روحی صفت کارشناس مسائل شبه‌قاره در گفت‌وگو با شرق گفت: انتقال گاز ایران به پاکستان از طریق خط لوله فعلا در حد یک آرزو باقی مانده است و اظهارات مقامات پاکستانی هم واقعیت‌ها را تغییر نمی‌دهد.
در یک توافق دوجانبه مانند خط لوله گاز بین ایران و پاکستان، صرفا منافع تهران و اسلام‌آباد مطرح نیست، بلکه منافع طرف‌های دیگر هم وجود دارد؛ کما‌اینکه به‌جز آمریکا، عربستانی‌ها هم تمایل چندانی ندارند که این خط لوله گازی ایران به پاکستان کشیده شود.
در نتیجه این مخالفت‌ها اکنون منبع مالی برای پاکستان وجود ندارد که بتواند این خط لوله گازی را از ایران امتداد بدهد. یعنی بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول یا بانک‌های اروپایی و بانک توسعه آسیایی حاضر به دادن چنین کمک مالی به پاکستان نیستند؛ چون خود این بانک‌ها مورد تحریم قرار خواهند گرفت.
مقامات پاکستانی سعی دارند با این‌‌دست موضع‌گیری‌های خود، تهران را هم در کنارشان حفظ کنند، وگرنه اصلا نیازی به سرمایه‌گذاری ایران یا پاکستان نیست؛ اسلام‌آباد به‌راحتی می‌تواند از چینی‌ها درخواست کند که این خط لوله گازی از ایران به داخل پاکستان کشیده شود و امتداد آن تا منطقه سین‌کیانگ برود.
چرا این کار را نمی‌کنند؟! چون ریسک انجام چنین تصمیمی برای اسلام‌آباد به معنای از دست رفتن دو متحد اقتصادی، نظامی و دفاعی پاکستان است. طبیعتا اسلام‌آباد حاضر نخواهد بود که برای یک خط لوله گازی این متحدان خود را از دست بدهد.
منبع: etemadonline-658867
