امیر‌هاتفی نیا- مروارید نارنجی‌ها| رساندن پیام صلح به جهان یکی از محورهای هیپ‌هاپ است. اهالی این فرهنگ بخش مهمی از فعالیت خود را به نفی خشونت اختصاص می‌دهند و برای تحقق جهانی عاری از جنگ گام برمی‌دارند. «هیفا سبیع» یکی از همین افراد است که در یمن زندگی می‌کند. این گرافیتی‌کار شناخته‌شده بر دیوارهای صنعا به جنگ «نه» می‌گوید و در ستایش صلح کار می‌زند. هیفا ٢٧ساله است و در دانشگاه صنعا حسابداری خوانده. کارهای او این‌روزها طرفداران زیادی پیدا کرده. هیفا در ادامه با «شهروند» همراه شده و از گرافیتی، جنگ، یمن و آرزوی صلح گفته.
گفت‌وگو را با کار و زندگی‌ات شروع کنیم؛ در چه خانواده‌ای بزرگ شدی؟
خانواده فوق‌العاده‌ای دارم. واقعا خوش‌شانس بودم که در چنین خانواده‌ای بزرگ شدم. خانواده من به بچه‌هایشان اعتمادبه‌نفس می‌دهند و آنها را تشویق می‌کنند.
چه مدت است که به‌عنوان گرافیتی‌کار فعالیت می‌کنی؟
٧ سال.
نخستین برخوردت با گرافیتی به چه زمانی برمی‌گردد؟
سال ٢٠١٢.
علاقه‌ات به گرافیتی از کجا آمد؟
بعد از نخستین گرافیتی که دیدم.
«گرافیتی» از نظر تو چه تعریفی دارد؟
طرح‌هایی که به دیوار زیبایی می‌بخشد.
وقتی گرافیتی را شروع کردی، خانواده‌ات چه واکنشی نشان دادند؟
خیلی تشویقم کردند؛ هم برای شروع کار و هم برای ادامه کار. آنها به من انگیزه زیادی دادند.
موقع اجرای کار روی دیوار بازخورد خاصی از مردم گرفتی؟
بله. بعضی‌ها می‌گفتند که کارهای تو را دوست داریم و ان‌شاءالله خدا تو را حفظ کند. بعضی‌ها هم می‌گفتند که چرا دیوارها را خط‌خطی و با نقاشی‌هایت کثیف‌شان می‌کنی؛ آنها حرف‌های بدی به من می‌زدند.
چند گرافیتی‌کار در یمن فعالیت دارند؟
دقیقا نمی‌دانم، اما می‌دانم که درحال فعالیت‌اند.
وضعیت گرافیتی در کشور تو چطور است؟
به گوش خیلی از مردم می‌رسد و این خوشحال‌کننده است.
گرافیتی در یمن غیرقانونی است؟
شاید نتوانیم بگوییم «غیرقانونی»، البته برخی‌ها برای اجرای کار مجوز دریافت می‌کنند.
کارها را از روی دیوار پاک می‌کنند؟
اگر کسی بخواهد این کار را انجام دهد، کارِ یکی از گروه‌هاست.
به کارهای کدام گرافیتی‌کار علاقه داری؟
بنکسی.
الگو؟
من انواع هنرهای خیابانی را دوست دارم، پس همه گرافیتی‌کارها را هم دوست دارم.
برای گرافیتی و اجرای کار چقدر هزینه می‌کنی؟
برای هر کار، ٥٠ تا ١٠٠ دلار.
چه سبکی از گرافیتی را دوست داری؟
هر سبکی برای خودش یک پیامی را می‌رساند.
فقط روی دیوار کار می‌کنی؟
نه. روی کاغذ و بوم هم نقاشی می‌کنم.
وضعیت هنرمندان زن در یمن به چه شکل است؟
آنها در خانه یا در مراکز هنری فعالیت می‌کنند. فضای شهر اجازه فعالیت بیشتر از این را به آنها نمی‌دهد.
زنان در یمن چقدر می‌توانند آزادانه فعالیت کنند؟
چون در خانه یا مراکز هنری فعالیت می‌کنند، آزادند و کسی با هنرشان کاری ندارد.
محبوب‌ترین کاری که اجرا کردی از نظر خودت؟
اول «گرافیتی روز جهانی زن» و دوم هم «فقط یک‌پا».
و از نظر مردم؟
«فقط یک پا».
درباره کمپین «قربانیان خاموش» صحبت کنیم؛ ماجرایش چیست؟
این کمپین درباره اذیت و آزار زنان و بچه‌ها در جنگ است.
تو ایجادش کردی؟
بله.
با چه هدفی؟
برای آگاهی مردم و جامعه از آزار و اذیت زنان و کودکان در جنگ.
محور اصلی کارهای تو را «حمایت از قربانیان جنگ» و «ستایش صلح» بدانیم؟
هر دو مهم‌اند و در کارهایم به آنها می‌پردازم.
اگر بخواهی وضع قبل از جنگ در یمن را با وضع فعلی یمن در یک جمله مقایسه کنی...
یمن اصلا برای زندگی مناسب نیست.
الان چه روزگاری دارد؟
وضعیت بد است و زندگی ناامن.
مردم چه نیازهای ضروری دارند؟
صلح، غذا، دارو، تحصیلات، علم و امید؛ همه اینها کلیات و واجبات زندگی‌اند و مردم یمن از آنها محروم.
گرافیتی در این میان چه وظیفه‌ای دارد؟
وظیفه دارد به جامعه جهانی این پیام را برساند که مردم به کمک نیاز دارند و سیاستمدارها را راضی به صلح کند.
گرافیتی‌کار در این میان چقدر می‌تواند تاثیرگذار باشد؟
از طریق کار و هنر صادقانه‌ای که ارایه می‌دهد، می‌تواند به درون قلب‌ها نفوذ کند.
از گرافیتی‌کارهای ایران کسی را می‌شناسی؟
الون، آیسی‌سوت، بلک‌هند و مهدی قدیانلو.
چندکلمه می‌گویم هر چیزی به ذهنت آمد بگو. گرافیتی؟
اشتیاق.
یمن؟
وطن.
صنعا؟
خانه کوچک.
شادی؟
زندگی.
تفنگ؟
بدترین ساخته انسان.
صلح؟
سکوت.
