که به دنبال کمک باشید یا با دلسوزی به آنها گوش بدهید.
