از سوی دیگر روزنامه‌نویسی فارسی که تا پیدایش روزنامه‌ی اطلاعات به‌عنوان دیرپاترین روزنامه ایران ایران مبتنی بر «نظر» و مقاله‌نویسی بود در طول زمان هرچه بیشتر از «نظر»نویسی دور شد و به خبرنگاری بسنده کرده است.
پیدایش شبکه‌های اجتماعی این کارکرد روزنامه‌ها را از بین برده است و دیگر کارکرد مطبوعات که در پیوند آن با ادبیات تجلی می‌یافت هم در سال‌های سیاست‌زده اخیر (از دهه 70 به این سو) از میان رفته است. مخاطبان مطبوعات که پیش از این به‌جز خبر و نظر در مطبوعات شعر و داستان هم می‌خواندند اکنون به روزنامه به‌عنوان بولتن گزیده شبکه‌های اجتماعی می‌نگرند.
ما در روزنامه روزهای عادی سازندگی سعی کردیم از «خبر» فاصله بگیریم و به «نظر» نزدیک شویم و روزنامه روزهای جمعه سازندگی می‌کوشد خلأ دوم را پر کند: خلأ فاصله میان مطبوعات و ادبیات.
ادبیات از نظر ما مفهومی عام دارد که درست‌نویسی را به نویسنده و خواننده مطبوعات یادآوری می‌کند و این در شرایطی که شبکه‌های اجتماعی، زبان فارسی را به حضیض کشانده‌اند یک ضرورت ملی است.
«سازندگی آدینه» در پاسخ به این دو ضرورت محتوایی و شکلی منتشر می‌شود و می‌کوشد پیوند مطبوعات با ادبیات و روشنفکری با توسعه را دوباره برقرار کند.
ما شما را در روزگار روزنامه‌نخوانی به روزنامه‌خوانی دعوت می‌کنیم. این یک دعوت‌نامه است.
