*اردوی تیم ملی چند روزی است شروع شده، تو چه زمانی به اردو می آیی؟
درست است که تیم ما به مرحله بعد نرسید، اما هنوز کار ما تمام نشده و تیم های پنجم تا هشتم پلی آف دیگری دارند که تیم پنجم جواز چلنج کاپ اروپا را می گیرد. درواقع ما نیم فصل دیگری برای ما شروع شده و من فعلا ایتالیا هستم، کارم اواسط اردیبهشت ماه در لیگ سری a ایتالیا تمام شود. به هر حال باید چند روزی هم استراحت و ریکاوری کنم که درست همزمان با سفر به به ایتالیا می شود، واقعا نمی دانم که برنامه ام چطور می شود.
*کار سخت شد؟
دقیقا. به ویژه که سطح بازیها در لیگ سری a ایتالیا خیلی بالاتر از پلاس لیگا است. من بخواهم به پلاس لیگا از ۲۰ نمره بدهم، ۱۵ را می دهم اما لیگ سری a ۱۸، ۱۹ .
*چطور؟
فشار روی بازیکنان خیلی زیاد است، چرا که توقع باشگاه ها از بازیکنان خیلی بیشتر است. همین مساله هم استرس و فشار را روی بازیکنان بالا تر می برد. در واقع شرایط در لیگ ایتالیا خیلی سخت تر است و به همین دلیل باشگاه ها بازیکنان را بیشتر تحت فشار قرار می دهند تا نتیجه بگیرند.
*مثل ایران هم وقتی نتیجه نمی گیرند از قرارداد بازیکنان کسر می کنند؟
اینجا همه چیز طبق قراردادها انجام می شود، از طرفی چون قراردادها بین المللی است و مستقیم به fivb می رود باشگاه ها برایشان مهم است. حساب و کتابهای باشگاه ها مشکل ندارد، این طور نیست یک باشگاهی یکسال بیاید و سال بعد نباشد. هر چند باشگاه ها سال قبل به خاطر کرونا ۳۰ درصد از قرارداد بازیکنان کم کردند.
*از بازی در تیم پیاچنزا راضی هستی؟
می توانم بگویم بازی در پیاچنزا و لیگ سری a برایم چالش جدیدی بود. من تا به حال تجربه بازی در لیگ سری a را نداشتم، هر چند جوانتر که بودم پیشنهاد داشتم اما قبول نکردم. پیاچنزا، تیم بزرگی است و اگر جزو ۳ تیم اول لیگ سری a نباشد، قطعا تیم چهار هست، هرچند این فصل با بدشانسی به نیمه نهایی نرفتیم، ولی تیم گردن کلفتی است و بازی در این تیم برایم چالش خیلی خوبی بود تا خودم را در این سطح محک بزنم.
*از بازی خودت در پیاچنزا راضی بودی؟
کامل نه. من وقتی به اینجا امدم که فرصت دو ماهه تمرین را از دست داده بودم. یک ماه که در ایران درگیر کرونا بودم و یک ماه هم برای پروسه صدور رضایت نامه ام تمرین نکردم. در واقع جایی برای تمرین نبود و با بدنی بدون تمرین به ایتالیا رسیدم. دو ماهی زمان برد تا به امادگی صد درصد برسم، به همین دلیل راضی نیستم، در حدی که کار خارق العاده ای رقم بزنم.
*با این حال تو دوبار بازیکن MVP شدی؟
سرعتی زنهای والیبال مثل مدافعان فوتبال هستند و کم پیش می آید که MVP شوند و کاپ بهترین بازیکن را بگیرند، چرا که پست ما را کمتر در حمله بکار می گیرند و همین مساله شانس ما را کمتر می کند. به همین دلیل برای من خوشحال کننده است که این جایزه را برای دو هفته گرفتم، مثل بهترین مدافع روی تور که در پلاس لیگا صاحب شدم.
*خبرهای خوب و بد ایران را هم پیگیری می کنی؟
آن قدر خبرها را پیگیری می کنم که کم ماده افسردگی بگیرم. دل آدم از اتفاقات بد به درد می آید. من بعداز فوت علی انصاریان و مهرداد میناوند آن قدر حالم بد بود که در تمرین با کسی حرف نمی زدم، در حالی که همیشه در تمرین پرانرژی هستم و با همه بگو و بخند می کنم، وضعیت طوری بود که بازیکنان از من می پرسیدند چه اتفاقی افتاده که حرف هم نمی زنی؟ برایشان که گفتم این جوری شده ناراحت شدند و همدردی کردند.
*ناراحتی تو به خاطر این بود که هر دو پرسپولیسی بودند؟
نه، به خاطر پرسپولیس نبود. به نظرم که همه مردم بابت این اتفاق بد ناراحت شدند. این را بازتاب خبر فوت انها در فضای مجازی نشان می داد. به هر حال آنها قهرمانان ملی بودند و برای مردم ارزش داشتند.
*تحمل روزهای کرونایی در ایتالیا هم سخت است؟
این مدت به من خیلی سخت گذشت. کرونا نبود حداقل می شد در شهر گشتی زد اما حالا همه روزها نهایت به تمرین، مسابقه و ماندن در خانه ختم می شود و خودم غذاهای دم دستی می پزم، آن هم تنهایی، روزها خیلی خسته کننده شده است.
*وضعیت کرونا در ایتالیا هم بد است؟
دوباره با وضعیت قرمز همه قرنطینه شده اند. نمی دانم روی چه حسابی روزی ۴۰۰-۵۰۰ نفر کشته می دهند. با اینکه اینجا اروپا است و در حال واکسیناسیون، از صف مرغ هم خبری نیست و جمعیت ایتالیا نصف جمعیت ایران است و با ممنوعیت تردد شهری از ساعت ۹ شب به بعد، اینجا مثل شهر ارواح می شود. البته رفتن به شهر بعد از ساعت ۹ شب جریمه ۴۰۰ یورویی دارد و به همین دلیل کسی بیرون نمی آید. روزهایی که ما از مسابقه برمی گردیم نهایت پلیس یا امبولانس را در شهر ببینیم.
*فکر می کردی فولاد سیرجان قهرمان لیگ شود؟
اسمها در والیبال بازی نمی کند. تیم فولاد سیرجان عالی بازی کرد و من به رضا تندروان تبریک می گویم. قطعا تاثیرگذاری او روی بازیکنانی مثل علیرضا بهبودی با سابقه ۳۰ ساله اش با شرایط فنی شان، در لیگ غیرقابل کتمان است. او امسال بهترین بازیها یش را انجام داد.
*تو با گروزه آلمانی هم تیمی هستی، شاید برای ایرانی ها شنیدن اسم او و نقش موثرش برای پیروزی تیمش در قهرمانی جهان ۲۰۱۴ را تداعی کند. در این مدت با هم درباره آن بازی صحبت کردید؟
بعضی مواقع با هم در باره آن بازی صحبت می کنیم. گروزه پسر خیلی خوب و انرژی مثبتی است، او شرایط خیلی خوبی در تیم ما نداشت و خیلی تحت فشار بود، اما خیلی به این مساله توجه نمی کند و کار خودش را می کند.
*امسال بازیهای متمرکز لیگ ملتها را سخت می کند؟
فکر کنم امسال FIVB می خواهد با این برنامه پوست بازیکنان را بکند. آن هم قبل از المپیک. باز بازیکنان بقیه تیم ها پول گیرشان می آید اما ما از سال ۲۰۱۳ که پایمان به لیگ جهانی باز شد تا به حال محض رضای خدا بازی می کنیم. یکسال تمام از قهرمانی آسیا گذشت و خبری از پاداشش نشد. وقتی سر و ته پاداش سکه را با سکه دو میلیونی به هم می آورند، ورزش با این وضعیت به قهقرا می رود. البته به جز فوتبال که شرایط و اسپانسر خودش را دارد. با این شرایط باید در بقیه رشته ها را تخته کرد. این نان و آب نمی شود که مدال المپیک مهم است و عرق ملی اما وقتی مدال می گیرند، پاداش درخوری نمی گیرند، ورزشکاران ملی پوش هم زن و بچه دارند و مشکلات زندگی اشان را. آنها چهار سال تمرین می کنند و کار دیگری ندارند، با این حساب عجیب نیست وزنه بردار به جای چهارسال تمرین سخت برای اینکه چند ثانیه وزنه سنگین را بالا ببرد و پولی گیرش نیاید دنبال کار برود. می گویند در والیبال بازیکنان قرارداد میلیاردی دارند در حالی که هزینه های بازیکن در سال خیلی بیشتر از یک میلیارد است. حساب کنید یک جفت کفش ۶ تا ۸ میلیون می شود، لن هم برای چند ماه. ورزش ایران با این نگاه مسئولانش خیلی زود تمام می شود. شک نکنید با این وضعیت تا المپیک بعدی نمی رسیم. حتی فوتبال هم بعداز کی روش درسراشیبی است، چرا که رویه والیبال بعداز ولاسکو را در پیش گرفته است. حالا حکایت ورزش هم حکایت دو، دو تا چهار تا است.
