فرادید| «ویلی وانکا» یکی از شخصیت‌های اصلی رمان «چارلی و کارخانۀ شکلات‌سازی» است که رولد دال آن را در سال 1964 میلادی نوشت. اما برای بیشتر ما احتمالا این شخصیت با بازی جانی دپ در فیلم ساخته شده در سال 2005 شناخته می‌شود.
به گزارش فرادید؛ حالا پل کینگ (کارگردان فیلم «پدینگتون») دوباره به سراغ این شخصیت رفته و فیلمی ساخته که ما را به گذشتۀ او می‌برد و چگونگی تبدیل شدن او به یک شکلات‌ساز شگفت‌انگیز و رازآمیز را روایت می‌کند؛ در این فیلم تیموتی شالامی به این شخصیت خیالی جان بخشیده است و او را به چهره‌ای تبدیل کرده که نسبت به ویلی وانکای جانی دپ، وسواس کمتر و صمیمیت بیشتری دارد!
این فیلم که می‌توان آن را یک اثر موزیکال رنگارنگ نامید، با آهنگ‌های دلنشین و بازی‌های گرم و گیرا توانسته نظر مثبت مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کند. امتیاز این فیلم در حال حاضر در سایت راتن‌تومیتوز 91 درصد از نگاه مخاطبان و 83 درصد از نظر منتقدان است.
در این جا گزیده‌ای از نظرات برخی از منتقدان را ملاحظه می‌کنید.
رافر گازمن از Newsday:
فیلم «وانکا» در بهترین لحظات خودش واقعا می‌تواند کام مخاطب را شیرین کند اما آن چیزی که جایش در فیلم خالی است، عنصر «عجیب و غریب بودن» است؛ همان چیزی که در رمان دال و همینطور در فیلم‌های قبلی یک نقش اساسی و محوری داشت.
اولی ریچاردز از TimeOut:
این فیلم احساس گرم و صمیمانه‌ای دارد که باعث می‌شود حتی با وجود ضعف‌های اندکش، یک اثر به‌یادماندنی مخصوص جشن کریسمس باشد.
دان بِرنام از AboveTheLine:
یکی از راه‌ها برای تشخیص یک دنبالۀ سینمایی خوب این است که دیدنش چقدر شما را ترغیب می‌کند تا برگردید و فیلم قبلی را هم ببینید. فیلم تازۀ کمپانی برادران وارنرز نه تنها شما را به دیدن فیلم قبلی بلکه به تماشای دوبارۀ خودش هم ترغیب می‌کند.
مت زولر از RogerEbert:
یک کمدی موزیکال دوساعتۀ شاد و سرحال که شاید بخواهد یکی دو قطره اشک از چشم مخاطب بیاورد اما هدف اصلی‌اش شگفت‌زده کردن، شاد کردن و سر شوق آوردن است.
کایل اسمیت از وال‌استریت‌ژورنال:
ویلی وونکا شخصیتی است که هم شوخ است و هم شرور؛ تیموتی شالامی هیچ یک از این دو نیست . . . با اینحال سایر جنبه‌های فیلم کاملا درجه‌یک از آب درآمده‌اند و این بیش از هر چیز به خاطر نبوغ پل کینگ (کارگردان فیلم) است.
مویرا مک‌دونالد از SeattleTimes:
امیدواری من این است که اگر قرار است یک فیلم «وانکای 2» هم در کار باشد، حال و هوایش یک کمی عجیب و غریب‌تر از این یکی باشد.
یان فریر از EmpireMagazine:
شاید این فیلم به پای دوگانۀ «پدینگتون» نرسد اما به لطف بازی خوب شالامی و کارگردانی پل کینگ، آنقدر افسونگر و جذاب هست که بتواند مخاطب را 116 دقیقه به دنبال خودش بکشاند.
منبع: faradeed-168585
