تینا جلالی : پولشویی در سینما چه تعریفی دارد و فرقش با سرمایه‌گذاری‌های کلان چیست و چگونه باید تلاش کرد سرمایه‌گذاران به تولید فیلم در سینما رغبت پیدا کنند و اساسا بحث اشتغال در سینمای ایران چقدر اهمیت دارد ، مهدی کوهیان حقوقدان نکاتی را در این مورد یاداوری کرده است.
بخش هایی از این گفت‌وگو پیش روی شماست:
* قانون مبارزه با پولشویی می‌گوید: در ابتدا اصل بر صحت و اصالت معامله تجاری است و برای اینکه خلاف آن ثابت شود نیاز به ادله هست.
* پولشویان برای شستن روی سیاه خود وارد امور شرافتمندانه می‌شوند و خود را پشت فعالیت‌های سالم پنهان می‌کنند.
* به هیچ عنوان کتمان نمی‌کنم که ممکن است سرمایه‌ای از محل ارتکاب جرم وارد سینما شده باشد. اما درباره همه سینمای ایران این تعبیر صادق نیست.
*اکثریت سینماگران ما انسان‌های شریفی هستند که با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته‌اند و اینکه بگوییم اقتصاد سینما از راه پولشویی تامین می‌شود ظلم به اهالی سینما است.
* در چند سال اخیر به بسیاری از اهالی سینما تهمت زدند که آنها از طریق فساد مالی و پولشویی در سینما کار می‌کنند، دستمزد می‌گیرند و... این تهمت‌ها کاملا برنامه‌ریزی شده برای از بین بردن پایگاه اجتماعی آنها بود. در پاره‌ای موارد موفق هم شدند.
*درباره شهاب حسینی، ترانه علیدوستی و... چه حرف‌هایی زده شد، فقط برای اینکه پایگاه اجتماعی آنها را خراب کنند.
*آقای محمد امامی که متهم به تامین مالی سریال «شهرزاد» از محل صندوق ذخیره فرهنگیان بود از این اتهام تبرئه شد ولی دیگر برای تغییر و اعاده حیثیت از سینمای ایران دیر شده بود.
*سرمایه‌گذارانی که فعالیت فرهنگی-هنری می‌کنند از پرداخت مالیات معاف هستند برای اینکه سینمای ایران سوددهی بسیار پایینی دارد و گردش مالی آن زیاد نیست.
* این معافیت برای جذب سرمایه در سینما و تشویق سرمایه‌گذار به فعالیت در صنعت پرریسک سینما واجب و لازم است. اگر دقت کنید در شرایط فعلی اگر کسی آپارتمان بخرد چند وقت بعد سود خوبی می‌برد، اما در سینما سرمایه‌گذاری با ریسک‌هایی نظیر توقیف، ممیزی، سانسور و قاچاق مواجه می‌شود، هر اتفاقی که در کشور بیفتد، آسیبش متوجه سینما می‌شود.
* برای عده‌ای سینما وسیله‌ای است برای ارتکاب جرم. چطور از ماشین برای حمل وسایل قاچاق استفاده می‌کنند از سینما هم برای رسیدن به منافع خود بهره می‌برند و می‌خواهند سینما را بدنام کنند.
*در سینما پول‌های بی‌حساب کتابی هست که چگونه خرج کردن آن برای صاحبان آن مهم نیست، مثل هزینه‌هایی که اوج می‌کند یا پلتفرم‌ها خرج می‌کنند. برخی سرمایه‌گذاران و صاحبان آثار یا به دنبال اهداف ایدئولوژیک هستند یا دوست دارند با بازیگران خاص و چهره عکس بگیرند و از این رو فارغ از اینکه عاقبت اقتصادی فیلم چه می‌شود، پول زیر پای برخی می‌ریزند.
* با وعده و وعید سرمایه‌گذاران را به سینما دعوت می‌کنند که فیلم صددرصد بازگشت مالی خواهد داشت و چه و چه .... اما برای فیلمی که 4 میلیارد ۵ سال پیش خرج شده فقط 15 میلیون درآمد حاصل شده است
* بعد از ساخته شدن اثر، سرمایه‌گذار عطای سینما را به لقایش می‌بخشد چون رفتار حرفه‌ای با سرمایه‌گذاران نمی‌شود. با وعده و وعید سرمایه‌گذاران را به سینما دعوت می‌کنند.
آیا در سالی که باید در جهت رفع موانع تولید گام برداشته می‌شد، مسوولان سینمایی در این راستا حرکت کردند یا محدودیت‌ها را بیشتر می‌کنند؟
منبع: etemadonline-631327
