ارباب و خرده‌مالک در محله طرشت کنار هم زندگی می‌کردند و خاندان ملاک و زمین‌دار سعی می‌کردند هوای دیگر اهالی روستا را داشته باشند. حسین‌مردی‌ها بزرگ‌ترین طایفه در طرشت محسوب می‌شوند و بعد از آنها طایفه زمانی‌ها و تیموری‌ها هستند.
محمد حسین‌مردی که خود از طایفه بزرگ حسین‌مردی‌هاست درباره نام این طایفه روایتی را نقل می‌کند: «طرشتی‌ها عادت داشتند در زمان جنگ به روستای حصارک در غرب تهران بروند.
این روستا موقعیت خوبی برای در امان ماندن از گزند دشمنان داشت. زمانی که اشرف افغان به تهران حمله کرد، مردی به نام حسین که از بزرگان طرشت بود، به همراه خانواده و دیگر اهالی به حصارک می‌رود. بعد از چند روز به روستا بازمی‌گردد تا سری به خانه و دام و طیورش بزند. تعدادی سرباز را دور هم می‌بیند که در حال غذا خوردن هستند.
آنها او را به خوردن طعام دعوت می‌کنند، حسین هم می‌پذیرد. سربازها به خاطر دل نترس حسین به او لقب مرد می‌دهند و از آن پس همه به حسین، حسین‌مرد می‌گفتند و این گونه نام حسین‌مردی‌ها برای خاندانش باقی ماند.»
او طایفه‌های اصلی طرشتی را حسین‌مردی‌ها، تیموری‌ها و زمانی‌ها معرفی می‌کند، اما طرشت هم مانند بسیاری از روستاهای تهران مهاجرانی داشته که از روستاها و شهرهای دیگر به آنجا آمده‌اند. رضا طرشتی‌نژاد از جوانان طرشتی می‌گوید: «برخی از حسین‌مردی‌ها فامیلشان را به طرشتی تغییر دادند.
علاوه براین، طایفه‌های بزرگ دیگری در طرشت زندگی می‌کنند که اصالتاً طرشتی نیستند، ولی سال‌های زیادی است در این محله ساکن شده‌اند و در حقیقت دیگر خودشان طرشتی شده‌اند. خاندان اکبری از قزوین، خاندان محمدی از لرستان، خاندان حاج‌حسنی از شهر بم، خاندان لطفعلی‌خانی از اصفهان به طرشت آمدند و در کنار عابدینی‌ها در طرشت ساکن شدند.»
بیشتر مالکان و باغداران طرشتی از طرشتی‌های اصیل و خاندان معروف آن بودند. بزرگان این طایفه‌ها موقوفه‌های زیادی برای طرشت بر جا گذاشته‌اند. مثلاً موقوفه حاج محمدرضا و موقوفه حاج عباسقلی بخش زیادی از اراضی طرشت را دربرمی‌گیرد.
برخی از اربابان طرشتی، همچون ارباب حاج‌آقا، در محله‌های دیگر تهران، همچون محله سنگلج، چندین خانه داشتند. در حال حاضر طرشتی‌های اصیل زیادی در محله طرشت منطقه ۲ تهران باقی نمانده‌اند و مهاجران بی‌شماری از شهرها و محله‌های دیگر پایتخت راهی این محله شده‌اند.
منبع: همشهری
منبع: faradeed-186624
