زمان انتخابات که فرا می رسد زمانی برای شنیدن حرف های اقشار مردم نیز بیشتر فراهم می شود که امید است این شنیدن همیشه وجود داشته باشد. به بهانه انتخاب نهمین رئیس جمهوری، سراغ نویسندگان مختلف رفتیم و از آنها پرسیدیم که توقع شما به عنوان یک مولف از رییس جمهور آینده در حوزه کتاب چیست؟ بخشی از این پاسخ ها را پیش از این منتشر کردیم و بخش دیگری را در این شماره دنبال می کنیم. پاسخ های راضیه تجار، ابراهیم زاهدی مطلق، مونا اسکندری، نسیم محمد جانی، کریم عظیمی ججن، اکرم بادی، خدیجه خانی، سمیه سلیمانی، علیرضا احرامیان پور، مرضیه نفری و علیرضا ایرانمهر را با هم می خوانیم:
*راضیه تجار:
امیدوارم به رای مردم عزیز و آگاه ایران رئیس جمهوری انتخاب شوند که ادامه دهنده راه رئیس جمهور شهید آقای رئیسی باشند. ایشان برای هنرمندان احترام ویژه ای قائل بودند. نویسندگان از رئیس جمهور جدید انتظار دارند. مسئله گرانی کاغذ و کمبود را حل کنند. چنانچه در دولت آقای رئیسی برای کاغذ اقدا مات مطلوبی صورت گرفت. مسئله مسکن نویسندگان .مسئله حق التالیف هایی که معمولا بدون قاعده و ضابطه است .ترجمه هایی که بر کتابهای خوب و ارزشمند باید صورت گیرد و انتصاب متولی و ناظر در این زمینه. رسیدن به انجمن های معتبر متعهد. ایجاد زمینه برای حمایت از جشنواره های مطرح ادبی. پشتیبانی از چاپ مجلات تخصصی. رصد زندگی نویسند گان از طریق مراکز فر هنگی و انجمن ها و حمایت از آنها تجلیل و تقدیر به موقع از پیشکسوتان و مفاخر و...
*ابراهیم زاهدی مطلق:
به نظرم به ضرب‌المثل «شکم گرسنه دین ایمان ندارد» باید فرهنگ و کتاب را هم افزود تا بشود:«شکم گرسنه کتاب نمی‌خواند و بی‌فرهنگی هم می‌آورد». شاید در سال‌های گذشته برای دولت و رییس جمهوری وظایفی در این باره بر می‌شمردم. اما امروز به این نتیجه رسیده‌ام که بگویم: آقای رییس جمهوری! لطفاً به کتاب و فرهنگ بی‌توجه باش! شما وظایف و اولویت‌های دیگری دارید که در صورت توجه به آنها و تحقق‌شان، فرهنگ و کتاب سامان خواهد یافت. رییس جمهوری و دولت و حاکمیت، یک قوه قدرتمند هستند که با اتکا به قانون و همراهی مردم، اولویت‌هایی مثل امنیت، اشتغال، تامین معیشت و تنظیم مناسبات بین‌المللی را در برنامه دارند. همین.
*مونا اسکندری:
حقیقت این است که نویسنده در کشور ما تنها نقش مولف را ندارد بلکه باید پشتکار این را داشته باشد که پیگیر امورات نشر و چاپ کتابش باشد، گاهی برای گرفتن دستمزدش تلاش کند و حتی اصلاح کردن کتابش اصرار کند و در نهایت قد و قواره کتابش را سایز جیب ناشر کند. و این باری اضافی بر دوش هنرمند است. ضمن این که گاهی زمان تحویل اثر تا نشر بسیار طولانی و ناامید کننده است ضمن اینکه متاسفانه حق تالیف‌ها بسیار پایین است البته هستند کسانی که برای مردم نام آشنا هستند و ناشر حق تالیف آنها را با درصدبالا و مقبول می پردازد. والا برای نویسندگان باید با هر قانونی که ناشر می گوید عمل کنند و پای امضا بنشینند در حالی که خیلی موافق این موضوع نیستند .در قراردادی با ناشر بندی بود که نوشته بود اگر کتاب به پویش بخورد حق تالیف نویسنده کاهش پیدا می کند و بندهای این چنینی که یک طرفه نویسنده باید از حق الزحمه اش کاسته می شد. وقتی جویای مطلب شدم فرمودند چون ناشر متحمل هزینه شده و کارمند اضافی آورده و اینکه باید ما حقوق آن کارمندان جبران شود! و آن حقوق از حق نویسنده پرداخت می شود.خب انتظار ما از رئیس جمهور این نیست که بیاد این کارهای ریز را انجام بدهد ایشان سیاست های کلان ممکلت را باید پی ریزی کنند اما کورسوی امید ما انتخاب مسئولین و وزریر ارشاد است که بتواند یک اصلاحیه در مورد قوانین چاپ داشته باشد برنامه هایی که حمایت کننده ناشرینی باشد که نویسنده را می‌شناسند با روحیات نویسنده و زحماتی که یک نویسنده انجام می دهد آشنا هستند و حقوق نویسندگان را رعایت می‌کنند و نیز بین ناشرین دولتی و ناشرین خصوصی کمتر تمایز قائل باشند. ما می بینیم حتی در معرفی و پویش کتابخانه‌ها و مسابقات کتابخوانی بیشتر ناشرین دولتی موفق هستند و نویسندگانی که با ناشران خصوصی قرارداد دارند برای تبلیغ کار خودشان باید خیلی تلاش بکنند.برای همین خب خیلی از نویسندگان میروند با ناشرین دولتی قراردادهای درصد پایین می‌بندند و خیلی از حقوق‌هاشان هم پایمال می شود .من مطلع هستم که خیلی از نویسندگان بزرگوار ما که برای خوانندگان و مردم نام آشناست بعد از یکی دو سال یا بعضا سه سال هنوز نتوانسته حق تالیف خودش را از آن ناشر دولتی بگیرند و متانت و تواضع این افراد هم باعث می شود که پیگیر هم خیلی نباشند. خب هیچ نظارتی نیست و حتما باید نویسنده برود شکایت کند که این در روحیه خیلی از نویسندگان نیست که افکار خودشان را به حاشیه و ...بکشانند و در مقابل ناشر قرار بگیرند تا بتوانند حق خودشان را بگیرند و خب ناشران هم متاسفانه هر روز قوی تر می شوند و این موضوع یک چرخه منفی است در روند نوشتن کتاب و چاپ کتاب و. نویسندگان و دلسرد می کند. از طرفی گرانی کاغذ هم دردلی است که ناشرین دارند و نویسنده را در محدودیت قرار می دهند تا کتاب خلاصه تری ارائه دهند ضمن این که گرانی کتاب هم به نشر بیشتر کتاب و ترویج کتاب خوانی آسیب می رساند. امید داریم رئیس جمهور با انتخاب وزیر ارشاد و انتخاب راههایی مشکلات را از سر راه نویسنده و ناشر بردارد.
*نسیم محمدجانی:
بدون تعارف آنچه که فعلا در جامعه فرهنگی ما از لحاظ اقتصادی می‌گذرد، بسیار تأسف‌بار است. با توجه به این که سالها دبیر ادبیات دبیرستانهای مختلف شهرمان هستم به عینه می‌بینم که خیلی از نوجوانان و جوانان بسیار مستعد نویسندگی در زمینه ادبیات و ... صرفا به خاطر بی‌توجهی شدید مسئولین به قشر نویسندگان و مؤلفین کتاب، از همان ابتدای راه به این استعداد و توانمندی خود بی‌توجه می‌شوند و تمام حرفشان یک جمله است: "نویسنده بشویم که چه بشود؟! " و حتی کسانی که عاشقانه به این راه ادامه می‌دهند وقتی به چالش عمیق(!) چاپ کتاب می‌رسند، در برزخ احساسات مختلف اسیرند و از خود می‌پرسند: "راه را اشتباه آمده‌ایم"؟!چه شعله‌‌های بلند استعدادی که در پس طوفان بی‌انگیزگی‌ها و بی‌توجهی‌ها به خاموشی گرایید! لذا از ریاست جمهوری آینده استدعا داریم به وضعیت نابسامان فرهنگی رسیدگی بفرمایندتا اینگونه نشود که هر کسی توانایی مالی و عالی(!) دارد بتواند هر متن سخیفی را به تیراژ بالا به چاپ برساند و هر که بار علمی و ادبی والا و بالا اما توان مالی اندک دارد سالها آثارش در پستوها خاک بخورد! به امید روزهای روشن برای اهالی قلم!
*کریم عظیمی ججن:
جامعه ای که در آن هنر و ادبیات نمود عینی و مستقلی نداشته باشد و هنرمندانش به انزوا کشیده شوند مثل درخت خشک و بی ریشه ای است که موریانه ها درونش لانه کرده باشند. دغدغه فضای امن، دغدغه نان، دغدغه هزینه ها چاپ و انتشار، دغدغه ممیزی، دغدغه تیراژ ... با اینهمه دغدغه آیا فرصتی برای اندیشه و خلاقیت باقی می ماند؟
*اکرم بادی:
کاش به کار و اثر نویسنده ها، به خصوص نویسنده های نوپا و جوان بیشتر بها داده می شد. که حداقل بتونن از کارشون درآمدی هم کسب کنند و اینکه این فاصله تولید اثر، تا نشر و رسیدن به دست مخاطب کمتر می شد. و گذشته از درآمد و بحث مادی، مهمتر اینکه اثرهای خوب و فاخر، برای دانش آموزشان در مدارس و دبیرستانها، کنار آموزه های دیگر جایگاهی می داشت، که هم راهی بود برای استعدادهای نهفته، هم اینکه بعضی از کتابها و ادبیات فاخر، خود درسی کامل از زندگی، در قالب شیرین داستان برای بچه هاست، و شاید اثراتش بسیار عمیق تر و ماندگارتر از آموزش های گزارشی و تکراری باشه.
*خدیجه خانی:
توقع بنده از رییس جمهور آینده در خصوص کتاب، اصلاح کتابهای آموزشی و درسی بچه‌ها در سطوح مختلف از ابتدایی گرفته تا دبیرستان می باشد. کتابهای درسی باید به روز شود. در سیستم آموزشی باید برای نسل جدید اصلاحیه اتفاق بیفتد...
*سمیه سلیمانی:
بزرگترین مشکل نویسنده بعد از تالیف اثر ورود به پروسه نشر و رساندن کتاب به دست مخاطب است. مفاهیم بسیار خوبی که توسط نویسندگان در قالب داستان و روایت و مستندات جمع آوری می شوند گاهی به خاطر قیمت بالای کتاب قربانی شده و آنطور که باید و شاید و به طور گسترده در اختیار مخاطب قرار نمی گیرند.بر طرف کردن موانع موجود در حوزه ی نشر و صنعت چاپ و در نظر گرفتن یارانه ای در حوزه چاپ آثار از مهمترین مسائلی است که لازم است رئیس جمهور آینده به ان توجه داشته باشد. توجه به محتوای ارائه شده به بازار کتاب خصوصا در مورد آثار ترجمه از اهمیت زیادی برخوردار است .در نظر گرفتن کارگروه های فرهنگی که به طور خاص نظارت بر محتوای آثار را بر عهده داشته باشند و استفاده از نیروی متخصص و متعهد در این زمینه از ضروریاتی است که باید مورد توجه رئیس جمهور آینده ایران باشد .
*علیرضا احرامیان پور:
عمولا تجربه نشان داده که دولت ها با دخالت بی جا در کارها مانع ایجاد می کنند. امکانات بر اساس عدالت و مساوات تقسیم نمی شود. درچنین مکانیسمی معمولا رانت باعث اوج گرفتن عده ای و به خاک سیاه نشستن عده ای دیگر می شود. از رییس جمهور و دولت آینده انتطار دارم فقط بسترساز مناسب باشند. با ورود یا تولید کاغذ مقرون به صرفه نرخ تولید و فرواری کتاب را ارزان تر کنند با ایجاد نمایشگاه های تخصصی کتاب در توسعه فرهنگ کتاب خوانی کوشا باشند با حذف ممیزی و سانسور امکان حضور همه طیف ها و اندیشه ها را در جامعه فراهم اورند . اینها کارهای بزرگی است که می شود انجام داد.
*مرضیه نفری:
من به عنوان یک نویسنده دوست دارم رئیس جمهورم نگاه تمدنی داشته باشد و ایران اسلامی را به جایگاه حقیقی خود نزدیک کند. دلم می خواهد ارزش کار نویسندگی را بداند و برای هنرمندان کشورم موقعیتهایی را فراهم کند که آنها بتوانند با فراغ بال به هنر فکر کنند و برای انسان ایرانی رویا بسازند. من به عنوان یک نویسنده، مشکلات ایرانی امروز را فرهنگی می دانم و معتقدم اگر مردان سیاست از هنرمندان و خردورزان استفاده کنند و نگاه کلان تری داشته باشند می توانیم از این گذرگاه های سخت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی گذر کنیم.
*علیرضا ایرانمهر:
ارائه قانونی روشن و ساده برای انتشار کتاب در ایران و ملزم کردن تمام ارگان‌های وابسته دولت به اجرای دقیق قانون.
