فیلم را اکران کردیم تا سرمایه از بین نرود/ پخش‌کننده سه سال فیلم را نگه داشت

فیلم سینمایی روزهای نارنجی به کارگردانی آرش لاهوتی که در جشنواره سی و هفتم فیلم فجر با استقبال منتقدان روبرو شد، در شرایطی روی پرده رفت که هیچ تبلیغ و نشانه‌ای از فیلم در اکران وجود نداشت.
روزهای نارنجی با بازی هدیه تهرانی روایت زنی است که در شمال کشور تلاش می‌کند و قصد دارد محصولات باغ پرتقال را به فروش برساند اما در این مسیر با مشکلات زیادی روبرو است.
علیرضا قاسمخان، تهیه‌کننده فیلم سینمایی «روزهای نارنجی» با اشاره به اکران این فیلم در سکوت خبری به ایلنا گفت: ما حدود سه سال پیش فیلم را آماده نمایش کردیم اما پخش‌کننده حاضر نبود آن را پخش کند. در این شرایط هم قبل از اینکه فیلم را اکران کنیم با سرمایه‌گذار فیلم صحبت کردم و قرار شد به صورت آنلاین فیلم را پخش کنیم تا سرمایه فیلم از بین نرود. 
قاسمخان در ادامه افزود: انگار در سینمای ایران جایی برای نمایش فیلم‌هایی که از جنس روزهای نارنجی که از زندگی و عشق و امید و تلاش و کار صحبت می‌کند، وجود ندارد. با وجود بهره‌مندی از حضور بازیگران مطرح و با تجربه باز هم انگار کسی در ایران دلش نمی‌خواست فیلم را مردم ببینند.
وی یادآور شد: متاسفانه رسانه‌ها هم خیلی سراغ فیلم نیامدند. نه در زمان نمایش فیلم در جشنواره نه در زمان اکران هیچ نقد و یادداشت و گفت‌وگویی از فیلم در رسانه‌های سینمایی منتشر نشد. تنها برنامه سینمایی تلویزیون هم انگار فیلم را ندید. این میزان از بی‌توجهی نسبت به یک اثر که جوایز بسیاری در جشنواره‌های بین‌المللی گرفته است، عجیب و غیرقابل درک است.
این تهیه‌کننده سینما در ادامه با اشاره به اکران آنلاین فیلم‌ها گفت: اکران آنلاین با توجه به نبود نظارت بر کپی‌رایت در ایران اصلا جایگاهی ندارد. به دلیل نپیوستن ایران به کنوانسیون‌های بین‌المللی کپی رایت، ایران نمی‌تواند به شبکه‌های ماهواره‌ای خارج از کشور دسترسی داشته باشد. فیلم قبلی من که در همین زمان کرونا اکران شد یعنی «ایستگاه اتمسفر» به فاصله کمتر از ۲ ساعت قاچاق شد و از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شد. نبود امنیت در حفظ و صیانت از حقوق مادی و معنوی فیلم به فیلم‌ها و سرمایه‌ها ضربه می‌زند. 
تهیه‌کننده روزهای نارنجی گفت: باید در زمینه ادامه فعالیت‌های سینماها در شرایط کرونا برنامه‌ریزی کرد. شاید کرونا این ظرفیت را در سینمای کشور به وجود بیاورد که بتواند زیرساخت‌های لازم در زمینه برگزاری جشنواره به صورت آنلاین و یا اکران آنلاین را تقویت کند. همانطور که دیگر کشورها به صورت تدریجی و با برنامه‌ریزی به سراغ بازگشایی مراکز تفریحی و فرهنگی رفتند و امروز شاهد هستیم جشنواره‌ای مانند ونیز با رعایت تمامی پروتکل‌های بهداشتی برگزار می‌شود و اتفاق بدی هم نمی‌افتد. متاسفانه در سینمای ایران هیچ نقشه‌ و راهبردی برای برون‌رفت از مشکلات وجود ندارد. اینکه بخواهیم با آزمون و خطا و فرصت‌سوزی به تجربه دست پیدا کنیم کار درستی نیست. سینما یک هنر جمعی است که تمام اجزا آن به هم ربط دارد و نمی‌توان مانند هنرهای انفرادی مانند نقاشی به آن نگاه کرد. اگر ساز و کار اکران درست نشود در زمینه تولید هم به مشکل می‌خوریم و تولید در سینمای ایران دیگر نمی‌تواند مانند سابق ادامه پیدا کند. 
وی در پایان افزود: در این شرایط رکود تولید تنها دو دسته هستند که فیلم تولید می‌کنند. کارگردان‌های جوان و فیلم اولی که می‌خواهند به هر قیمتی فیلمشان را بسازند و هیچ ایده‌ای برای آینده فیلم و اکرانشان ندارند و دسته دوم کسانی که سود فیلم در تولید آن است. باید بنشینیم و برای آینده سینمای ایران فکر کنیم و با برنامه جلو برویم.