مصائب دوچرخه‌سواری در ایران؛ از پاشیدن آب جوش تا لمس فیزیکی!

محسن رحمانی یکی از دوچرخه سواران حرفه‌ای و فعال ایران با انتشار فیلم و عکس‌های مختلف از آزار و اذیت رکابزنان تلاش زیادی داشته تا فرهنگ احترام به دوچرخه سواران در جاده‌ها ایجاد شود.

*هر هفته یا شاید هر روز دوچرخه سواران مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند
رحمانی درباره‌ی اتفاقاتی که برای دوچرخه سواران افتاده و راه حل ایجاد فرهنگ احترام به حقوق رکابزنان در جاده ها، بیان کرد: ما هر هفته و شاید هر روز شاهد آزار و اذیت دوچرخه سواران هستیم، اما من خیلی از فیلم‌ها را منتشر نمی‌کنم تا بیشتر از این، دیگر رکابزنان را ناراحت نکنم از طرفی کسانی که می‌خواهند وارد این رشته شوند با دیدن این فیلم‌ها ناامید و پشیمان نشوند.
او ادامه داد: شاید باورکردنی نباشد، اما انواع و اقسام اتفاقاتی که فکرش را کنید برای دوچرخه سواران افتاده است. مثلا دوچرخه سواران را از پشت گرفته و به عقب کشیده اند، رویشان آب جوش و چایی ریخته اند، کتک زده اند و فحش داده اند و سیب یا سنگ را محکم به سمت دوچرخه سوار پرتاب کرده اند. خود من یک مرتبه در حین تمرین به طرفم سیب پرتاب کردند و به قدری این ضربه محکم بود که نفسم گرفت و برای مدتی کنار جاده نشسته بودم تا نفسم بالا بیاید. در تمام جاده‌های ایران این قبیل اتفاقات رخ می‌دهد. وقتی رکابزنان به من اطلاع می‌دهند که چه اتفاقی برایشان رخ داده ابتدا می‌پرسم برای کدام شهر است.
*خوشگذران ها، تصور راننده‌ها از حضور دوچرخه سواران در جاده‌ها
رحمانی در مورد اینکه چرا راننده‌ها به آزار و اذیت دوچرخه سواران می‌پردازند، گفت: فکر می‌کنم به نوعی دیگر در این مورد کارشناس شده ام (با خنده). اما واقعیت این است که راننده ها، ما دوچرخه سواران را در جاده می‌بینند اصلا به حساب نمی‌آورند. به این فکر نمی‌کنند که این دوچرخه سوار که در جاده است شاید برای قهرمانی آسیا یا حتی المپیک تمرین می‌کند و تصورشان بر این است که دوچرخه سوار از روی خوشگذرانی به جاده آمده است. فکر می‌کنم راننده‌ها باید این را بدانند هر رکابزنی که در جاده‌های اصلی حضور دارد برای مسابقه تمرین می‌کند و اگر برای سلامتی بود خب به پارک می‌رفت.
او ادامه داد: راننده‌ها فکر می‌کنند دارند با ما شوخی می‌کنند، اما این نکته را توجه ندارند که ما بر روی دو چرخه قرارداریم و تعادل ما خیلی کم است و خیلی راحت زمین می‌خوریم. حالا امثال ما که حرفه‌ای هستند تلاش می‌کنند که در این شرایط زمین نخورند، اما خانم یا نوجوانی که تازه دوچرخه سواری را شروع کرده احتمال اینکه تصادف کند بسیار بالا است.
*خدا نکند راننده بفهمد دوچرخه سوار خانم است
رکابزن ایران در پاسخ به این پرسش که بیشتر، دوچرخه سواران مرد مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند یا دوچرخه سواران زن، تصریح کرد: برای همه هست، اما خدا نکند که راننده‌ها بفهمند که دوچرخه سوار یک خانم است، بیشتر اذیت می‌کنند. برای نمونه مدتی پیش در همین تهران، راننده یک خودرو ۲۰۶، یکی از دوچرخه سواران خانم را اذیت کرد. راننده وقتی متوجه شده بود دوچرخه سوار خانم است نزدیک او شده بود و می‌خواست او را لمس فیزیکی کند و زمانی که موفق به این کار نشد فرمان خودرو را به سمت او گرفته بود انگار که می‌خواهد با ماشین به دوچرخه سوار بزند. دوچرخه سوار خانم هم بسیار ترسیده بود و خدا به او رحم کرد که زمین نخورد. در نهایت کار به شکایت رسید و خود من به عنوان یکی از شاهدان ماجرا بودم.
*شوخی‌هایی که به کتک کاری بین راننده و دوچرخه سوار منجر می‌شود
او در پاسخ به این پرسش که اذیت و آزار‌هایی که راننده‌ها انجام می‌دهند گاهی اوقات به کتک کاری بین راننده و دوچرخه سوار هم منجر می‌شود، تصریح کرد:بله. ببینید تمرینات دوچرخه سواران خیلی سخت و طاقت فرسا است و در این شرایط ما هم تا حدی می‌توانیم خودمان را کنترل کنیم. تصور کنید چهار ساعت روی دوچرخه نشسته‌ای و تمرینات سختی را انجام داده‌ای و حالا با ضعف و خستگی در راه برگشت به خانه هستی بعد توسط یک راننده هم مورد آزار و اذیت قرار بگیری؛ بنابراین برخی اوقات کار به کتک کاری هم کشیده می‌شود، ولی باز هم سعی می‌کنیم خونسرد باشیم.
او افزود: خود من به شخصه در چنین شرایطی می‌ایستم و با راننده‌ها صحبت می‌کنم و می‌گویم ما دوچرخه سواران هم مانند شما افراد معمولی هستیم و دوچرخه سواری هم شغل ما است و اینکه ما هم مثل خواهر و برادر آن‌ها هستیم. راننده‌ها می‌گویند فقط قصد شوخی کردن داشته اند و خیلی از مواقع پس از شنیدن صحبت‌های ما، بابت رفتارشان عذرخواهی می‌کنند و حتی با ما دوست هم می‌شوند. به نظرم این مسئله با صحبت کردن و فرهنگ سازی حل می‌شود، اما در رسانه ملی به خوبی در این مورد صحبت نمی‌شود.
*ضررمالی که به رکابزنان وارد می‌شود
رحمانی در مورد آسیبی که به تجیهزات دوچرخه سواران در این آزار و اذیت‌ها وارد می‌شود نیز گفت: دوچرخه‌های ما ظریف و سبک هستند و با کوچکترین زمین خوردن آسیب می‌بینند. الان هم قیمت تجهیزات خیلی بالا رفته و قیمت یک دنده دوچرخه ۳ میلیون تومان است. خود راننده‌ها باورشان نمی‌شود که قیمت یک طوقه دوچرخه ۲۰ میلیون تومان است. در این آزار و اذیت‌ها اگر دوچرخه آسیب ببیند پیش آمده که کار به شکایت رسیده و حالا راننده اصلا نمی‌توانسته این هزینه را تامین کند و در نهایت دوچرخه سوار بی خیال شکایت خود شده است.
او در پایان گفت: ما در حال حاضر مشکل جدیدی هم داریم و راننده‌ها حین رانندگی به صورت مداوم سرشان در گوشی است که این مسئله منجر به حادثه‌های زیادی شده است. به نظرم تنها راه برای حل این معضل ها، فقط فرهنگ سازی است. ما دوچرخه سواران داریم تلاش می‌کنیم که در این زمینه کمک کنیم، اما رسانه‌ها مخصوصا صدا و سیما خیلی موثر هستند، چون مخاطبان بیشتری دارند.