در مذاکرات مربوط به برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران، طرف های آمریکایی ما طبعاً آزادند که برای مهار فشار گروه‌های ذی‌نفوذ—عوامل بدخواهی که دست‌کم در دولت‌های پیشین دستورکار را تعیین می‌کردند—هر آنچه را در فضای عمومی لازم می‌دانند، بیان کنند.
اما ایران تنها مسئول رفتار خود است، و از همین رو، سیاست ما پرهیز از مذاکره در عرصه عمومی است؛ به‌ویژه با توجه به شکاف‌های فزاینده‌ای که این روزها میان مواضع علنی و خصوصی طرف آمریکایی، و نیز نوسانات هفتگی در موضع‌گیری‌های آنان دیده می‌شود.
موضع ما در قبال حقوق ایران به‌عنوان عضو پیمان عدم اشاعه (NPT) کاملاً روشن و غیرقابل تفسیر است. هیچ سناریو یا وضعیتی وجود ندارد که در آن ایرانیان اجازه دهند از آن حقوق محروم شوند. تسلط بر دانش غنی‌سازی، یک دستاورد بومی است که زحمات زیادی برای آن کشیده شده است، دستاوردی که حاصل سال‌ها تلاش علمی و ازخودگذشتگی‌های چشمگیر با اهدای مال و جان است.
اگر ایالات متحده واقعاً در پی آن است که ایران سلاح هسته‌ای نداشته باشد، دستیابی به یک توافق در دسترس است، و ما آماده‌ایم برای جلوگیری همیشگی از تحقق چنین سناریویی، وارد گفت‌وگوهای جدی شویم. در هر حال، غنی‌سازی در ایران—چه توافقی حاصل شود و چه نشود— ادامه خواهد یافت.
منبع: etemadonline-714045
