تیم ملی فرانسه نماد تنوع نژادی

تیم که اصالتا اهل ساحل عاج است، کافه‌ای در پاریس دارد که اکثر افرادی که به آنجا می‌آیند، مهاجران یا کودکان مهاجران هستند. مِین ٣٦ ساله اهل گامبیا می‌گوید: «تیم فرانسه تیم خوبی است اما هماهنگی آنها نسبت به نسل ١٩٩٨ کمتر است؛ با این حال این تیم رشد زیادی داشته است.»
بازی فرانسه در نیمه نهایی در مقابل بلژیک است. هر تیمی که پیروز شود، به فینال جام‌جهانی راه پیدا می‌کند. تیم فرانسه شامل بازیکنان عرب و آفریقایی‌تبار است و این تنوع نژادی ما را به یاد ‌سال ١٩٩٨ می‌اندازد که فرانسه قهرمان جام‌جهانی شد.
بیست ‌سال از آن زمان گذشته است؛ زمانی که تیم فرانسه با شکست ٣ بر صفر برزیل جام را به خانه برد. در آن زمان شعار «سیاه، سفید، عرب» در بین همه مردم فرانسه مشهور شده بود؛ چرا که بازیکنان این تیم در آن زمان از سیاه‌پوست و سفید‌پوست‌ها تا عرب‌تبار همه در یک تیم جمع و موجب پیروزی تیم‌ملی فرانسه شده بودند.
«گرگوری پیه‌رو» استادیار بخش انگلیسی دانشگاه کانکتیکات که کتاب‌ها و مقالات زیادی را در مورد روابط نژادی در فرانسه و فوتبال نوشته، می‌گوید: «در یک راه و با یک هدف مشخص، تیم فرانسه در ‌سال ١٩٩٨ پیروز مسابقات شد. این بازی اضطراب، درام، زیبایی و عظمت را به همراه داشت اما در پایان بچه‌های ما بودند که پیروز شدند.»
او به خبرگزاری الجزیره می‌گوید: «فراتر از یک تیم، شما در فرانسه می‌توانید سفید، سیاه یا از هر نژاد دیگری باشید و در خیابان هیچ‌کس شما را آزار ندهد.
در‌ سال ١٩٩٨ ژاک شیراک، رئیس‌جمهوری فرانسه بود و با چالش راست افراطی که ژان ماری لوپن آن را نمایندگی می‌کرد، روبه‌رو بود. لوپن می‌خواست که او را در انتخابات ریاست‌جمهوری ٢٠٠٢ شکست دهد.
رئیس‌جمهوری می‌خواست که از تنوع نژادی دفاع کند و در طرف مقابل راست افراطی مخالف مهاجران و تنوع نژادی بود.
پیه‌رو می‌گوید: «در ‌سال ١٩٩٨ نخست‌وزیر لیونل ژوزفین و رئیس‌جمهوری ژاک شیراک با سوارشدن بر موج حاصل از پیروزی تیم‌ملی فرانسه موفق شدند که لوپن را برای مدت زیادی ساکت کنند.»
رضایتمندی از تیم‌ملی فرانسه در سراسر پاریس دیده می‌شد. تصویر مردی که پسر یک مهاجر الجزایری بود، بر روی طاق نصرت دیده می‌شد: زین‌الدین زیدان.
چهار‌ سال بعد، لوپن در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کرد و باز هم شکست خورد و ژاک شیراک، برای دوره دوم، پیروز شد.
١٩‌ سال بعد، در ‌سال ٢٠١٧، دختر ژان ماری لوپن نیز از جناح راست افراطی وارد رقابت‌های انتخاباتی شد که او هم درنهایت مغلوب ایمانوئل ماکرون شد.
پاول سیلوراشتاین، استاد انسان‌شناسی در کالج «رید» همه اتفاقات حتی جام‌جهانی را عمیقا سمبولیک و نمادین تفسیر می‌کند. او به الجزیره گفته است: «دولت فرانسه تلاش زیادی انجام داد تا از تیم‌ملی فرانسه حمایت کند و آن را نمادی از جامعه متکثر و چندفرهنگی فرانسه نشان دهد. با این حال خود بازیکنان اساسا درگیر این مسائل نبودند. شما کمتر دیده یا شنیده‌اید که زیدان در مورد هویت و تبار خودش صحبتی کرده باشد. او فقط می‌خواست که در اذهان مردم یک بازیکن فوتبال باشد.»