فصل بی برقی!

با آغاز فصل تابستان کشور دچار بحران جدیدی شده است: کمبود نیرویی حیاتی به نام برق! چرا از اصطلاح حیاتی برای برق استفاده می‌کنیم؟ چون زندگی امروزی با نیروی برق گره خورده است. وقتی برق نباشد تقریبا هیچ چیز نیست! حتی همین روزنامه. باور کنید.
مشکل یکی دوتا نیست
اگر نام بحران را در این روزها روی قطعی‌های مکرر برق در کشور بگذاریم، کمی بی‌‌لطفی کرد‌ه‌ایم چرا که هنوز با بحران چند گام فاصله داریم. شاید تشریح شرایط این روز‌های مردم ما را به تعریف بحران نزدیک ‌کند.در حالی که چند روزی می‌شود بر سر آب آشامیدنی در استان خوزستان، به خصوص شهرهای خرمشهر و آبادان جنگ است! همزمان در بیشتر استان‌ها برق نیز وجود ندارد. نبود برق به معنای فلج شدن بخش‌هایی زیادی از جامعه است. از کولر شروع می‌کنیم؛ این موجود سرمایشی دوست‌داشتنی که اگر برق نباشد، اعتصاب می‌کند و چه در فضای خانه‌ و چه محیط کاری، فریاد ساکنین را به شکل عرق‌های دانه درشت درمی‌آورد. حتما این روزها شما هم کلافه شده‌اید. یکی از خوبی‌هایی که قطعی برق در دهه 60 و 70 در کشور داشت این بود که دولت از طریق رسانه‌ها نوبت‌های قطعی برق را اعلام می‌کرد و مردم از این طریق برای ساعاتی که برق نداشتند برنامه‌ریزی می‌کردند. به طور مثال می‌توان به یکی دیگر از حیاتی‌ترین نیازهای بشری اشاره کرد؛ دستشویی و حمام. این روزها ناگهان برق می‌رود و ممکن است شما در حمام و یا دستشویی باشید؛ چه فحش‌هایی که نثار مسئولان نمی‌کنید! و یا در آسانسور در حرکت باشید. در کنار این حالات موارد بسیار دیگری وجود دارد که به ذهن شما خطور کرده است. آن‌ها را یادداشت کنید و برای آن چاره‌ای بیندیشید چرا که هنوز 11 روز از تابستان گذشته و این فرآیند احتمالا ادامه خواهد داشت.
نبود برق در روستا‌ها به اندازه شهرها محسوس نیست؛ این بدان معنی نیست که فعالیت روستاییان در صورت نبود برق فلج نمی‌شود، خیر. اما در شهرها و به خصوص کلانشهرها شاهد موارد جدیدی خواهیم بود. به عنوان مثال در روزهای گذشته در شهر تهران به مدت دوساعت برق منطقه‌ای مرکزی قطع شد. این رانندگان خودروهای سبک و اتوبوس‌ها بودند که به جان هم‌ افتادند. صدای بوق ممتد بود که در فضای‌ چهارراه ها به هوا می‌رفت و البته اخم‌های بی‌پایان رانندگان که دچار بی‌اعصابی شده بودند. در این بین راکبان موتورسوار سنگ تمام گذاشتند و در خرابی چراغ‌های راهنما که دیگر نه سبز بودند و نه قرمز و گویا برای همیشه خاموش شده‌بودند، به جولان پرداختند. این راکبان که در حالت عادی قوانین را به درستی رعایت نمی‌کنند در نبود چراغ‌های راهنمایی و البته غفلت ماموران راهنمایی و رانندگی در تشدید ترافیک سهم بسزایی داشتند. گفتنی است ترافیک ناشی از خاموشی چرا‌غ‌های راهنمایی و رانندگی، چندین و چند خیابان را تحت شعاع قرار داده و برای بسیاری از شهروندان نه‌تنها در تهران بلکه در بسیاری از شهرها مشکل ایجاد کرده بود.
این‌ها تنها بخش کوچکی از ماجرای نبود برق است. در اداره‌های دولتی و خصوصی بسیاری از ارباب رجوع‌ها نه تنها باید با کلافه بودن کارمندان در اثر نبود کولر دست‌وپنجه نرم می‌کردند، بلکه باید نگران وضعیت کاری خود نیز می‌بودند چرا که تنها پاسخی که دریافت می‌کردند، یک جمله بود: مگه نمی‌بینی سیستم قطعه!
ساعت 3 ظهر وقت برق قطع کردن نیست
قطعی مکرر و بی‌برنامه برق در سراسر کشور این روزها مانند بسیاری از موضوعات دیگر دست‌مایه طنز کاربران فضای مجازی شده است. این در حالی است که بسیاری از کاربران خواستار شفاف‌سازی وزارت نیرو در این رابطه بوده‌اند.
رضا رشیدپور، مجری صدا و سیما در صفحه توئیتر خود نوشته است: «به مرحله ای رسیده‌ایم که قطع برق مکرر در پایتخت خبر مهمی به حساب نمی‌آید!» کاربری به نام «مِ یاما اِلِری» نیز به نوعی به قطعی برق در کشور اعتراض کرد و نوشت: «مصرف برق ایران 3 برابر میانگین جهانیه! کاش برقای اضافی رو قطع کنید، مثلا صدا وسیما.»  «آرش کمانگیر» نیز نوشته بود: «برق رفته. پاشم خونه رو مرتب کنم هر لحظه ممکنه قالیباف بی هوا بیاد به عنوان منطقه محروم بهمون سر بزنه.»
«سبا» در صفحه توئیتر خود با زبانی ساده به اعتراض به قطعی برق پرداخته است، او نوشته بود: «ساعت 3 ظهر وقت برق قطع کردن نیس... ساعت 3 ظهر وقت برق قطع کردن نیس... ساعت 3 ظهر وقت برق قطع کردن نیس... ساعت 3 ظهر وقت برق قطع کردن نیس...» کاربری به نام «babak» در این باره توئیت کرده است: «به اداره برق زنگ زدم چرا هر روز برق داروخانه میره؟ میگه چون مصرف می‌کنید. ای بابا، چرا به ما نمی‌گید برنامه عوض شده، باید تولید کنیم؟» بیش از هزاران توئیت از سراسر کشور در رابطه با قطعی برق در کشور منتشرشده است. این در حالی است که چندین کاربر در اینستاگرام نیز با انتشار عکس‌هایی از تاریکی مناطق خود نسبت به این موضوع اعتراض کردند.
این اعتراض‌ها تنها نسبت به قطعی برق نبود؛ شاید در تهران و کلانشهرهای دیگر تنها مشکل قطعی برق مطرح باشد اما در شهرستان‌‌ها وضعیت به گونه‌ای دیگر نیز است. علاوه بر قطعی مکرر برق در برخی از استان‌ها که برخی از آن‌ها تا چندین ساعت طول کشید، نوسانات برق نیز از جمله مواردی است که موجب اعتراض مردم شده است. گزارشات مردمی حاکی از این موضوع است که در بسیاری از شهرستان‌ها نوسانات برق موجب سوختن وسایل برقی آن‌ها شده و در این بازه هیچ مسئولی هنوز نسبت به این موضوع واکنش نشان نداده است.  
بسیاری از کسب و کارها دچار مشکل شده است. مردم در کوچه و خیابان راجع به مشکل آب و برق صحبت می‌کنند. صرفه‌جویی در بسیاری از مشاغل به معنای تعطیلی آن کسب و کار است. اگر قرار باشد قطعی‌ها ادامه یابد مردم ترجیح می‌دهند زمان خاموشی‌ها در مناطق خود را بدانند. سوالات فراوانی در این زمینه وجود داد که یکی از آن‌ها به ثبات رسیدن وضعیت روشنایی است؛ اینکه این خاموشی‌ها تا چه زمانی ادامه خواهد یافت.  مسئولان نیز به دنبال کاهش مصرف برق هستند. در آخرین اظهار نظر استاندار تهران پیشنهاد خاموشی سیستم‌های سرمایشی ادارات از ساعت 13:30 دقیقه را داده است. پیشنهادی‌ که نیاز به اجرا شدن آن حس می‌شود و برای رسیدن به این مرحله باید از چندین و چند فیلتر بگذرد. حال اینکه معلوم نیست این راهکار تا چه اندازه مثمر ثمر باشد و برق شهری را نه با نواسان زیاد به کابل‌ها بازگرداند. هیچ چیز در مرحله فعلی معلوم نیست جز اینکه هر لحظه ممکن است برق تحریریه روزنامه‌ قطع شود و این گزارش نیمه‌تمام ... .