انسولین هورمونی است که از پانکراس (لوزالمعده) ترشح میشود. اهمیت این ماده به اندازهای است که بدون وجود آن، قند نمیتواند از جریان خون خارج و وارد سلولها شود. در نتیجه قند در خون باقی میماند و موجب افزایش قند خون و بروز دیابت نوع ۱ میشود. علت بروز دیابت نوع ۱، کمبود انسولین است و برای جلوگیری از عوارض تهدید کننده آن، مبتلایان باید در تمام عمر خود انسولین مصرف کنند.
علائم هشداردهنده اولیه دیابت نوع ۱ چیست؟
علائم دیابت نوع ۱ به طور ناگهانی رخ میدهند و شامل احساس تشنگی بیش از حد معمول، خشکی دهان، تنگی نفس و ادرار زیاد است. هنگامیکه سطح قند خون افزایش یابد، دیابت نوع ۱ منجر به کاهش وزن، اشتهای زیاد، کمبود انرژی و خواب آلودگی میشود.
دیابت نوع ۱ و مشکلات پوستی
ناراحتیهای پوستی مانند عفونتهای باکتریایی، عفونتهای قارچی، خارش، خشکی پوست و گردش خون ضعیف در کمین بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ است. بیماری "کاندیدیازیس" یا برفک که نوعی عفونت قارچی است، در نوزادان مبتلا به دیابت نوع ۱، باعث ایجاد جوش میشود که از ناحیه پوشک به ران و معده آنها گسترش مییابد.
عوارض خطرناک دیابت نوع ۱ چیست؟
هنگامی که قند خون کنترل نشود، دیابت نوع ۱ با علائم جدیتری مانند کم خونی، سوزش پاها، تاری دید، درد قفسه سینه و از دست رفتن هوشیاری همراه است. اگر قند خون بیش از حد بالا یا پایین باشد، ممکن است منجر به کمای دیابتی شود؛ قبل از کما هیچ نشانه هشدار دهندهای وجود ندارد.
کتون ها و کتواسیدوز
بدن انسان به طور طبیعی قند را به عنوان منبع انرژی میشکند، اما در افراد دیابتی، بدن قادر به استفاده از قند نیست، در نتیجه چربی را به عنوان منبع انرژی میسوزاند. سوزاندن چربی باعث میشود بدن مقدار زیادی کتون ایجاد کند که بدن را مسموم میکند؛ این وضعیت به همراه تغییرات دیگر در خون شرایط تهدید کنندهای به نام "کتواسیدوز" دیابتی ایجاد میکند که باید بصورت اورژانسی تحت درمان قرار گیرد.
تفاوت دیابت نوع ۱ دیابت نوع ۲
در دیابت نوع ۱، سیستم ایمنی بدن سلولهای پانکراس را که تولیدکننده انسولین است، از بین میبرد. در دیابت نوع ۲، پانکراس تحت حمله قرار نمیگیرد، بلکه این اندام معمولا انسولین را به میزان کافی تولید میکند، اما بدن به خوبی از آن استفاده نمیکند. علائم این دو نوع دیابت مشابه است، با این تفاوت که بیماری معمولا در مبتلایان به دیابت نوع ۱ سریعتر پیشروی میکند.