وب سایت دیده‌بان ایران با راضیه زیدی، وکیل مرحوم بکتاش آبتین، شاعر و عضو کانون نویسندگان ایران که روز گذشته پس از تحمل یک ماه بیماری کرونا درگذشت، گفتگو کرده است.
راضیه زیدی:
* اگر زودتر مرحوم آبتین را به بیمارستان رفته بود، حتما شاهد چنین اتفاقاتی نمی‌بودیم.
* روز بعد از ابتلای آقای آبتین به ویروس کرونا و پس از آن‌که علائم به شکل نگران‌کننده‌ای وخیم شد، ایشان به بیمارستان منتقل شد.
* ادامه روند درمان ایشان در بیمارستان خصوصی پیگیری شد؛ هر چند دیر شده بود.
بکتاش آبتین، شاعر و مستندساز بر اثر ابتلا به کرونا و در سن ۴۷سالگی از دنیا رفت.
این شاعر و مستندساز که در حال سپری کردن دوران محکومیت قضایی خود بود، پیش‌تر نیز در زندان به ویروس کرونا مبتلا شده و بهبود یافته بود؛ اما در ابتلای دوباره به کرونا توسط خانواده به بیمارستانی در تهران انتقال یافت که از چند روز پیش در روند درمانی به کمای مصنوعی برده شد. درنهایت، مداوا روی او نتیجه‌بخش نبود و در بیمارستان درگذشت.
«و پای من که قلم شد نوشت برگردیم»، «مژه‌ها، چشم‌هایم را بخیه کرده‌اند»، «شناسنامه خلوت»، «در میمون خودم پدربزرگم» و «پتک» کتاب های شعر اوست.
«کاملا خصوصی برای آگاهی عموم» (زندگی علیشاه مولوی)، «۱۳ اکتبر ۱۹۳۷» (زندگی لوریس چکناوریان) «موریانه‌ای با دندان‌های شیری» (سلف‌پرتره از زندگی خود هنرمند)، «پارک مارک»، «میکا»، «مُری زن می‌خواد»، «آنسور» و «همایون خرم» نیز فیلم‌های مستندی هستند که در کارنامه او به چشم می‌خورند.
