لوئیجی از اهالی نپال بود. جوان ۲۳ سالهای که به تهران آمد و از همان ابتدا وارد مدرسه دارالفنون شد تا به جوانان هم سن و سالش مشق نظام بیاموزد. آن روزها حداقل یکی از افسران نظامی که از اروپا به ایران می‌آمدند با فوت‌وفن عکاسی آشنا بودند. عکاسان نظامی که از بلاد شرق عکاسی کرده و به غرب می‌فرستادند. لوئیجی عکاسی غیرحرفه‌ای بود که بافرهنگ شرقی آشنا بود و زبان فارسی را خوب صحبت می‌کرد. همین امر باعث شده بود تا بتواند با ایرانی‌های درباری و مردم کوچه و بازار ارتباط خوبی بگیرد و این ارتباط برای عکاس فرصت خوبی برای عکاسی و ثبت احوال مردم و بناها و معماری می‌داد.
عکس‌هایی که لوئیجی پشه بین سالهای ۱۲۳۰ تا ۱۲۳۳ شمسی از اماکن تاریخی گرفت از گران‌بهاترین گنجینه‌های تصویری تاریخ ایران است. او نخستین آلبومش را سال ۱۲۳۴ به ناصرالدین‌شاه تقدیم کرد. هرچند او آلبوم دیگری را نیز به اروپا فرستاد و جزء نخستین تصاویری بود که اروپاییان از ایران و ایرانی می‌دیدند.
عکس‌هایی که لوئیجی از ناصرالدین‌شاه جوان ثبت کرد و تبحر او در این حرفه باعث شد تا شاه قاجار دستور دهد تا پشه آلبومی از اماکن تاریخی تهران و ایران تهیه کند. او نخستین عکاسی بود که وارد تخت جمشید شد و عکس‌های ماندگاری ثبت کرد. عکس‌های او از تهران و دروازه‌هایش و همچنین حرم امام رضا (ع) جذاب و دیدنی است.
عمرلوئیجی پشه کوتاه بود. او براثر بیماری در روزهای پایانی دهه سوم زندگی‌اش یعنی در آذر ۱۲۴۳ درگذشت و در قبرستان مسیحی‌های تهران، قبرستان دولاب به خاک سپرده می‌شود.
منبع: همشهری آنلاین
منبع: faradeed-155327
