فرادید| محققان مشاهده کرده‌اند که فیل‌های آسیایی، بچه‌هایشان را با پاهای بیرون‌زده از زمین دفن می‌کنند. این بچه فیل‌ها یک‌ساله یا کمتر بودند و پیش از قرار داده شدن در گودال‌ها و پوشیده شدن در خاک، توسط اعضای گله به درون انواع گودال‌های از پیش ساخته (مانند زه‌کش‌های آبیاری در مزارع چای در هند) منتقل می‌شدند.
به گزارش فرادید، در مطالعه‌ای که روز ۲۶ فوریه در مجله «گونه‌های در خطر» منتشر شد، محققان محل دفن پنج بچه فیل از فیل‌های آسیای در دشت‌های سیل‌آبی شرقی هیمالیا در شمال بنگال غربی را مستند کردند.
محققان پیش از این، فیل‌های جنگلی آفریقایی را در حال دفن اعضای گروهشان دیده بودند. اعضای گله در این مراسم، فیل مرده را با شاخ و برگ می‌پوشانند. مطالعه‌ی جدید، نخستین مورد ثبت‌شده از چنین مراسم تدفینی بین فیل‌های آسیایی و نخستین مورد شناخته‌شده‌ی استفاده از خاک در تدفین و همچنین قرار دادن بدن به شکل خاص است.
پروین کاسوان، افسر خدمات جنگل هند و آکاشدیپ رُی، محقق موسسه آموزش علوم و تحقیقات هند، ۱۶ ماه را صرف بررسی آثار مکتوب درباره تدفین فیل‌ها کردند و پنج گزارش موردی یافتند که این رفتار را مستند کرده بودند.
آن‌ها دریافتند تدفین بچه‌ها بسیار سازماندهی‌شده است. رُی می‌گوید: «آن‌ها به خوبی از عاملیت خود آگاه هستند.» تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که مرگ تمام بچه فیل‌ها طبیعی و ناشی از نارسایی تنفسی یا عفونت بوده است.
تمام پنج بچه فیل مطالعه‌شده، وارونه دفن شده بودند
فیل‌ها در مناظری از جمله جنگل‌های تکه‌تکه شده، مزارع چای، زمین‌های کشاورزی و سکونتگاه‌های انسانی زندگی می‌کنند. کاسوان و رُی دریافتند بچه فیل‌های مرده با خرطوم یا پا و در مسافت‌های طولانی حمل می‌شدند (در برخی موارد به مدت ۴۸ ساعت) تا به مزارع چای برسند، جایی که مردم تا عمق ۶۵ سانتی‌متر، زه‌کشی‌های آبیاری حفر کرده بودند.
بچه فیل‌ها به پشت قرار داده شده بودند و پاهایشان رو به بالا بود. اعضای گله پس از قرار دادن بچه‌فیل‌ها در گودال، خاک را روی لاشه ریخته و فشار می‌دادند تا زمین صاف شود. محققان معتقدند این وضعیت به نحوه‌ی قرار دادن بدن در گودال مربوط می‌شود. روی می‌گوید: «این راحت‌ترین موقعیت قرار دادن لاشه در گودال است. همچنین موقعیتی است که بواسطه آن، بیش از یک عضو گله می‌تواند در فرایند دفن شرکت کند.»
اعضای گله بچه فیل‌های مرده را تا ۴۸ ساعت حمل می‌کردند تا آن‌ها را به زمین‌های چای برای دفن برسانند.
وُی افزود که ممکن است فیل‌ها دفن سر را در اولویت قرار دهند و از خورده شدن لاشه توسط یک گوشتخوار جلوگیری کنند.
پس از خاکسپاری، صاحبان زمین‌های چای و روستاییان، صدای غرش و نعره فیل‌ها را شنیدند. رُی معتقد است این صداها بیانگر عذاب و درد و ادای احترام به بچه فیل‌های مرده است.
هر پنج بچه فیل یک‌ساله یا کوچکتر بودند و اعضای گله پس از هر دفن، نعره می‌کشیدند
افزون بر این، محققان دریافتند پس از تدفین، فیل‌ها از مسیرهایی که بچه فیل‌ها آنجا دفن می‌شدند اجتناب می‌کردند، حتی اگر قبلاً به طور مرتب از این مسیرها استفاده می‌کردند. رُی می‌گوید شاید به این دلیل که فیل‌ها با پا گذاشتن در این مسیر به یاد خاطرات یا نشانه‌های بد می‌افتند یا شاید این کار نشانه‌ی ادای احترام به بچه فیل مرده باشد.
رُی می‌گوید این روش تدفین نمایانگر هوش بالای فیل‌هاست. آن‌ها معمولاً مزارع چای را می‌کنند چون نمی‌توانند لاشه را به دلیل مزاحمت‌های انسانی در روستاها دفن کنند. این کار در جنگل نیز میسر نیست چون آنجا، هیچ گودال از پیش ساخته‌شده‌ای وجود ندارد و فیل‌ها هم توانایی حفر چنین گودال‌های بزرگی را در این منطقه جغرافیایی‌زیستی ندارند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-179678
