روزنامه کیهان احوال جسمی امام خمینی شب قبل از صدور حکم اعدام سلمان رشدی را روایت کرده است.
به گزارش کیهان، دکتر حشمت‌الله رنجبر یکی از اعضای گروه پزشکان معالج امام(ره) بود که دو خاطره قابل توجه از ایشان در سال ۱۳۶۷ نقل کرده است. آن روزها پزشکان معالج دستگاه‌هایی نصب کرده بودند تا علائم حیاتی قلب امام(ره) را از دور رصد و اندازه‌گیری کنند.
اوایل سال ۶۷، یک شب تهران مورد حمله موشکی رژیم بعث عراق قرار گرفت. دکتر رنجبر از حال امام(ره) در آن شب می‌گوید:«ساعت ۱۱ و یا ۱۱:۳۰ بود که ایشان معمولا مى‌خوابیدند مثل اینکه به خواب رفتند چون آن حالت آرامش و به اصطلاح پایین بودن ریتم قلب‌شان نشان مى‌داد که الان در حالت آرامش و استراحت هستند در همان لحظهیک موشک به حوالى جماران- گویا فرمانیه- اصابت و صداى بسیار مهیبى ایجاد کرد. ما واقعا حس کردیم که به نزدیک بیت امام(ره) اصابت کرده است اما در همان لحظه چشم‌های‌مان به مونیتور بود که ببینیمحضرت امام چه وضعى دارند، ریتم قلب‌شان بالا مى‌رود یا نه؟ خوب طبیعتا در مورد هر فردى این ریتم قلب بالا مى‌رود و یک حالت ترس ایجاد مى‌شود ولى براى من تعجب‌آور و واقعا جالب بود که ایشان [ریتم قلب‌شان بالا نرفت و] نمى‌ترسید.»
چند ماه گذشت، جنگ به پایان رسیده بود و امامی که حتی موج انفجار مهیب موشک‌ها هم قلبش را متلاطم نمی‌کرد، حالا به نظر می‌رسید چیزی جسم و روحش را در فشار قرار داده است. دکتر رنجبر از حال امام(ره) در آخرین روزهای بهمن ۱۳۶۷ می‌گوید: «ایشان چند شبى بود خواب نداشتند. بسیار بى‌قرار بودند، دیرتر مى‌خوابیدند. تعداد ریتم قلب‌شان بالا بود. ما پیش خودمان برای‌مان سؤال پیش آمده بود که چى شده، مشکل چیست؟ حضرت امام در این ساعت از شب باید خواب باشند و نباید قلب‌شان مثلا بیشتر از ۶۰ تا ۶۵ تا بزند. چطور است که ریتم قلب‌شان بالاست این نوساناتى که روى دستگاه ایجاد مى‌شد، جریان چیست؟... پزشکان هم معاینه مى‌کردند و مسئله‌اى نبود. بعد از اینکه ایشان فتواى اعدام سلمان رشدى را اعلان کردند تازه ما فهمیدیم که ایشان حدود یک هفته، واقعا اذیت مى‌شدند حالا یا مطالعه داشتند یا [چیز دیگر] نمی‌دانم... شبى که فرداى آن روز، حکم اعدام سلمان رشدى را صادر کردند براى ایشان بسیار شب بحرانى بود.»
منبع: etemadonline-651836
