به طور کلی ابتلا به اختلال کندن پوست می تواند از عارضه های روانی به شمار آید که در آن فرد به طور پیوسته پوست بدن خود را که خشک شده می کند و در نهایت سبب آسیب رساندن به بافت پوست خود می گردد. همچنین بسیاری از مردم کندن پوست بدن را در طول زندگی به مراتب تجربه می کنند اما نکته ای که حائز اهمیت است، کنترل عوامل تاثیر گذار در بروز آن می باشد.
آشنایی با اختلال کندن پوست
گفتنی می باشد که این اختلال را در اصطلاحی دیگر درماتیلومینیا نیز معرفی می کنند که از دیگر اختلال های روانی به شمار می آید که در صورت ابتلا فرد را مجبور به کندن مکرر پوست می کند و به مراتب آسیب هایی را بر بافت ظاهری آن بر جای می گذارد.
طی تحقیقات انجام شده در این زمینه نیز چنین مشخص شد که از بین بردن پوست به مراتب می تواند از رفتار های متعدد بدنی به حساب آید که به صورت پیوسته انجام می شود و شباهت بسیاری به دیگر اختلالات روانی دارد.
به طور کلی دو راه اساسی برای درمان این اختلال وجود دارد که یکی از آن ها درمان دارویی و دیگری مداخله رفتاری می باشد. همچنین باید در نظر داشت که کندن پوست سر، مخصوصا سرهایی با پوست خشک به مراتب می تواند سبب ماندن رد زخم ها بر بافت ظاهری گردد که در ادامه نیز می تواند دیگر مشکلاتی را به مانند ریزش مو به وجود آورد.
در ادامه روش های درمان و تشخیص را به طور کلی برای شما طرفداران تیم مقاله نویسی آرگا معرفی کرده ایم اما در حالتی دیگر اگر به صورت حاد به این بیماری مبتلا نیستید با ورزش کردن و پیاده روی می توانید آن را تا حد قابل توجهی کنترل نماید.
معرفی علل بروز
به طور کلی در رابطه با علل ابتلا به این اختلال باید چنین گفت که علت های بسیاری در آن دخالت دارند. به طور کلی یکی از فرض ها به این صورت که نوعی مکانیزم دفاعی برای مواجه با سطح بالایی از استرس های درونی به شمار می آید. همچنین در حالتی دیگر یکی از واکنش های فرد به استرس را توضیح می دهد که بسیاری از محققان آن را تایید کرده اند.
اختلال همایند
همچنین برخی از عارضه های به مانند وسواس فکری و عملی، افسردگی و اضطراب از دلایل اصلی در بروز این بیماری به شمار می آیند.
نظریه روانکاوی
نظریه روانکاوی به این صورت بیان می شود که فرد مبتلا در صورت ابتلا به خشم بسیار زیاد در روابطش و و وقایع خود، به کندن پوست اندام های خود می پردازد.
عدم کنترل استرس
گفتنی می باشد، کسانی که به این بیماری مبتلا هستند به خوبی نمی‌توانند هیجانات و استرس خود را کنترل کرده و راه مناسبی را برای مدیریت استرس و اضطراب های درونی خود پیدا کنند.
بالا رفتن دوپامین
طی تحقیقات انجام شده چنین مشخص شد که برخی از مواد سبب بالا رفتن ترشح دوپامین در مغز می شوند که از این دسته مواد می توان به شیشه و کوکائین اشاره داشت. در این شرایط فرد چنین فکر می کند که چیزی بر روی پوستش راه رفته و از این رو با کندن آن ها می خواهد توهم ذهنی اش را از بین ببرد.
چگونگی تشخیص
قابل به ذکر است که این اختلال به صورت متعدد در طی مدت زمان تقریبا کوتاهی می تواند ضایعات پوستی ایجاد نماید. این بدین صورت است که فرد بیمار پوست صورت، دست یا بازو را بیش از سایر نواحی بدن می کند و از این رو اعضای بدن خود را به ضایعه های پوستی مبتلا می نمایند. همچنین این افراد پوست سالم، پوست ناهموار، جوش یا پینه یا زخم ها منجر شده از کندن های قبلی را هم می خواهند از بین ببرند. به طور کلی فرد مبتلا این کار را با استفاده از ناخن، موچین، سنجاق ته گرد یا اشیای نوک تیز انجام می دهد و در برخی موارد با فشار دادن، مالش و گاز گرفتن پوست خود از هر راهی سعی می کند که پوست خود را دچار خراش و آسیب هایی بر اثر کندن نماید.
همچنین این شرایط می تواند چند ساعت در روز، ماه ها و یا حتی سال ها به طول بینجامد. به طور کلی کسانی که گرفتار این اختلال می باشند، در طی روز حداقل یک ساعت از وقت خود را برای کندن پوست، فکر کردن به آن و مقاومت در برابر میل به آن می گذرانند. آمار ابتلا این اختلال چیزی در حدود ۴/۱ درصد جمعیت گفته شده است و همچنین زنان در این رابطه چند برابر بیشتر از مردان به آن مبتلا می شوند. شروع این روند به طور معمول در دوره نوجوانی و همراه با آغاز بلوغ یا پس از آن همراه می باشد و در اکثر مواقع فرد را به دیگر مشکلات پوستی همانند اگزما و جوش های پوستی نیز مبتلا می کند.
تاریخچه ابتلا به آن
همچنین با مروری بر روی تاریخچه عارضه های روانی می توان به این موضوع دست پیدا کرد که چیزی در حدود بیست سال پیش این اختلال نسبت به دیگر عارضه های رایج روانشناختی بسیار کمتر و مورد توجه تخصصی و بالینی افراد بوده است. از این رو طی مطالعات انجام شده، چنین نشان داده شد که این اختلال از شیوع بالایی نیز به نسبت خود برخوردار است.
در حالتی دیگر نیز باید به این موضوع اشاره داشت که آن به طور معمول با ابتلا به عارضه های دیگری به مانند وسواس فکری و عملی، وسواس اختلال کندن مو و اختلال افسردگی شدید همراه می باشد. اختلال وسواسی کندن پوست می تواند به روش های دیگری همانند ناخن کشییدن، خراش دادن و کندن مداوم پوست شناسایی گردد که در نهایت به بروز دیگر مشکلاتی همانند آشفتگی و اختلال هایی در نحوه عملکرد افراد منجر می گردد.
نحوه درمان
همانطور که تا به کنون مطالعه کرده اید مشکل وسواس کندن پوست از دیگر مشکلات مزمن به شمار می آید که در نهایت به وسیله دست کشیدن و کندن افراطی آن باید به دنبال روش های درمان موثری در این رابطه باشید. همچنین بسیاری از مبتلایان به گونه ای مشخص میل و اصرار به کندن پوست خود دارند که مدیریت و توقف آن ها برایشان می تواند امری بسیار سخت و مشکل به شمار آید. همچنین همانطور که تا به کنون متوجه شده اید کندن پوست به طور معمولا می تواند منجر به بروز آسیب بافتی و بدشکل شدن ظاهر آن گردد.
به طور کلی این شرایط می تواند تحت دو عامل بروز گردد.
- کندن پوست به طور متمرکز که به این صورت معنی می شود که فرد قبل از این که پوست خود را از بین ببرد به تنش هایی مبتلا است و با کندن آن ها سعی بر آرام کردن خود و مدیریت شرایط استرس زا دارد.
- کندن پوست غیرارادی که در این حالت فرد بدون آگاهی و داشتن استرس و عارضه های روحی نیز به کندن پوست هر نقطه از بدن خود می پردازد.
گفتنی است که برای طی کردن روند درمان لازم می باشد که نوع علت کندن پوست خود را بررسی نمایید و در کنار آن توجه داشته باشید که دیگر از چه نوع اختلال هایی رنج می برید. به طور کلی روند درمان این اختلال نیز به صورت ترکیبی، یعنی دارو درمانی و درمان روان شناختی صورت می گیرد.
همچنین استفاده از دیگر روش های بهبود وارونه سازی عادت ها، مدیریت استرس و تنش ها، درمان های نگرشی و شناختی که در رفتارهای تکراری دیده می شود به مراتب می تواند از نشانه های کمک برا فرایند بهبود به شمار آید.
همچنین توجه داشته باشید که در این شرایط لازم می باشد فرد از روش های کنترل هیجان تا حد قابل توجهی پیروی کند.
رفتار و روان درمانی
به طور کلی رفتار درمانی بیشتر از هر راه دیگری برای بهبود این اختلال استفاده می شود. از این رو در عصر امروز می توان رفتار درمانی را از روش های موثر برای بهبود این اختلال معرفی کرد. روش های رایج در رفتار درمانی شامل درمان شناختی، روانکاوی و کنترل روش های موثر در آن می باشد.
یکی از راه های موثر برای پیشگیری و به مراتب کم شدن این اختلال به این صورت می باشد که افراد مبتلا به آن از دستکش های بافتنی استفاده کنند و در نهایت از تماس مستقیم دست با پوست خود تا حد قابل توجهی جلوگیری کنند. در صورتی که این اختلال را در زمان مشخصی تشخیص دهید به مراتب نیز می توان از روند درمان کوتاه تر و ساده تری برخوردار شوید.
از این رو اگر خود یا یکی از نزدیکانتان از علائم این بیماری رنج می برد باید هر چه سریع تر به یکی از روانشناس های با تجربه در محل زندگی خود مراجعه کنید.
