قرص کلاریترومایسین؛ معرفی، کاربرد و عوارض کلاریترومایسین

این دارو در درمان عفونت های مجاری تنفسی، عفونت های خفیف تا متوسط پوست و بافت های نرم، التهاب گوش میانی و ریشه کنی هلیکوپترپیلوری مصرف می شود.

کلاریترومایسین مانند سایر ماکرولیدها سنتز پروتئین وابسته به RNA در مرحله افزایش طول زنجیره را مهار می کند؛ به زیرواحد 50S ریبوزومی متصل می شود که باعث مهار ترانس پپتیداسیون می شود.

کلاریترومایسین در اسید معده پایدار است. زیست دستیابی کلاریترومایسین فقط حدود 37 درصد و حداکثر مقدار سرمی حاصل از آن ۴ دهم میلی گرم در لیتر است

مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP3A4
- مهارکننده CYP2C9 (ضعیف)
- مهارکننده CYP3A4 (قوی)
- مهارکننده OATP1B1 (متوسط)
- مهارکننده P-gp (متوسط)
- تحت تاثیر تاخیر در تخلیه ی معده
- تغییر در فلور نرمال دستگاه گوارش
- اختلال در پاسخ ایمنی در مقابل عوامل باکتریایی
- افزایش فاصله QT (شناخته‌شده)

تداخلات رده X (پرهیز):
آبامتاپیر، آکالابروتینیب، آدو تراستوزومب امتانسین، آلفوزوسین، اپرپیتانت، آستمیزول، آسوناپرویر، آوانافیل، آواپریتینیب، بارنیدیپین، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، بیلاستین، بلونانسرین، بوسوتینیب، بروموکریپتین، بودزوناید (سیستمیک)، واکسن وبا، سیزاپراید، کوبیمتینیب، کانیواپتان، دابرافنیب، داپوکستین، دی هیدرو ارگوتامین، دمپریدون، دوکسوروبیسین (متداول)، دروندارون، الاگولیکس، الاگولیکس/ استرادیول/ نوراتیندرون، التریپتان، انترکتینیب، اپلرنون، ارگوتامین، اورولیموس، فکسینیدازول، فلیبانسرین، فلوتیکازون (نازال)، فوس اپرپیتانت، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، گرازوپرویر، هالوفانترین، ایبروتینیب، ایدلالیسیب، فرآورده‌های ایرینوتکان، ایزاووکونازونیوم سولفات، ایوابرادین، لفامولین، لمبورکسانت، لرکانیدیپین، لومیتاپید، لوپیناویر، لوواستاتین، لوماتپرون، لوراسیدون، ماسیتنتان، میزولاستین، نالوکسگل، نراتینیب، نیمودیپین، نیسولدیپین، پازوپانیب، پیموزاید، پوساکونازول، عوامل طولانی کننده QT (بیشترین خطر)، عوامل متفرقه طولانی کننده QT (خطر متوسط)، رادوتینیب، رانولازین، مخمر برنج قرمز، رگورافنیب، روفناسین، ریمگپنت، روپاتادین، سالمترول، ساکویناویر، سیلودوسین، سیمپرویر، سیمواستاتین، سونیدگیب، سوورکسانت، تامسولوسین، تازمتوستات، ترفنادین، تیکاگرلور، تولواپتان، توپوتکان، ترابکتدین، تریازولام، آبروگپنت، یودنافیل، اولی‌پریستال، وین کریستین (لیپوزومال)، وینفلونین، ووراپاکسار، وکسیلاپرویر

کاهش اثرات داروها توسط کلاریترومایسین:
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن ب.ث.ژ (ایمنی‌زا)، واکسن وبا، دوکسرکلسیفرول، ایفوسفامید، لاکتوباسیلوس و استریول، سینکالید، سدیم پیکوسولفات، تیوتپا، تیکاگرلور، واکسن حصبه، زیدوودین

کاهش اثرات کلاریترومایسین توسط داروها:
آتازاناویر، بوسنتان، کاربامازپین، القاکننده‌های متوسط و قوی CYP3A4، دفراسیروکس، افاویرنز، انزالوتامید، لوپیناویر، میتوتان، ریتوناویر، ساریلومب، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب

افزایش اثرات داروها توسط کلاریترومایسین:
آبماسیکلیب، آکالابروتینیب، آدو تراستوزومب امتانسین، آفاتینیب، آلفوزوسین، آلیسکایرن، آلی ترتینوئین (سیستمیک)، آلموتریپتان، آلوسترون، آلپرازولام، داروهای ضد سرطان (آلکالوئیدهای وینکا)، آپیکسابان، اپرپیتانت، آریپیپرازول، آریپیپرازول لاروکسیل، آستمیزول، آسوناپرویر، آتورواستاتین، آوانافیل، آواپریتینیب، آکسیتینیب، بارنیدیپین، بنپریدول، بنزهیدروکدون، بتامتازون (چشمی)، بتریکسابان، بیکتگراویر، بیلاستین، بلونانسرین، بورتزومیب، بوسنتان، بوسوتینیب، برنتوکسی‌مب ودوتین، برکسی پیپرازول، بریگاتینیب، برینزولامید، بروموکریپتین، بودزوناید (نازال، استنشاقی دهانی، سیستمیک، موضعی)، بوپرنورفین، بوسپیرون، کابازیتاکسل، کابرگولین، کابوزاتینیب، کلسیفدیول، بلاک کننده‌های کانال کلسیمی، کانابیدیول، ماری‌جوانا (شاهدانه)، کپماتینیب، کاربامازپین، گلیکوزیدهای قلبی، کاریپرازین، سلیپرولول، سریتینیب، سیلوستازول، سیناکلست، سیزاپراید، سیتالوپرام، کوبیسیستات، کوبیمتینیب، کدئین، کلشی سین، کانیواپتان، کوپانلیسیب، کورتیکواستروئیدها (استنشاقی دهانی، سیستمیک)، کریزوتینیب، سیکلوسپورین (سیستمیک)، القاکننده‌های قوی CYP3A4، سوبستراهای CYP3A4 (خطر بالا با مهارکننده‌ها)، دابیگاتران اتکسیلات، دابرافنیب، داکلاتاسویر، داپوکستین، داریفناسین، دارولوتامید، داساتینیب، دفلازاکورت، دگزامتازون (چشمی)، دینوژست، دی هیدرو ارگوتامین، دسه تاکسل، دمپریدون، دوکسوروبیسین (متداول)، درونابینول، دروندارون، دروسپیرنون، دوتاستراید، دولیسیب، ادوکسابان، الاگولیکس، الاگولیکس/ استرادیول/ نوراتیندرون، التریپتان، الکساکافتور، تزاکافتور و ایواکافتور، الیگلوستات، الوکسادولین، انکورافنیب، انفورتومب ودوتین، انترکتینیب، اپلرنون، فدراتینیب، فنتانیل، فسوترودین، فلیبانسرین، فلوکستین، فلوتیکازون (نازال، استنشاقی دهانی)، فوس اپرپیتانت، فوستاماتینیب، گالانتامین، جفیتینیب، گیلتریتینیب، گلاسدگیب، گلکاپرویر و پیبرنتاسویر، گلی‌پیزاید، گلی‌بوراید، گرازوپرویر، گوانفاسین، هالوفانترین، هیدروکدون، ایبروتینیب، ایلوپریدون، ایماتینیب، ایمیدافناسین، فرآورده‌های ایرینوتکان، ایزاووکونازونیوم سولفات، ایسترادفیلین، ایوابرادین، ایواکافتور، ایکسابپیلون، لاپاتینیب، لاروترکتینیب، لفامولین، لمبورکسانت، لرکانیدیپین، لووبوپیواکائین، لوومیلناسیپران، لومیتاپید، لوپیناویر، لورلاتینیب، لوواستاتین، لوماتپرون، لومفانترین، لوراسیدون، لربینکتدین، ماسیتنتان، مانیدیپین، ماراویروک، مدروکسی پروژسترون، مپریدین، متیل پردنیزولون، میدازولام، میدوستورین، میفپریستون، میرودنافیل، میرتازاپین، میزولاستین، مورفین (سیستمیک)، نادولول، نالدمدین، نالفورافین، نالوکسگل، نراتینیب، نیلوتینیب، نیمودیپین، نینتدانیب، نیسولدیپین، اولاپاریب، اندانسترون، اوسیلودروستات، اسپمیفن، اکسی بوتینین، پالبوسیکلیب، پانوبینوستات، پارکوکسیب، پاری‌کلسیتول، پاروکستین، پازوپانیب، پمیگاتینیب، پکسیدارتینیب، سوبستراهای P-gp/ABCB1، پیماوانسرین، پیمکرولیموس، پیموزاید، پیپراکین، پیتاواستین، پولاتوزومب ودوتین، پوناتینیب، پرانلوکاست، پراواستاتین، پرازیکوانتل، پردنیزولون (سیستمیک)، پردنیزون، داروهای ضدافسردگی طولانی کننده QT (خطر متوسط)، عوامل متفرقه طولانی کننده QT (خطر متوسط)، کوئتیاپین، رادوتینیب، راملتئون، رانولازین، مخمر برنج قرمز، رگورافنیب، رپاگلینید، رتاپامولین، روفناسین، ریبوسیکلیب، ریفاکسیمین، ریلپیویرین، ریمگپنت، ریوسیگوات، ریپرتینیب، ریسپریدون، ریواروکسابان، رومیدپسین، روپاتادین، روکسولیتینیب، سالمترول، ساکویناویر، ساکساگلیپتین، سلومتینیب، سیبوترامین، سیلدنافیل، سیلودوسین، سیمپرویر، سیمواستاتین، سیرولیموس، سولیفناسین، سونیدگیب، سورافنیب، سوفنتانیل، سونیتینیب، سوورکسانت، تاکرولیموس (سیستمیک، موضعی)، تادالافیل، تالازوپاریب، تامسولوسین، تاسیملتئون، تازمتوستات، تگاسرود، تمسیرولیموس، ترفنادین، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، تزاکافتور و ایواکافتور، مشتقات تئوفیلین، تیوتپا، تیکاگرلور، توفاسیتینیب، تولترودین، تولواپتان، توپوتکان، تورمیفن، ترابکتدین، ترامادول، ترازودون، تریازولام، آبروگپنت، یودنافیل، اولی‌پریستال، اوپاداستینیب، والبنازین، واردنافیل، ومورافنیب، ونتوکلاکس، ویلازودون، وین کریستین (لیپوزومال)، وینفلونین، آنتاگونیست های ویتامین کا، وراپاکسار، وریکونازول، وکسلوتور، وکسیلاپرویر، زانوبروتینیب، زیدوودین، زوپیکلون

افزایش اثرات کلاریترومایسین توسط داروها:
آبامتاپیر، آمیسولپرید (خوراکی)، فراورده‌های ترکیبی ضد هپاتیت سی، بوسنتان، کاربامازپین، سریتینیب، سیتالوپرام، کوبیسیستات، کانیواپتان، کریزوتینیب، القاکننده‌های متوسط و قوی CYP3A4، مهارکننده‌های قوی CYP3A4، داساتینیب، افاویرنز، انکورافنیب، انترکتینیب، اریترومایسین (سیستمیک)، فکسینیدازول، فلوکونازول، فلوکستین، فوس نوتپیتانت، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیسیب، لفامولین، لوپیناویر، میفپریستون، نوتپیتانت، نیلوتینیب، اوسیمرتینیب، پنتامیدین (سیستمیک)، پیموزاید، پوساکونازول، عوامل طولانی کننده QT (بیشترین خطر)، داروهای ضد سایکوز (خطر متوسط)، داروهای آنتی آریتمی کلاس IC طولانی کننده QT (خطر متوسط)، آنتی‌بیوتیک‌های کینولونی طولانی کننده QT (خطر متوسط)، کوئتیاپین، ریبوسیکلیب، ریتوناویر، ساکویناویر، استریپنتول، تورمیفن، ومورافنیب، ویلانترول، وریکونازول

تداخل با غذا:
سریع رهش: مصرف غذا جذب را به تأخیر می‌اندازد، اما تأثیری بر مقدار جذب ندارد.
پیوسته رهش: مصرف غذا AUC کلاریترومایسین را حدود ۳۰٪ نسبت به شرایط ناشتا افزایش می‌دهد.
راه‌کار: فراورده‌های سریع رهش بدون توجه به غذا مصرف شوند.
فرآورده‌های پیوسته رهش همراه با غذا مصرف شوند.