محمدعلی رجایی از سال ۱۳۴۳ به مدت ۱۷ سال همراه خانواده‌اش در این خانه زندگی می‌کرده است. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، می‌گوید: «خانه‌موزه شهید رجایی، معماری ساده‌ای دارد و مانند همه خانه‌هایی است که روزی در آن کوچه و خیابان بوده‌اند. اغلب خانه‌های قدیمی کوچه آقاجانلو اکنون تغییر چهره داده‌اند، اما اهمیت خانه‌موزه شهید رجایی، علاوه بر اینکه محل زندگی رئیس‌جمهور ایران بوده، برای این است که هنوز همان فضای خانه‌های قدیمی تهران را تداعی می‌کند. مساحت خانه ۲۵۴ متر مربع و دارای حوض، آب‌انبار، مطبخ و زیرزمین است. خانه شهید رجایی یک راهروی قدیمی با دیوارهای ساده دارد که شش در را در دل خود جای داده‌است.»
هر کدام از درها به قسمتی از خانه باز می‌شود. یکی از درها در انتهایی‌ترین قسمت راهرو به حیاط خانه باز می‌شود که حوض قدیمی قلبی‌شکلی را در خود جای داده است. زیرزمین به شکل بسیار قدیمی و با طاق‌های آجری محل حمام، آب‌انبار و طباخ‌خانه است. اکنون این زیرزمین به نمایش عکس‌هایی از شهید رجایی اختصاص دارد. در اتاق‌های این خانه‌موزه وسایل شخصی شهید رجایی مانند لباس، میز تحریر و کتاب‌های او به نمایش گذاشته شده است و در قسمتی از این موزه دندان مصنوعی شهید رجایی قرار دارد که وسیله شناسایی پیکر این شهید بعد از انفجار در دفتر نخست‌وزیری شد. اتاق خواب هم شامل کرسی و پشتی‌های معروف شهید رجایی است. از وسایل چیده‌شده در آشپزخانه و اتاق‌ها می‌توان سادگی این زندگی را مشاهده کرد.»
حدود ۱۳ سال پس از شهادت این چهره سیاسی که به دلیل ساده زیستی‌اش محبوب شده بود، خانه محل سکونتش به موزه تبدیل شد. شهید محمدعلی رجایی از دستفروشی در محله شوش و بعداز آن معلمی، بر مسند ریاست جمهوری رسید و ۲۹ روز بعد از انتصابش به عنوان رئیس‌جمهور، در تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۶۰، در دفتر حزب جمهوری اسلامی ایران به شهادت رسید. همسر و فرزندان محمدعلی رجایی ۱۳ سال پس از شهادت او در این خانه زندگی می‌کردند، ولی پس از آن، خانه ثبت ملی شد و به عنوان خانه‌موزه شهید محمدعلی رجایی مورد استفاده قرار گرفت.
منبع: همشهری
منبع: faradeed-183783
