اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
در ادامه بخشی از یادداشت های او را بخوانید.
چهارشنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۵۱: صبح شرفیاب شدم، برنامه مسافرت نیکسون را که به طور تقریب تعیین کرده بودیم، تصویب فرمودند. عرض کردم: سفیر آلمان تلفن کرد که موضوعی که شاهنشاه به براندت صدر اعظم فرموده بودند (براندت قبل از عید نوروز به تهران آمد) که [کاهش تنش] در اروپا باعث فشار شوروی بر این منطقه دنیا خواهد شد، صدر اعظم با نخست وزیر انگلیس در میان گذاشته (سفر اخیر به لندن)... او گفته است که متفقاً این مطلب را با شوروی ها در میان خواهیم گذاشت که اگر قرار باشد پس از اعمال سیاست [به سمت شرق آلمان] Ostpolitik که در حقیقت [کاهش تنش] در اروپا به وجود می آورد... فشار شوروی در این منطقه دنیا و به کشورهای میانه رو افزایش یابد، ما در مقابل آن ایستادگی خواهیم کرد. شاهنشاه فرمودند: معلوم می‌شود این [براندت] بسیار شخص [مسئول] responsible و طرف اعتمادی است که به همه حرفها توجه می‌کند.
بعد مرخص شدم. سفیر جدید چین و اسرائیل را پذیرفتم - سفیر اسرائیل رسمی نیست. با سفیر چین یک ساعت صحبت کردم. از علیا حضرت شهبانو برای مسافرت به چین دعوت می‌کرد. چین کمونیست از امپراتریس ایران دعوت به عمل می آورد! واقعاً معنی همه چیز تغییر کرده و آن بدبخت‌هایی که دنبال دکترین های مختلف می روند، واقعاً آلت بلا اراده هستند.....
.... بعد در رکاب علیا حضرت شهبانو به مهمانی آخر فستیوال فیلم جهانی رفتیم، که شهبانو جوائز را تقسیم فرمودند. بعد هم شام در آن جا خورده، مراجعت فرمودند. حالا ساعت یک است آمده ایم من هنوز هزار کار نکرده دارم. نخست وزیر هم مست کرده بود. بی شباهت به [دلقک‌ها] نشده بود.
منبع: انتخاب
منبع: faradeed-239309
