بر اساس آمار بارش‌ها در کشور نسبت به سال گذشته وضعیت بهتری را رقم زده است و حدودا 10 استان در وضعیت ترسالی به سر می‌برند. ریزش‌های آسمانی در سال آبی جاری به نسبت میانگین درازمدت نمودارهای امیدوارکننده‌ای را به نمایش گذاشته است. اما در این میان موضوع مهمی که به چشم می‌آید مدیریت روان آب‌ها است. آب قطره‌قطره از آسمان می‌بارد و ما موظف به برنامه‌ریزی روی تک‌تک این قطرات هستیم. مدیریت روان آب‌های ناشی از باران یکی از مهم‌ترین روش‌های مدیریت آب در دنیاست که در کشور ما به دلایل مختلف کمتر موردتوجه قرار گرفته است و بخش زیادی از این منابع آبی به دلایل مختلف از دسترس خارج یا موجب خسارت‌های فراوان به زیرساخت‌ها و تأسیسات شهری می‌شود. ایران در منطقه خشك و نیمه‌خشک قرار دارد كه با بارش‌های نامنظم مواجه است، تغییرات اقلیمی در سال‌های اخیر و اقدامات غیر كارشناسانه درگذشته موجب تشدید تغییرات در «نوع و میزان بارش» و «افزایش پدیده روان آب‌ها» شده كه میزان تلفات آب را تا حد قابل‌توجهی بیشتر كرده است. روان آب‌ها به شکل سیل مانند با تمامی آثار مخرب مالی و جانی و تهدیدات وحشتناک خود اما به‌عنوان یک فرصت قلمداد می‌شوند. منابع عظیم آبی که برای یک سرزمین نیمه‌خشک حکم سرمایه را داشته و تحت مدیریت درست روان آب‌ها، با مهار، کنترل و ذخیره سیلاب می‌تواند بهترین منبع آبی برای حداقل مصارف کشاورزی باشد. كارشناسان درهرحال تأکید دارند كه سرمایه‌گذاری در مورد جمع‌آوری روان آب‌ها باتوجه‌به حجم زیاد آن و شرایط کم‌آبی در كشور، می‌تواند نه‌تنها سودآور بلكه اقتصادی باشد. بسیاری اعتقاد دارند نباید مقابل طبیعت مانع گذاشت و باید با روان آب‌ها روش‌های همزیستی را در پیش گرفت تفکری که به ما آموزش می‌دهد باید به طبیعت با نگاهی منصفانه‌تر نگاه کرد. روان آب‌ها باید به زیرزمین و نه پشت سدها منتقل شود و هدایت آب‌های حاصل از باران به سفره‌های زیرزمینی آن را سالم‌تر نگه داشته و مانع از تبخیر آن‌ها نیز می‌شود. در صورتی که بپذیریم حق کمترین دخل و تصرف را در طبیعت داریم و هدایت روان آب‌ها به پشت سدها آخرین راه‌حل است می‌توانیم امیدوار باشیم که روان آب‌ها سرنوشتی بهتر برای احیا زمین‌هایی که تهدید فرونشست را بالای سرخود احساس می‌کنند خواهند داشت.
