وصیت نامه چاپلین به دخترش دروغ و زاییده افکار شرقی است!

سر چارلز اسپنسر چاپلین جونیور
نام:	سر چارلز اسپنسر
نام خانوادگی:	چاپلین جونیور
شهرت:	چارلی چاپلین
ملیت:	انگلیسی
شغل:	بازیگر، نویسنده و کارگردان سینمایی
تاریخ تولد:	۱۶ آوریل ۱۸۸۹
محل تولد:	لندن- انگلستان
تاریخ درگذشت:	۲۵ دسامبر ۱۹۷۷
محل درگذشت:	سوئیس

زندگی نامه چارلی چاپلین

سر چارلز اسپنسر چاپلین جونیور (Sir Charles Spencer Chaplin Jr) ۱۶ آوریل ۱۸۸۹ – ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷) بازیگر کمیک، فیلمساز و آهنگ ساز اهل انگلستان بود. او در دوره فیلم صامت به شهرت رسید. چاپلین از طریق شخصیت سینمایی خود، ولگرد کوچولو، به یک نماد جهانی بدل شد و یکی از مهم ترین چهره های تاریخ صنعت سینما محسوب می‌شود.

چارلی چاپلین از کودکی در دوران ویکتوریا تا یک سال پیش از مرگش در سال ۱۹۷۷، در سینما حضوری فعال داشت. او در بیش از ۷۵ سال بازیگری و کارگردانی در سینما با ستایش و جنجال هایی نیز روبه رو شد.

دوران کودکی چاپلین در لندن با فقر و سختی گذرانده شد، به طوری که پدرش مفقود و مادرش از نظر مالی کم درآمد بود. چارلی پیش از ۹ سالگی دوبار به اردوی کار فرستاده شد. در ۱۴ سالگی، مادرش در یک آسایشگاه روانی بستری شد. چاپلین از سنین پایین شروع به اجرا کرد و بعدها به عنوان بازیگر روی صحنه و کمدین مشغول به کار شد. در ۱۹ سالگی با شرکت معتبر فرد کارنو قرارداد امضا کرد و این شرکت او را به آمریکا برد.

وصیت نامه دروغین منتشر شده از چاپلین در ایران

محمد قائد که خود روزنامه نگاری مجرب است در کتابش « دفترچه خاطرات و فراموشی» با جزئیات شرح می‌دهد که روزنامه نگاری دیگر وصیت نامه ای را به دروغ با عنوان ترجمه فارسی وصیت چارلی چاپلین به دخترش منتشر کرده است. او می‌گوید منتشر کننده خوشحال بوده است که فرضیات اخلاقی خود را با نام چاپلین به خورد مردم داده است و در کوتاه زمان ایرانیان بسیاری این متن خوانده و به دیگران هم معرفی کرده اند. متأسفانه آن متن دروغین بعد ها در قالب کتاب نیز چاپ و در فضای نشر زرد کشور منتشر شد. در حقیقت متن وصیت نامه چارلی چاپلین به دخترش نامه جعلی، بی اساسی، مملو از اخلاقیات عهدحجری شرقی و زاییده فکر روزنامه نگاری ایرانی است.

چاپلین در زمینه های سینما و تئاتر ۷۷ سال (۱۸۹۹–۱۹۷۶) فعالیت کرد. شروع فعالیت های وی از سالن ویکتوریای انگلستان به عنوان پسربچه ای در فقر مطلق و در خانواده ای بد آغاز شد و تا سن ۸۷ سالگی ادامه یافت. چارلی در سال ۱۹۱۹ همراه با تعدادی از دوستان سینمایی خود اتحادیه سینماگران را تأسیس کرد. چاپلین یکی از محبوب ترین و بزرگترین هنرمندان قرن بیستم میلادی و تاریخ سینما است. چاپلین در طول دوران فعالیت هنری اش، سه بار موفق به دریافت جایزه اسکار شد. آدولف هیتلر با اینکه می‌دانست که چارلی چاپلین برای مسخره کردن او سبیل مسواکی می‌گذارد با این همه از طرفداران فیلم های او بود.

چارلی؛ کوکی و جوانی

خود چاپلین می‌گفت که در سال ۱۸۸۹ در محله ای در جنوب لندن، زاده شده است؛ یعنی تنها 4 روز پیش از زاده شدن هیتلر که چاپلین او را در فیلم بسیار مشهورش دیکتاتور بزرگ به تمسخر گرفت. اما سازمان های اطلاعاتی بریتانیا، فرانسه و ایالات متحده که در مورد او تحقیق کرده اند تاکنون به مدرک دقیقی مبنی بر مکان تولدش دست نیافته اند.

خانواده چاپلین بیش از ۴۰ سال پس از مرگ او نامه ای در کشویی قفل شده پیدا کردند که در آن اشاره شده بود که چاپلین در کمپ کولیها در اسمسویک در نزدیکی بیرمنگام انگلستان متولد شده است. این نامه در اوایل دهه ۱۹۷۰ توسط جک هیل به چاپلین فرستاده شده است. در این نامه گفته شده است که عمه او یک ملکه کولی بوده است و او در کاروان عمه اش متولد شده است.

چارلی چاپلین در جوانی

پلیس فدرال آمریکا ادعا می‌کرد چارلی چاپلین در واقع یک یهودی روس با نام اصلی اسرائیل تورنشتین بوده است که البته هیچ مدرکی دال بر این ادعا وجود ندارد. از سوی دیگر، اسکاتلندیارد با ارائه اطلاعاتی از سوی یک منبع اظهار کرد که ممکن است او در فرانسه متولد شده باشد. اما اداره اطلاعات بریتانیا هیچ گاه نتوانست مدارک تولد مربوط به چنین شخصی را پیدا کند و با وجود تحقیقات وسیع، هیچ نوعی مدارک و شواهدی در جهت اثبات این ادعاها پیدا نکرد. قدیمی ترین مدرکی که از او پیدا شده است، گذرنامه ای است که در سال ۱۹۲۰ صادر شده است.

والدین چاپلین هر دو هنرمندانی در سالن بزرگ لندن بودند و هر دو بازیگر و آوازخوان، اما پیش از آنکه چاپلین 3 ساله شود از هم جدا شدند. مشهور است که نام مادر چاپلین هانا است. چارلی آواز خواندن را از مادرش آموخت. پدرش الکلی شد و کمتر با چارلی ارتباط داشت. بعدها مادر چاپلین دچار بیماری روانی شد و در یک آسایشگاه در حوالی لندن بستری شد. پدر چارلی زمانی که او ۱۲ ساله بود درگذشت؛ پیتر اکروید در کتاب چارلی چاپلین نقل می‌کند چارلی چند بار گفته بود که احتمالاً او حاصل رابطه کوتاه مدت مادرش و مردی دیگر بوده و چارلز چاپلین پدر واقعی او نیست.

بیماری مادر چارلی چاپلین و نخستین اجرای او

بیماری مادر چاپلین از آنجایی آغاز شد که در یکی از اجراهای زنده تئاتر در لندن که برای سربازان اجرا می‌شد، یکی از اجسامی که سربازان مست به روی صحنه پرتاب می‌کردند به سر مادرش برخورد کرد و مادر چاپلین خون آلود و اشک ریزان به پشت صحنه رفت و چاپلین پنج ساله به روی صحنه آمد تا تماشاچیان عصبانی را با خواندن آهنگی سرگرم و آرام کند.

با بستری شدن مادر، چارلی و برادرش رابطه عمیق تری پیدا کردند و هر دو با استعداد بالایی که داشتند در همین سالن قدیمی که پدر و مادرشان در آن کار می‌کردند، مشغول به کار شدند. در سال ۱۹۲۸ مادر چارلی ۷ سال پس از انتقال او توسط پسرانش به هالیوود درگذشت. سال های پس از مرگ مادر، فقر و استیصال برادران چاپلین در کودکی، تأثیر زیادی بر فضای فیلم های چاپلین در سال های بعد گذاشت. بعدها چارلی از وجود برادری ناتنی از سمت مادر آگاه می‌شود به نام «ویلر دریدن» که بعدها این برادر به برادران دیگر در هالیوود و استودیو چاپلین می‌پیوندد.

چاپلین در مورد مادرش می‌گفت: اگر مادرم نبود شک دارم که می‌توانستم در پانتومیم موفقیتی کسب کنم. او یکی از بزرگترین هنرمندان پانتومیم بود که تاکنون دیده ام.

چاپلین و مهاجرت به آمریکا

چاپلین از سال ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۲ به همراه فرد کارنو سراسر آمریکا را دوره کرد و نمایش تئاتر اجرا می‌کرد. چاپلین در زمان همکاری با شرکت کارنو در آمریکا هم اتاقی استن لورل بود. استنلی به انگلیس بازگشت اما چاپلین در آمریکا ماند. در سال ۱۹۱۳ بازی چاپلین مورد توجه یکی از فیلم سازان قرار گرفت و از آن پس با شرکت فیلم سازی کی استون همکاری کرد. وی نخستین فیلم خود را با نام ساختن یک زندگی که فیلم کمدی بود در سال ۱۹۱۴ آغاز کرد. چاپلین در این شرکت و با این فیلم به سرعت به شهرت رسید.

چارلی و کفش های لنگه به لنگه

در سال ۱۹۱۴ چاپلین با شرکت کی استون سه فیلم بازی کرد و به موفقیت های چشمگیری رسید. او در زندگی نامه اش چنین می‌نویسد:

در فیلم های نخست، به سبک مک سنت که کارگردان بود، از فضای کمدی جسمی و ژست های اغراق شده استفاده می‌کرد. کم کم چاپلین برای این شرکت فیلمسازی کرد و به عنوان کارگردان فیلم های کوتاه بیش از ۳۴ فیلم ساخت. چاپلین مورد توجه بسیاری از فیلم سازان و نویسندگان قرار گرفت.

شخصیت چاپلین بیشتر به عنوان «آواره» شهرت یافت که در زبان های مختلف دنیا مفهومی به مانند فردی ولگرد با رفتارهای پیچیده اما بزرگ منشانه داشت. در سال ۱۹۱۵ چاپلین با یک شرکت تازه قرارداد بست و مشغول ساخت فیلم های بلندتری شد.

در سال ۱۹۱۶ شرکت فیلم موچوال مبلغ ۶۷۰ هزار دلار با چاپلین قرارداد بست و در مدت ۱۸ ماه او ۱۲ فیلم بلند کمدی برای آن ها ساخت که در نوع خود ویژگی ممتازی در تاریخ سینما به شمار می‌رود. در واقع تمام فیلم هایی که در این شرکت ساخته شد، به یک اثر کلاسیک سینمای کمدی تبدیل شدند. در پایان این سال ها آمریکا وارد جنگ جهانی شد و چاپلین دورهٔ جدیدی از سینمای خود را با دوستانش آغاز کرد. چاپلین از سال ۱۹۱۸ در استودیوی خود مشغول به کار شد. تمام فیلم های پیشین، دوباره ویرایش و کات شدند و در سال های مختلف موسیقی و تدوین جدید صورت گرفت.

چاپلین و وسواس در کارگردانی

چاپلین همیشه بسیار اشاره وار در مورد روش های فیلم سازی خود سخن می‌گفت، اگر غیر از این عمل می‌کرد، مانند این بود که یک شعبده باز حقه های خود را افشا کند. درواقع، تا قبل از ساخت فیلم های صدادار مانند دیکتاتور بزرگ در سال ۱۹۴۰، او هیچ وقت یک فیلمنامه کامل از ساخت فیلم در اختیار نداشته است. روش چاپلین این گونه بود که طرحی در ذهنش پرورانده می‌شد و بر اساس آنچه ارائه می‌کرد با او قرارداد بسته می‌شد و در این مسیر او می‌توانست آزادانه بنویسد و خود کارگردان فیلم خود باشد. بعد چاپلین گروه همکاری خود را تشکیل می‌داد و محیط داستان و شخصیت های آن را می‌ساخت و تقریباً در طول فیلم بود که ابتکارها و ظرافت های داستان به ذهنش می‌رسید و آن ها را به طرح خود اضافه می‌کرد. گاهی با قسمت هایی از فیلم که قبلاً پذیرفته شده بود مخالفت می‌شد یا در روایت داستان ضرورتی ایجاد می‌شد و چاپلین مجبور می‌شد قسمت هایی را که قبلاً فیلمبرداری کرده را تکرار کند؛ مگر قسمت هایی که با کل مجموعه داستان در تناقض بود. روش فیلم سازی یکتای چاپلین تنها پس از مرگش شناخته شد، زمانی که صحنه های بریده شدهٔ فیلم ها و خروجی های نهایی آن ها به وسیلهٔ گروه بریتانیایی «مستند چاپلین ناشناخته» در سال ۱۹۸۳ بررسی شد.

آنچه در بالا گفته شد یکی از دلایلی است که ساخت یک فیلم برای چاپلین نسبت به رقیبانش زمان بیشتری می‌گرفت. دلیل دیگر آن این بود که چاپلین کارگردان بسیار دقیقی بود و اصرار داشت که هنرپیشه ها دقیقاً همان گونه بازی کنند که منظور اوست و اصلاً هم برای او مهم نبود که چقدر طول بکشد تا بتواند بازی مورد نظرش را از هنرپیشه اش بگیرد. چاک جونز که در زمان کودکی نزدیک کارگاه فیلم سازی چاپلین زندگی می‌کرده گفته است: به یاد می‌آورد که پدرش هنگام گرفتن یکی از صحنه های فیلم چاپلین در آنجا حاضر بوده و دیده که چاپلین یک قسمت را بیش از ۱۰۰ بار تکرار کرده تا در نهایت از کار هنرپیشه اش راضی شده و آن قسمت را پذیرفته است.

ترکیب هم زمان داستان پردازی و میل به کمال گرایی در چاپلین که منجر می‌شد به روزها تلاش و هزاران فوت فیلم گرفته شدهٔ بی استفاده، باعث می‌شد تا فیلم سازی برای او بسیار پرهزینه تمام شود و کلافگی او باعث پراکندگی و دلگیری هنرپیشه ها و سایر عوامل فیلم هایش شود یا باعث شود آن ها ساعت ها انتظار بکشند یا حتی در مواردی کل کار تعطیل شود.

چاپلین و ازدواج هایش

چاپلین در زندگی شخصی چندین بار ازدواج کرد. نخستین ازدواج چارلی در اکتبر سال ۱۹۱۸ با میلدرد هریس (به انگلیسی: Mildred Harris) بود. دختر بانمکی که چارلی را یاد عشق نافرجامش، هتی کلی (به انگلیسی: Hetty Kelly) می‌انداخت که در سال ۱۹۰۸ عاشق او شده بود. عشقی که از همان ابتدا مورد مخالفت خانواده هتی قرار گرفت. ازدواج چارلی با میلدرد پس از دوسال یعنی در آوریل ۱۹۲۰ به جدایی کشیده شد. نتیجه این ازدواج یک فرزند پسر بود که تنها سه روز عمر کرد.

چارلی در نوامبر ۱۹۲۴ با هنرپیشه نقش اول فیلم جویندگان طلا (به انگلیسی: Gold Rush) یعنی لیتا گری (به انگلیسی: Lita Grray) ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو فرزند پسر به نام های سیدنی و چارلز بودند. اما تنها بعد از دو سال این ازدواج نیز به جدایی کشیده شد.

در سال ۱۹۳۶ چاپلین بار دیگر با یک بازیگر ازدواج کرد. پائولت گودارد (به انگلیسی: Paulette Goddard) بازیگر نقش دختر بی خانمان در فیلم عصر جدید (به انگلیسی: Modern Time) که با چارلی ازدواج کرد. این ازدواج نیز در سال ۱۹۴۲ به جدایی انجامید.

در سال ۱۹۴۲ او با دختر یک نمایش نامه نویس معروف آمریکایی به نام یوجین گلدستون اونیل (به انگلیسی: Eugene Gladstone O'Neill) آشنا شد. نام آن دختر اونا اونیل (به انگلیسی: Oona O'neil) بود. با اینکه پدر دختر با این ازدواج مخالف بود اما این ازدواج صورت گرفت. چارلی پنجاه و چهار ساله با یک دختر هجده ساله ازدواج کرده بود. این ازدواج در ۱۶ ژوئن سال ۱۹۴۳ انجام گرفت. نخستین حاصل این ازدواج دختری به نام جرالدین (به انگلیسی: Geraldine Chaplin) بود. با اینکه اختلاف سن چارلی و اونا سی و شش سال بود اما این ازدواج پر دوام ترین ازدواج چارلی بود و این دو تا پایان عمر کنار یکدیگر بودند.

زندگی هنرمند بزرگ دنیای سینما، چارلی چاپلین، که بی اغراق از مشهورترین هنرمندان این فن است پر از درد و رنج و فقری وصف ناشدنی است. اما کمتر کسی می‌داند که این هنرمند بزرگ برای «چاپلین» شدن از کجا آغاز کرده است. خوشبختانه خود او گوشه تاریک اوایل زندگی خویش را در کتابی تحت عنوان «داستان کودکی من» برای ما روشن کرده است. این کتاب مربوط به دورانی است که هنوز کسی چارلی را نمی‌شناخت و نمی‌دانست روزی بزرگ ترین ستاره سینما خواهد شد.

جوایز چارلی چاپلین

• برنده جایزه اسکار بهترین موسیقی ارجینال برای فیلم لایم لایت در سال ۱۹۷۳.
• نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته های بهترین فیلم، بهترین فیلم نامه ارجینال و بهترین بازیگر نقش اول برای فیلم دیکتاتور بزرگ در سال ۱۹۴۱.
• نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته بهترین فیلم نامه ارجینال برای فیلم موسیو وردو در سال ۱۹۴۸.
• دریافت جایزه اسکار بهترین دستاورد هنری برای فیلم سیرک در سال ۱۹۲۹.
• دریافت جایزه افتخاری یک عمر فعالیت هنری در سال ۱۹۷۲.
• برنده جایزه افتخاری شیر طلایی از جشنواره ونیز در سال ۱۹۷۲.

وفات چاپلین و حواشی تابوت بتنی اش

چارلی چپلین در ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷ درگذشت و جسد این کمدین در سال ۱۹۷۸ از خاک خارج شد و توسط دو مرد که در ازای بازگرداندن جسد از وکیل چاپلین تقاضای دریافت پول داشتند، در یک مزرعه ذرت دفن شد. جسد از گورستان دهکده ای در سوئیس که چاپلین ۲۵ سال آخر عمر خود را در آنجا گذرانده بود ربوده شده بود و پس از سه ماه، با دستگیری جنازه دزدها که دو مهاجر از بلغارستان و لهستان بودند، به همانجا بازگشت؛ ولی این بار تابوت او را از بتن مسلح ساختند.

آثار چارلی چاپلین

استودیو کی استون (۱۹۱۴)

استودیو اسنای (۱۹۱۵–۱۹۱۸)

میوچوال (۱۹۱۶–۱۹۱۷)

فرست نشنال (۱۹۱۸–۱۹۲۳)

یونایتد آرتیستز (۱۹۲۳–۱۹۵۲)

تولیدات بریتانیایی