فارغ از این بیماری، سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چرا احساس بیماری تا به این اندازه بد است؟
دانشمندان بر این باورند علائم بیماری مانند تب، بی حالی، از دست دادن اشتها و تشنگی در حقیقت به بهبود فرد کمک می‌کند. آنها می‌گویند این علائم در حقیقت راهکار سیستم ایمنی بدن برای جلوگیری از گسترش عوامل بیماری زا به اندام‌ها و خون است.
تحقیقات متعدد نشان داده است زمانی که درجه حرارت بدن بالا می‌رود، سرعت انتشار عوامل بیماری زا در بدن کاهش می‌یابد. بی حالی باعث می‌شود که بیشتر بخوابید. این امر بدان معناست که فعالیت‌های دیگر شما کاهش یافته و انرژی در دسترس سیستم ایمنی برای مبارزه با عوامل عفونی افزایش می‌یابد.
از سوی دیگر، زمانی که فرد اشتهای خود را از دست می‌دهد و خوردن غذا را متوقف می‌کند، کبد شروع به جمع کردن آهن موجود در خون می‌کند. تحقیقات دانشمندان نشان داده است باکتری‌ها برای زنده ماندن به آهن نیاز دارند. در نتیجه اگر عامل بیماری زای بدن باکتریایی باشد، اقدام کبد در جمع آوری آهن خون باعث گرسنگی و تضعیف باکتری‌ها می‌شود.
حتماً تجربه آن را داشته اید که زمانی که بیمار هستید بسیار کمتر از حالت‌های عادی تشنه می‌شوید. این موضوع بسیار خوب است! این امر بدان معناست که کمتر سرفه و عطسه خواهید کرد و در نتیجه خطر انتشار عامل بیماری زا به دیگران کاهش می‌یابد. با این حال، بیماران باید توجه ویژه‌ای به مصرف میزان آب کافی داشته باشند تا بدن دچار کم آبی نشود.
یکی از موارد رایج در بیماران، بروز احساس ناراحتی و بدخلقی در طول بیماری است. این امر به دلیل فعالیت ماکروفاژ‌ها بروز می‌کند. ماکروفاژ‌ها سلول‌هایی هستند که اقدام به بلعیدن عوامل بیماری زا و نابودی آنها در بدن می‌کنند. زمانی که این سلول‌ها در حال مبارزه با عوامل عفونی هستند، سیتوکین تولید می‌کنند. سیتوکین بخشی از مغز که مسئول احساسات و تصمیم گیری است را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
