کشتی هم از حاشیه ها در امان نیست

رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: مهم‌ترین حاشیه هم به نبرد دو سنگین وزن مدعی یعنی امیرحسین زارع و امیررضا معصومی در 120 کیلو مربوط بود. جایی که دو مدعی دوبنده تیم ملی مقابل هم صف آرایی کردند. البته از همان ابتدای برگزاری این مسابقات هم مشخص بود که این دوئل حساس گل سرسبد مسابقات خواهد بود. اما پرسش اصلی اینجاست که چرا فدراسیون کشتی برای داوری این نبرد بزرگ تدبیر لازم را به کار نگرفته بود. د ر جریان این کشتی دو‌بار با اعتراض مربیان و‌ دو کشتی‌گیر کار به چلنج و بازبینی کشیده شد که هر دو بار‌ هم راى هیئت ژوری به سود زارع رقم خورد. یک بار فیتوی چهار امتیازی معصومی به ۲ امتیاز تبدیل شد و دیگری خاک شدن و بارانداز خوردن او بود که خودش تصور می‌کرد پای خودش و زارع از تشک بیرون رفته و در واقع کشتی را رها کرده بود اما‌ در‌ نهایت اعتراضش پذیرفته نشد. پس از پایان این رقابت، معصومی با انتشار یک استوری اعتراضی در فضای مجازی، به ‌طور ضمنی زارع را صرفا یک برنده خواند و او را شایسته عنوان پهلوان ندانست. همچنین از داوری نیز انتقاداتی مطرح کرد. از سوی دیگر فردین معصومی به عنوان پدر امیررضا معصومی هم وارد گود شده و به شدت داوران مسابقه را مورد تاخت و تاز قرار داده است. اما این تنها گوشه کوچکی از حاشیه هایی است که پیرامون کشتی ایران را فرار گرفته و موضوع بغرنج چند سال تاخیر به دوقطبی خادم و دبیر ارتباط پیدا می کند. اگر کتاب کشتی در سال‌های اخیر ورق زده شود و حوزه پایه آن موردبررسی قرار بگیرد، نقش فدراسیون قبلی و مدیریت رسول خادم واضح و مبرهن است. در دوران ریاست قهرمان المپیک آتلانتا بر فدراسیون کشتی، ورزش اول ایران توانست در رده‌های پایه استعداد های خوبی را بارور کند که ما حصل آن ظهور ستاره‌هایی مانند امیرحسین زارع، رحمان عموزاد، امیر محمد یزدانی، محمد نخودی و... بود که همه این افراد توانستند به خوبی مدیریت شوند، استعدادشان شکوفا شود و با حضور در رده بزرگسالان در میادین بزرگی همچون المپیک و جهانی، مدال‌های مختلف را بر سینه بزنند. با این وصف نمی توان نقش مدیریت قبلی را در موفقیت این نفرات انکار کرد. بی‌شک هیچ مدیری صفر یا صد نیست؛ اگر با عینک خاکستری به عملکرد و کارنامه روسای فدراسیون‌ها و فدراسیون کشتی نگاه شود، مطمئنا تحلیل بهتری صورت می‌گیرد. معضلی که در بین جامعه کشتی رواج یافته این است که همگی با دید سیاه و سفید به ماجراهای مختلف می‌نگرند و قصد دارند صرفا موفقیت را حاصل مدیریت فرد مدنظر خود بدانند. در حالی که وقتی فدراسیون علیرضا دبیر ستاره‌های پایه کشتی ایران را تحویل گرفت، با یک نسل تازه‌نفس و درخشان روبه‌رو بود. جایی که مجموعه تحت مدیریت او توانست با کار کردن روی این نفرات، پیوند زدن آن‌ها از رده پایه به بزرگسالان و اعتماد به آن‌ها، میوه شیرین موفقیتش را برداشت کند و بار دیگر نام کشتی ایران را بر سر زبان‌ها بیندازد. اما آنچه طی چند سال اخیر به کشتی ایران آسیب زده همین دو قطبی خادم و دبیر بوده است. شرایطی که ورزش اول کشور را تحت تاثیر قرارداده و هر از چند گاهی همچون زخمی کهنه سرباز می کند.