وقتی درست داشتم شب چله و یا همان شب یلدا و به خوانش جدید روز ترویج فرهنگ میهمانی و پیوند با خویشان نزدیک می شدم، از سر اتفاق به «فرهنگ به مثابه توسعه» فکر می کردم، در کوچه پس کوچه های ذهنم، ناخوادگاه به «نزاع هزار ساله ما بر سر فناوری و بهروزی» رسیدم. در این بازه بزرگ، زمانی برای نامگذاری به عنوان «تاریخ کوتاه برابری» وجود نداشت. در این افکار بودم که بنا به دعوت یکی از دوستان برای مشاوره همکاری با بیمه، به دفتر این دوست رفتم. در راه و وقتی پشت ترافیک در اتوبان ماندم به «سرمایه داری رفاقتی در خاورمیانه» فکر می کردم. اما در جلسه خطی، دوستان «پیش رفتن با جمع» را به من گوشزد کردند و نشان دادند که «اقتصاد چگونه کار می کند» ولی به نظر تنها «اقتصاد حکم می راند». با این وجود و با توجه به دعوت دوستان از فراموشی روزنامه نگاری و کباب نویسی و رفتن به سمت فروش جهت کباب خوری، حس می کنم الان «میل به خودزنی» ندارم و نمی توانم این کار را بکنم. به نظر من کارهای فروش خدمات خاص درست مانند«تاریخ بنگاه داری» از «دالان باریک» دروغ می گذرد و در آن واحد با «خروج، اعتراض، دولت» هم همراه است و هم مخالف! شاید «سرمایه در قرن بیست و یکم»، ایده است که البته من دارم و «در ستایش زمان تلف شده» برای اجرای این ایده ها می توان کتاب بزرگی بنویسم. با این همه دوستان چیزهای خوبی درباره «جامعه بازار؛ تفاسیر رقیب» می گفتند. چیزهایی که می تواند وجه درستی هم داشته باشد. آنجا بود که فهمیدم «نه گفتن کافی نیست» و باید دست به «فرار بزرگ» بزنم. البته این کار «غیرمعمولی ها» است و من مگر غیر معمولی نیستم. حالا واژه های «کینز» و «عدالت» و «رفاه» را کنار هم قرار می دهم و هیچ چیز خاصی نمی توانم از آن بیرون بیاورم. به خانه که می رسم فکر می کنم در ساعات آخر پاییز و در زمانی که من مثل سال های قبل، جوجه ای ندارم که بشمارم و در آستانه نخستین شب سرد زمستانی نام کدام یک از ترجمه های «محمدرضا فرهادی پور» را در روایت بالا قرار نداده ام که به کتاب « پس از پایان تاریخ» اثر «ماتیلد فستیگ» رسیدم. فرانسیس فوکویاما، دانشمند علوم سیاسی آمریکایی، سی سال قبل، پس از فروپاشی دیوار برلین و اتحاد جماهیر شوروی و پایان جنگ سرد در کتاب پایان تاریخ و انسان واپسین استدلال کرد که دیگر عصر توسعه ایدئولوژیک و سیاسی انسان به پایان رسیده و یگانه راه پیش روی بشر عبارت است از نظم دموکراسی لیبرال. اما حالا سی سال بعد از پوپولیسم سر از دموکراسی‌های لیبرال درآورده است و از تعداد دموکراسی‌های در سراسر جهان کم می‌شود. فوکویاما هم همراه با این تغییرات در استدلالش بازنگری کرده است. این گفت‌وگوهای مفصل، نظرات او را درباب موضوعات مختلف شامل هویت، دموکراسی لیبرال، اقتدارگرایی، مکتب شیکاگو در اقتصاد، نهادگرایی جدید و قدیم و نقد آنها، پوپولیسم چپ و راست و … نشان می‌دهد. ماتیلد فستیگف نویسنده کتاب درباره خودش می نویسد: «من مدیر پروژه و همکار Civita، یکی از بانفوذترین اندیشکده های نروژ، هستم، جایی که به طور مرتب پادکست هفتگی آن "Liberal Halvtime" را میزبانی می کنم. آثار منتشر شده من عبارتند از: آزادی انتخاب، شهروند و جامعه، و تورکل آشهوگ و اندیشه اقتصادی تاریخی نروژ: بازنگری یک اقتصاددان پیشگام نروژی فراموش شده. من کارشناسی ارشد خود را در اقتصاد از دانشکده اقتصاد و مدیریت بازرگانی نروژ، لیسانس و فوق لیسانس خود را در تاریخ ایده ها از دانشگاه اسلو، و دکترای خود را در تاریخ اقتصادی ایده ها از دانشگاه ارفورت دریافت کردم».
