«جوابی به برنامه بگو بخند» عنوان یادداشت روزنامه اعتماد به قلم آیدا مجیدآبادی است که در آن آمده: در تاریخ 1 اسفند ماه 1402 برنامه به ظاهر طنز و سرگرم‌کننده «بگو بخند» شبکه نسیم، بیشتر از 10 دقیقه و به صورت زنده و مستقیم به تمسخر افراد دارای معلولیت پرداخت. در اینکه صدا و سیما در سال‌های اخیر ناتوانی خود را در ارایه برنامه‌های هنری و فرهنگی موفق به خصوص در حوزه طنز، به مخاطبان اثبات کرده است، هیچ شکی نیست، اما اینکه برنامهسازان بی‌سواد و هنرنشناس این مجموعه را به اندازه‌ای برسانند که از زور ناتوانی در تهیه طنز هوشمندانه، با تمسخر قشری خاص، مخاطب را بخندانند، خون را در رگ‌ها منجمد می‌کند.
پرسش اینجاست که آیا هیچکدام از عوامل این شبکه‌به ذهن محدودشان نرسیده که رسانه‌ها وظیفه فرهنگ‌سازی در یک جامعه را دارند نه فرهنگ‌زدایی؟!
و پرسش دوم: اینان چگونه و به چه جرأتی به خود اجازه می‌دهند که در یک برنامه تلویزیونی کرامت انسانی قشری از جامعه را زیر سوال ببرند؟
حالا بگذریم مجری این برنامه، علاوه بر بهره‌گیری از کلمات و عباراتی چون: «لال، گدا و کاری کن دلمون بسوزه و...» برای در‌آوردن شور توهین و تحقیر از لهجه‌ها و گویش‌های مختلف نیز کمک می‌گیرد و به‌طور ضمنی، هموطنان را نیز ریشخند می‌کند. البته چگونه می‌توان گذشت از آسیب‌هایی که برنامه‌هایی از این دست در روان قشر معلول و خانواده‌های آنها به جا می‌گذارند؟
معلولین ایران با وجود تمام ناملایماتی که از کمبود امکانات و پایین بودن سطح آگاهی و فرهنگی جامعه سرچشمه می‌گیرد، همواره تلاش کرده‌اند افرادی موثر و موفق در جامعه باشند و با وجود محدودیت‌های فیزیکی یا محیطی، به عناوین مختلف توانمندی‌های خود را اثبات کنند؛ اما این برنامه و این شبکه بار دیگر خاطرنشان کرد که صدا و سیما با برنامه‌های سطحی و نابخردانه، نه‌تنها کمکی به پیشرفت سطح فرهنگی جامعه در برخورد و پذیرش افراد معلول نمی‌کند، بلکه هرچه ما رشته‌ایم را نیز پنبه خواهد کرد.
منبع: etemadonline-652435
