شاید اگر نبود ایثار و فداکاری این مردمان خونگرم جنوب و یاری جوانان این مرزوبوم، امروز ایران در جغرافیای دیگری قرار داشت.
مدیر مرکز فرهنگی موزه دفاع مقدس شهرستان دزفول که خود در شرایط جنگی آن روزهای خوزستان در جبهه و شهرستان دزفول حضورداشته دراین‌باره گفت: در طول هشت سال دفاع مقدس از خاک میهن عزیزمان بدترین شرایط بمباران در شهرستان دزفول واقع در شمال خوزستان به وقوع پیوست. سرهنگ بهزاد جولایی گفت: در دوران جنگ تحمیلی به دلیل موقعیت جغرافیایی این شهرستان در شمال خوزستان و نزدیک بودن به مرزهای شوش، اندیمشک، فکه و دهلران و مهران در استان ایلام و همچنین وجود پایگاه‌های چهارم زرهی و شکاری در این شهرستان برای صدام بسیار مهم بود که این شهر مورد اصابت بمباران‌های هوایی و زمینی قرار بگیرد. نیروهای سپاه در دزفول در همان روزهای نخستین جنگ مستقر شدند.
وی عنوان کرد: در اولین ساعات جنگ تحمیلی ایران و عراق، هواپیماهای پایگاه شکاری به پرواز درآمده و پایگاه خالی شد چراکه صدام یکی از اهدافی که داشت بمباران کردن همین پایگاه بود.
جولایی ادامه داد: ولی مردم تحت هیچ شرایطی شهر را خالی نکردند و با عرقی که به خاکشان داشتند چه مرد و چه زن و چه کودک در مقابل حملات خطرناک جنگی که حتی در بسیاری موارد به قیمت جان و زندگی آن‌ها تمام می‌شد ماندند و باگذشت و ایثارشان شهر را خالی نکردند که دشمن متجاوز بتواند در آن جولان دهد. وی بابیان اینکه برای خیلی‌ها هم‌اکنون جای سؤال است که چرا باوجود هشت سال جنگ تحمیلی و بدترین بمباران‌های موشکی بر سر این شهرستان چرا آثاری از این تجاوز و آسیب‌های زمینی و هوایی دشمن بر جای نمانده است، اظهار داشت: مردم جهادگر شهرستان دزفول به‌محض اصابت موشک به یک نقطه شهر بلافاصله مجروحان و پیکر شهدا را از زیرخاک بیرون کشیده و شروع به بازسازی آن منطقه می‌کردند و نمی‌گذاشتند شهر به‌صورت تخریبی باقی بماند.
