شاید برخی از بیماران دوست نداشته باشند که اطرافیان آن های نسبت به آنان احساس ترحم داشته باشند و همین امر موجب می شود تا روحیه دادن به بیمار بدون تظاهر و ترحم کاری سخت باشد و اطرافیان را مضطرب کند که با رفتارشان موجب رنجش فرد بیمار نشوند. وجود جوی شاد و آرام می تواند به روند بهبود بسیاری از بیماران کمک کند و با انعکاس انرژی مثبت توان مقابله آن ها را بالاتر می برد.
روحیه دادن به بیمار:
زمانی که فرید با بیماری دست و پنجه نرم می کند مهم ترین عاملی که او را مورد آزار قرار می دهد صدمات روانی است که بابت این بیماری تحمل می کند و شاید تاثیر اینگونه از صدمات بیشتر از صدمه جسمی باشد. به خصوص این موضوع درباره بیمارانی صادق است که بیماری های متفاوت تری را تجربه می کنند و به مراقبت بیشتری احتیاج دارند.
زمانی که بیمار از لحاظ روحی در شرایط نامساعدی قرار دارد ذهن او بیشتر این بیماری را جذب می کند و با کاهش اعتماد به نفس فرد امید به زندگی خود را از دست می دهد و در اینجا است که ایجاد روحیه در بیمار توسط اطرافیان و یا حتی پزشک معالج می تواند تاثیرات چشمگیری داشته باشد.
شما به عنوان یک فرد تاثیرگذار باید ابتدا روحیه خود را حفظ و تقویت نمایید تا بیشتر تاثیرخود را بر روی بیمارتان مشاهده کنید. دلهره، نارحتی و یا غمی که در چهره شما وجود دارد می تواند فرد بیمار را بیشتر مضطرب کند و این امر در خصوص بیماری هایی همچون سرطان موجب می شود تا شدت بیماری بیشتر شود و مقاومت بدن کاهش پیدا کند.
برگزاری مهمانی:
در زمان مواجه شدن فرد با یک بیماری اطرافیان اولین کاری که انجام می دهند کم کردن مهمانی ها است اما این در صورتی است که فرد باید زندگی عادی خود را طی کند و متوجه تغییرات عجیب نباشد. رفت و آمدهای اطرافیان، دوستان و بستگان موجب می شود تا شادی و تفریحات بیشتری برای بیمار مهیا شود و باعث ایجاد روحیه در بیمار است.
بهتر برای وقت استراحت بیمار برنامه ریزی داشته باشید تا رفت و آمدها و دید و بازدیدها زمان استراحت و خواب بیمار را بر هم نزند و مشکل بیشتری ایجاد نکند.
زمانی که به دیدن بیمار می روید از جملات کلیشه ای استفاده نکنید و واقعیت را پوشیده نکنید برای برخورد بهتر با بیمار باید با وجود پذیرش واقعیت به او روحیه بدهید که مبارزه با این بیماری امکان پذیر است و افرادی وجود دارند که با چنین بیماری هایی به خوبی مبارزه کرده اند.
سفر:
یک راه بسیار مناسب برای روحیه دادن به بیماران سفر کردن است انجام مسافرت های مذهبی و مسافرت هایی که خود افراد بیمار به آن ها علاقه دارند به شدت می تواند روحیه آن ها را افزایش دهد و آن ها را به آرامش برساند.
گوش دادن به بیمار:
توجه داشته باشید که یک بیمار در چنین شرایطی فقط نیاز به همراهی و همدلی صمیمانه دارد با دقت و بدون گلایه به حرف های بیمار گوش کنید.
برنامه ریزی کردن:
بیکار بودن می تواند معضلی بدتر برای فرد بیمار باشد و کاری اشتباه است اما داشتن یک برنامه ریزی درست برای پرداختن به امور عادی زندگی، کار کردن و پرداختن به علاقه ها می تواند او را به سمت بهبودی و عادی انگاری شرایط سوق دهد.
ورزش کردن:
ورزش نیز دارای تاثیرات موثری برای روحیه دادن به بیماران است و علاوه بر تاثیرات روانی از تاثیرات جسمانی بسیاری نیز برخوردار می باشد و به بهبود بیماری ها بسیار کمک می کند.
از دیگر راهکارهایی که می توانید برای روحیه دادن به بیمار از آن ها استفاده کنید شامل موارد زیر است:
- تقویت مثبت اندیشی و مراجعه به مشاور
- گسترش جمع های دوستانه
- انجام فعالیت های اجتماعی
- مراقبت و رسیدگی به بیمار
جملات ممنوعه برای روحیه دادن
به هنگام مواجهه با بیماران سرطانی باید مراقب جملاتی که به کار می برید، باشید و اینکه بدانید چه جملاتی استفاده کرده و چگونه با وی صحبت کنید تا لااقل اگر تاثیر مثبتی نمی توانید داشته باشید، تاثیر منفی نیز نداشته باشید.
از زدن حرف های ترحم انگیز خودداری کنید.
از گفتن حرف های شعاری و روحیه دهنده بیهوده همچون؛ بیماری تو چیز خاصی نیست و خوب می شود و یا اینکه خدا رو شکر سرطان سخت تری نداری و جملاتی از این قبیل به شخص بیمار خودداری کنید، زیرا با این جملات به وی احساس ترحم خواهید کرد.
جمله فکر می کنی، چه کاری از من بر می آید که برایت انجام دهم ؟
با این جمله، بیمار احساس ضعیف بودن می کند و در نتیجه نمی تواند از عهده انجام کارهایش برآید، حال به جای گفتن هر حرفی، بهتر است هر کاری از دستتان برمی آید، برای وی انجام دهید.
من همیشه به یاد تو هستم.
اگرچه شما به فکر بیمار بوده و برای سلامتی اش دعا می کنید، ولی لازم نیست از این جمله کلیشه ای استفاده کنید.
پیشنهادی که دادم را امتحان کردی؟
بهتر است توصیه های غیر تخصصی و اطلاعات ناکافی خود در مورد بیماری را برای خود نگه دارید، همچنین پیگیر بودن نتیجه بعد از توصیه ناشیانه اصلا کار درستی نیست.
جمله همه چیز درست می شود.
تنها یک پزشک می تواند با توجه به وضعیت بیمار چنین جمله ای را به بیمارش بگوید، بنابراین در مورد چیزی که آگاهی کاملی از آن ندارید، بهتر است، صحبت نکنید.
بهتر هستی ؟
فرد بیمار دوست ندارد، مثل یک بچه با وی رفتار شود، زیرا احساس خوبی نخواهد داشت، برای وی ناراحت کننده و بسیار نوخوشایند است که دیگران تصور کنند، توان ذهنی اش نیز کاهش یافته است
عالی به نظر می رسی.
بیماران بهتر از هر کس دیگری از واقعیت حال خود آگاهی دارند، از این رو با گفتن چنین جملاتی نمی توانید کمکی به آنها کنید، حتی ممکن است در وی این تصور را ایجاد کنید که حتما وی در شرایط بحرانی قرار دارد.
