فرادید| این قطعات فلزی که جنس آن‌ها از آلیاژ مس است و قدمتی نزدیک به 3 هزار سال دارند، در دسامبر ۲۰۱۹ توسط «دیوید استاکی» با استفاده از فلزیاب در مزرعه‌ای در منطقه گیلدن‌موردن در کمبریج‌شایر کشف شدند. استاکی حدود هفت سال بود که این زمین را جست‌وجو می‌کرد.
به گزارش فرادید؛ «هلن فاولر» مسئول بررسی آثار کشف‌شده در این منطقه گفت: «این قطعات شکسته و بدون استفاده احتمالاً به‌صورت یکجا دفن شده‌اند تا زمانی که مقدار فلز کافی برای ذوب و استفادۀ مجدد فراهم شود. این گنج مثل سطل‌های بازیافت آبی‌رنگی است که ما این‌جا در کمبریج‌شایر استفاده می‌کنیم».
در مجموع ۶۶ قطعه فلزی یافت شده که مربوط به عصر برنز متأخر بین سال‌های ۱۰۵۰ تا ۸۰۰ پیش از میلاد هستند. این قطعات شامل اشیایی مانند «چیپ»ها نیز می‌شوند؛ اجزایی فلزی که برای محافظت از نوک تیز سلاح‌هایی مثل شمشیر به کار می‌رفته‌اند.
در گزارشی که برای مقامات قانونی کمبریج‌شایر تهیه شده، فاولر و دکتر ادوارد کاسول از آکسفوردشایر، این مجموعه را «گنجینه ریخته‌گری» توصیف کرده‌اند؛ اصطلاحی که برای اشاره به مجموعه‌ای از ضایعات فلزی به‌کار می‌رود که یک فلزکار برای ذوب و استفاده مجدد، گردآوری کرده است.
در این گزارش آمده است: «این اشیاء در فاصله‌ای نزدیک به هم پیدا شده‌اند و احتمالاً به‌صورت یکجا در عصر برنز دفن شده‌اند. بر همین اساس، این گنج شامل بیش از دو شیء فلزی از دوران ماقبل تاریخ است و مطابق با قانون گنجینه سال ۱۹۹۶ واجد شرایط ثبت به عنوان گنجینه ملی است».
استاکی ۶۹ ساله گفت که پس از سال‌ها جست‌وجو، سرانجام در عمق حدود ۳۰ سانتی‌متری زمین با تکه‌هایی از فلز سبزرنگ مواجه شده است: «وقتی قطعات بیشتری بیرون آمد، متوجه شدم که برخی از آن‌ها ویژگی‌های خاص مصنوعات عصر برنز را دارند. بعداً گنج را به صاحب زمین نشان دادم و او هم بسیار هیجان‌زده شد».
او گفت که طبق قانون، به‌دلیل ماهیت پیشاتاریخی این اشیاء، موظف بوده کشف خود را گزارش دهد. اما به‌خاطر همه‌گیری کووید-۱۹، بررسی رسمی آن‌ها با تأخیر زیادی مواجه شد و مدت‌ها گذشت تا از او خواسته شد اشیاء را تحویل دهد و پس از آن هم دو سال طول کشید تا دوباره خبری دریافت کند.
از میان اشیاء کشف‌شده، تعداد زیادی قطعات بشقاب‌مانند نیز وجود دارد که به گفته فاولر، بیش از همه توجه او را جلب کرده است. او گفت: «بشقاب‌ها به‌طور کلی برای باستان‌شناسان معمایی هستند. ما هنوز نمی‌دانیم کاربردشان چه بوده، اما همین رمز و رازها از جذابیت‌های باستان‌شناسی است. همیشه پرسش‌های بیشتری وجود دارد تا پاسخ».
او تأکید کرد که این گنجینه، هرچه که باشد، احتمالاً قرار بوده به‌عنوان ضایعات فلزی ذوب شود: «ما مخترع بازیافت نیستیم. در عصر برنز هم مردم همه‌چیز را جمع می‌کردند تا وقتی مقدار کافی برای ذوب و ساخت چیز جدیدی داشته باشند، چون فرایند ذوب انرژی‌بر بود».
منبع: faradeed-239974
